فرماندهی نبرد هوایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Air Combat Command
نماد فرماندهی نبرد هوایی
فعال۲۱ مارس ۱۹۴۶ - تا کنون
(۷۷ سال، ۱۱ ماه)
فرماندهی نبرد هوایی
کشورایالات متحده آمریکا ایالات متحده آمریکا
رسته نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (۲۶ سپتامبر ۱۹۴۷ - تا کنون)
نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا ( نیروهای هوایی ایالات متحده; ۲۱ مارس ۱۹۴۶ – ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۷)
نقشآموزش، تجهیز، و فراهم کردن نیروی هوایی
اندازه۸۴٬۸۵۰ نفر
۱٬۱۱۰ هواگرد
Headquartersپایگاه نیروی هوایی لنگلی، ویرجینیا، ایالات متحده.
شعار(ها)«قدرت جهانی برای آمریکا.»
نبردها
تهاجم آمریکا به گرانادا
آذین‌ها
جایزه برترین سازمان نیروی هوایی
وبگاه
فرماندهان
ناوگان هوایی
جنگندهفیرچایلد ریپابلیک ای-۱۰ تاندربولت ۲، لاکهید ای‌سی-۱۳۰، ام کیو-۱ پرداتور، ام‌کیو-۹
بمب‌افکنبی-۱ لنسر، نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت، بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس
هواپیمای الکترونیکبوئینگ ئی-۳ سنتری، نورثروپ گرومن ئی-۸ جوینت استارز، بمباردیه دش-۸، بمباردیه گلوبال اکسپرس، لاکهید ئی‌سی-۱۳۰
شکاریمک‌دانل داگلاس اف-۱۵ ایگل، مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ئی استرایک ایگل، جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن، لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتور، لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲
بالگرد چندکارهسیکورسکی اچ‌اچ-۶۰ پیو هاوک
هواگرد شناساییMC-12، بوئینگ اوسی-۱۳۵بی اوپن اسکایز، RC-26B، بوئینگ آرسی-۱۳۵، نورثروپ گرومن آر کیو-۴ گلوبال هاوک، لاکهید مارتین آر کیو ۱۷۰ سنتینل، لاکهید یو-۲، پی‌سی-۱۲، بوئینگ دابلیوسی-۱۳۵ کنستانت فونیکس
هواگرد آموزشینورثروپ تی-۳۸ تالون، بوئینگ سی-۱۳۵ استراتولیفتر، مک‌دانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲، جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن
هواپیمای باریبوئینگ سی-۱۷ گلوبمستر ۳، لاکهید سی-۱۳۰ هرکولس
هواپیمای سوخت‌رسانلاکهید اچ‌سی-۱۳۰، بوئینگ کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکر، لاکهید ام‌سی-۱۳۰
LGM-30G

فرماندهی نبرد هوایی (به انگلیسی: Air Combat Command) به گزارش پنتاگون، یکی از ده فرماندهی اصلی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا است.[۱] این فرماندهی، تأمین‌کار اصلی نیروهای نبرد هوایی برای نیروی هوایی و جانشین مستقیم فرماندهی هوایی تاکتیکی است. مقر این فرماندهی در پایگاه نیروی هوایی لنگلی، ویرجینیا، ایالات متحده قرار دارد.

پانویس[ویرایش]

  1. «Air Combat Command> Home». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژانویه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۹.