اموال غیرمنقول

اموال غیر منقول

حوزه	حقوق

اموال غیر منقول، در اصطلاح حقوقی به مالی گفته می‌شود که از جایی به جای دیگر قابل انتقال نباشد٬مانند زمین و معدن. اگر در عمل، نقل مالی ممکن شود، اما به موجب این تغییر ویرانی و خرابی عین یا محل آن حاصل گردد، آن را نیز غیرمنقول می‌گویند. اموال جمع مال است و در لغت به معنی خواسته، املاک و اسباب، کالا و ثروت و هر چیزی که در تملک کسی باشد، یا در تصرف و ید کسی باشد، گفته می‌شود.

اموال غیرمنقول در حقوق ایران

تقسیم‌بندی

با استناد به قانون مدنی ایران اموال غیرمنقول به صورت زیر تقسیم‌بندی می‌شود:

1. اموال غیرمنقول ذاتی که منحصراً شامل زمین می‌شود
2. اموال غیرمنقول وابسته به عمل انسان، مانند لوله‌های به کار رفته در ساختمان
3. اموالی که در حکم اموال غیرمنقول هستند
4. اموالی که تابع اموال غیرمنقول هستند

آثار تفکیک اموال منقول و غیرمنقول

مهم‌ترین آثار تقسیم‌بندی اموال به منقول و غیرمنقول به شرح زیر می‌باشد:

1. خارجیان نمی‌توانند در ایران آزادانه اموال غیرمنقول را مالک شوند
2. نقل و انتقال اموال غیرمنقول باید با سند رسمی‌صورت بگیرد، اما در مورد اموال منقول تنظیم سند رسمی ضرورت ندارد
3. حق شفعه مختص اموال غیرمنقول است
4. برای رسیدگی به دعاوی راجع به غیرمنقول، دادگاهی صالح است که مال غیرمنقول در حوزه آن واقع است
5. حق ارتفاق مخصوص اموال غیرمنقول است
6. زن از اموال منقول به‌طور کلی ارث می‌برد; و از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث می‌برد.

منابع

• کاتوزیان، ناصر (۱۳۹۰). مقدمه علم حقوق. تهران: انتشارات گنج دانش. شابک ۹۶۴۹۷۸۹۷۸-۹۶۴-۵۷۳۵-۰۳-۴.
• جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۰). ترمینولوژی حقوق. تهران: کتابخانه گنج دانش. شابک ۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹.