فرد هویل

سر فرد هویل
زادهٔ	۲۴ ژوئن ۱۹۱۵ جیلستِد، بینگلی، West Riding of Yorkshire، انگلستان، بریتانیا
درگذشت	۲۰ اوت ۲۰۰۱ (۸۶ سال) بورنموث، انگلستان، بریتانیا
ملیت	بریتانیایی
فرزندان	جفری هویل الیزابت باتلِر
محل تحصیل	کالج امانوئل، کمبریج
شناخته‌شده برای	مِه‌بانگ هسته‌زایی ستاره‌ای Hoyle's fallacy B2FH paper Hoyle-Narlikar theory نظریهٔ حالت پایدار فرایند آلفا سه‌گانه پان‌اسپرمیا
جوایز	جایزهٔ مِیهیو (۱۹۳۶) جایزهٔ اسمیت (۱۹۳۸) همکار انجمن سلطنتی (۱۹۵۷) جایزهٔ کالینگا (۱۹۶۷) مدال طلای انجمن سلطنتی اخترشناسان (۱۹۶۸) جایزهٔ بروس (۱۹۷۰) مدال پادشاهی (۱۹۷۴) Klumpke-Roberts Award (۱۹۷۷) جایزهٔ کرافورد (۱۹۹۷)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	اخترشناسی
محل کار	انستیتوی اخترشناسی، کمبریج
راهنمایان دانشگاهی	رودولف پیرلز موریس پرایس فیلیپ وُرزلی وود
دانشجویان دکتری	جان موفات (فیزیکدان) چاندرا ویکراماسینگ سیرل دامب جایانت نارلیکار لِئون مِستِل پیتر آلن سویت
دیگر دانشجویان برجسته	پائول دیویس داگلاس گاف
تأثیر گذار بر	ژوسلین بل بورنل جایانت نارلیکار دونالد د. کلیتون

سِر فرِد هویل (به انگلیسی: Fred Hoyle) (۲۴ ژوئن ۱۹۱۵ – ۲۰ اوت ۲۰۰۱) اخترشناس بریتانیایی بود که عمدتاً به خاطر دیدگاه‌هایش در رد نظریهٔ مِه‌بانگ (Big Bang) شهرت پیدا کرد.

رد نظریهٔ مهبانگ

هویل، همراه با توماس گلد و هرمان باندی (که در جنگ جهانی دوم با آنها روی رادار کار کرده بود)، در سال 1948 شروع به استدلال برای جهانی با "حالت پایدار" کردند و آن را فرموله کردند. این نظریه سعی کرد توضیح دهد که چگونه جهان می‌تواند ازلی و تغییرناپذیر باشد در حالی که هنوز کهکشان‌هایی که مشاهده می‌کنیم در حال دور شدن از یکدیگر هستند. این نظریه به ایجاد ماده بین کهکشان‌ها در طول زمان بستگی داشت، یعنی هرچند کهکشان‌ها از هم دورتر می‌شوند، کهکشان‌های جدیدی که بین آنها ایجاد می‌شود، فضای میانی را پر می‌کند. جهان حاصل در «وضعیت ثابت» است، به همان شکلی که یک رودخانه جاری است - تک تک مولکول‌های آب در حال دور شدن هستند، اما رودخانه کلی ثابت می‌ماند.

کتاب‌های علمی-تخیلی

احتمالاً جالب‌ترین اثر علمی-تخیلی وی نخستین رمان او با نام ابر تاریک است که در آن مشخص می‌گردد که باهوش‌ترین شکل حیات در جهان، ابرهای میان‌ستاره‌ای هستند که از این‌که مطلع می‌شوند حیات بر روی سیارات امکان‌پذیر است شگفت‌زده می‌شوند.

رد نظریهٔ تکامل بر زمین

او خود را یک خداناباور می‌دانست اما موافق نظریهٔ تشکیل حیات بر روی زمین و نظریهٔ سوپ بنیادین نبود. او احتمال تصادفی در کنار هم قرار گرفتنِ آنزیم‌ها حتی برای ساده‌ترین سلول را ۱ در ۱۰ به توانِ ۴۰٬۰۰۰ حساب کرد و احتمال تشکیل حیات از نوع بالاتر بدون در نظر گرفتن پان‌اسپرمیا را برابر با احتمال ساخته‌شدن یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ با تمامی ابزارها و تسهیلات داخل آن بر اثر وزیدن گردبادی در یک زباله‌دانی دانست. او به وجود آمدن حیات بر روی زمین را رد کرد و معتقد به پان‌اسپرمیا بود که منشأ حیات را زمین نمی‌داند و حیات را درست‌شده در کهکشان و منتقل‌شده به زمین می‌داند.