فرضیه آشفتگی میانی
فرضیه آشفتگی میانی (به انگلیسی: Intermediate disturbance hypothesis (IDH)) نشان می‌دهد که تنوع گونه‌های محلی زمانی به حداکثر می‌رسد که آشفتگی زیست‌محیطی نه خیلی نادر و نه خیلی فراوان باشد. در سطح پایین آشفتگی، جانداران رقابتی‌تر، گونه‌های وابسته را به سمت انقراض سوق می‌دهند و بر اکوسیستم تسلط می‌یابند.[۱] در سطوح بالای آشفتگی، به دلیل آتش‌سوزی‌های مکرر جنگل‌ها یا اثر انسانی مانند جنگل‌زدایی، همه گونه‌ها در معرض خطر انقراض هستند. بر اساس تئوری IDH، در سطح آشفتگی میانی، تنوع به حداکثر می‌رسد زیرا گونه‌هایی که در مراحل اولیه و اواخر توالی رشد می‌کنند می‌توانند همزیستی کنند. IDH یک مدل غیرتعادلی است که برای توصیف رابطه بین آشفتگی و تنوع گونه‌ای استفاده می‌شود. IDH بر فرض‌های زیر استوار است: اولاً، آشفتگی‌های بوم‌شناختی تأثیر عمده‌ای بر غنای گونه‌ای در منطقه آشفتگی دارند.[۲][۳] دوم، رقابت درون‌گونه‌ای باعث می‌شود که یک گونه رقیب خود را به سمت انقراض سوق دهد و در اکوسیستم غالب شود.[۲][۴][۳] سوم، آشفتگی‌ها در مقیاس بوم‌شناختی متوسط از رقابت برون‌گونه‌ای جلوگیری می‌کند.[۲][۴][۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ Dial, R.; Roughgarden, J. (1988). "Theory of marine communities: the intermediate disturbance hypothesis". Ecology. 79 (4): 1412–1424. doi:10.1890/0012-9658(1998)079[1412:TOMCTI]2.0.CO;2.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Wilkinson, David M. (1999). "The Disturbing History of Intermediate Disturbance". Oikos. 84 (1): 145–7. doi:10.2307/3546874. JSTOR 3546874.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Catford, Jane A.; Daehler, Curtis C.; Murphy, Helen T.; Sheppard, Andy W.; Hardesty, Britta D.; Westcott, David A.; Rejmánek, Marcel; Bellingham, Peter J.; Pergl, Jan (2012). "The intermediate disturbance hypothesis and plant invasions: Implications for species richness and management". Perspectives in Plant Ecology, Evolution and Systematics. 14 (3): 231–41. doi:10.1016/j.ppees.2011.12.002.
{{cite journal}}: Unknown parameter|displayauthors=ignored (|display-authors=suggested) (help) - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامKricher 2011وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).