پرش به محتوا

غذای کودک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک شیرخوار هندی که اولین غذای جامد خود را در یک مراسم مذهبی به نام آناپراشانا دریافت می‌کند

به هرگونه غذای نرم و قابل استفاده برا شیرخوار به جز شیر مادر یا شیر خشک که به طور ویژه برای سن بین ۶ ماهگی تا دو سالگی توسط شیرخوار استفاده می‌شود غذای کودک گفته می‌شود.

آمادگی برای شروع غذای کودک

[ویرایش]

به طور معمول سازمان بهداشت جهانی، یونیسف و بسیاری از سازمان‌های تخصصی کودکان سن شش ماهگی را برای شروع غذای کودک پیشنهاد می‌کنند. [۱] اگرچه این سن در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. یکی از معیارهای شروع غذای کودک می‌تواند شروع نشانه‌های آمادگی باشد. نشانه‌های آمادگی به طور معمول شامل، توانایی در نشستن بدون کمک و علاقه نشان دادن به غذاها می‌باشد.

تهیه و تغذیه

[ویرایش]

غذای کودک معمولاً به صورت پوره نرم یا غذای آسان‌جوییده‌شده است زیرا عضلات و دندان‌های نوزادان به اندازه کافی پیشرفت نکرده‌اند تا بتوانند به طور موثر غذا را بجوند.[۲][۳] معمولاً نوزادان زمانی به غذای کودک روی می‌آورند که شیر مادر یا شیر خشک برای تأمین اشتهای کودک کافی نیست.[۴][۵] نوزادان لزوماً نیازی به داشتن دندان برای انتقال به غذای جامد ندارند. با این حال، در این سن معمولاً دندان‌های آن‌ها شروع به درآمدن می‌کند. باید در مصرف برخی مواد غذایی که ممکن است موجب خفگی شود، مانند سبزیجات ناپخته، انگور یا غذاهایی که ممکن است شامل استخوان باشند، احتیاط کرد.

نوزادان شروع به خوردن غذای کودک به صورت مایع می‌کنند، که شامل پوره سبزیجات و میوه است، و گاهی با غلات برنج و شیر خشک یا شیر مادر مخلوط می‌شود.[۶][۷] سپس، هنگامی که کودک بهتر می‌تواند بجود، می‌توان به رژیم او قطعات کوچک و نرم اضافه کرد. باید دقت کرد زیرا کودکان با دندان‌هایشان می‌توانند تکه‌های غذا را ببرند ولی دندان‌های آسیا برای جویدن ندارند، بنابراین مواد غذایی ممکن است به طور کامل خرد شده یا به بخش‌هایی مناسب برای کودک شکسته شوند.

خانگی یا تجاری

[ویرایش]

غذای کودک خانگی ارزان‌تر از غذای آماده است.[۸] غذای خانگی تنها در صورتی مناسب است که خانواده دارای رژیم غذایی متنوعی باشد و همچنین به یخچال و وسایل بهداشتی ابتدایی دسترسی داشته باشد. هنگام تهیه غذای کودک خانگی مهم است که به اصول بهداشتی عمل کرد، مثلاً شستن و شستشوی سبزیجات و میوه‌ها و استفاده از مواد مناسب برای تهیه و بسته‌بندی.

تهیه غذای خانگی زمان بیشتری نسبت به باز کردن یک جا یا جعبه غذای آماده می‌برد.[۹] برای کودکان کوچک‌تر، غذا باید خرد یا پوره شود و جداگانه آماده شود بدون نمک، ادویه‌جات تند یا شکر که خانواده ممکن است ترجیح دهند استفاده کند.

مقاله‌های مرتبط

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. World Health Organization. Online Q&A: What is the recommended food for children in their very early years? Accessed 2 August 2011.
  2. «Safe Food Sizes & Shapes for Babies». solidstarts.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  3. «Why Ditch The Infant Cereals?». www.foodrenegade.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  4. «Safe Baby Food» (PDF). consumeraffairs.nic.in. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  5. «Guide to Baby Food, Nutrition, and Sleep». squarebaby.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  6. «Purees: A complete guide to first foods». huckleberrycare.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  7. «When Can Babies Eat Food? Introducing Solids to Baby». www.thebump.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  8. «Homemade Baby Food Vs. Store Bought». babybrezza.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.
  9. «Homemade Baby Food». homesteadingfamily.com. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴.