غنچه
غُنچه گل ناشگفته، نیمه شکفته یا نیمه باز را گویند.[۱]
غنچه در ادبیات فارسی[ویرایش]
در ادبیات فارسی از غنچه بسیار یاد شده‌است.[۲] گاهی لب‌های معشوق به غنچه تشبیه شده است. حافظ می‌گوید:
| به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم | چو از دهان توأم غنچه در گمان انداخت |
منابع[ویرایش]
| زیررشته‌ها | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| گروه‌های گیاه | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| رشد گیاه و شیوه رشد | |||||||||||
| زادآوری | |||||||||||
| آرایه‌شناسی گیاهی | |||||||||||
| کاربردها | |||||||||||
| |||||||||||
