علیرضا علی‌احمدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
علیرضا علی‌احمدی
وزیر آموزش و پرورش
دوره مسئولیت
۳۰ بهمن ۱۳۸۶ – ۱۲ شهریور ۱۳۸۸
سرپرست: ۱۰ آذر – ۳۰ بهمن ۱۳۸۶
رئیس‌جمهورمحمود احمدی‌نژاد
پس ازمحمود فرشیدی
پیش ازحمیدرضا حاجی‌بابایی
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۳۸
استان اصفهان
ملیتایران
خویشاوندانمهرداد بذرپاش (داماد)[۱]
پیشهسیاستمدار
هیئت دولتدولت نهم

علیرضا علی‌احمدی جشفقانی (زادهٔ ۱۳۳۸، روستای مزرعه یزدی بخش تودشک اصفهان) سیاستمدار ایرانی ، وزیر آموزش پرورش در دولت نهم یعنی دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و مدیرعامل فعلی شرکت ملی نفت‌کش ایران می‌باشد.[۲]

تحصیلات و فعالیتهای دانشگاهی[ویرایش]

  • دکترای تخصصی، رشته تحصیلی مدیریت تولید-تحقیق در عملیات، دانشگاه تربیت مدرس، تاریخ اخذ:۱۳۷۳
  • فوق لیسانس، رشته تحصیلی مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس، تاریخ اخذ:۱۳۶۸
  • لیسانس مهندسی، رشته تحصیلی متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تاریخ اخذ:1365[۳]

وی هم‌اکنون با رتبه استاد تمام به تدریس در دانشگاه علم و صنعت ایران مشغول است. علی احمدی ریاست دانشکده مهندسی پیشرفتِ دانشگاه علم و صنعت ایران را بر عهده داشت و عضوهیئت علمی گروه مدیریت و مهندسی کسب و کار دانشکده مهندسی پیشرفت است.[۳]

مسئولیت ها[ویرایش]

از جمله سِمَت‌های وی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: عضو هیئت امنای سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، عضو گروه اقتصادی معاونت بررسی های بیت رهبری، عضو شورای گسترش آموزش عالی کشور، عضو حقوقی شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو حقوقی فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، مشاور برنامه‌ریزی شورای اسلامی شهر تهران (دوره دوم)، مدیر مسئول نشریه علمی پژوهشی مدیریت فردا، مدیر مسئول خبرگزاری متنا، مدیر عامل شرکت سرمایه‌گذاری صندوقهای بازنشستگی کارکنان و رئیس هیئت رئیسه صندوقهای بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت.[۴]

وزارت[ویرایش]

علی‌احمدی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ از سوی محمود احمدی‌نژاد برای تصدّی وزارت تعاون به مجلس معرفی شد، امّا موفّق به کسب رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی نشد.

وی در همان سال به ریاست دانشگاه پیام نور منصوب گردید. در تاریخ ۳۰ بهمن سال ۱۳۸۶، مجدداً از طرف محمود احمدی‌نژاد، به عنوان وزیر آموزش پرورش به مجلس شورای اسلامی معرفی شد که این بار توانست با کسب رای اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی، وزیر آموزش و پرورش شود.[۵]

در روز سه‌شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۸۷، با ارایهٔ پیشنهاد وزارت او توسط محمود احمدی‌نژاد (در سه‌شنبه ۸ مرداد) به مجلس شورای اسلامی، این پیشنهاد به رأی گذاشته شد و از مجموع ۲۵۸ رأی گرفته شده، با ۱۳۳ رای موافق، ۹۲ رای مخالف و ۲۹ رأی ممتنع، موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس و وزیر وزارت آموزش و پرورش شد.

سوابق شغلی[ویرایش]

  • عضو هیئت علمی، دانشکده. مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران، (۱۳۶۸-اکنون)
  • وزیر آموزش و پرورش و عضو هیئت دولت نهم (۱۳۸۶–۱۳۸۸)
  • مشاور برنامه‌ریزی راهبردی رئیس‌جمهور و مسئول تنظیم برنامه دولت نهم (۱۳۸۴)
  • عضو هیئت امنای دانشگاه‌های علم و صنعت، صنعتی اصفهان، مازنداران، گرگان، پیام نور و مؤسسه بین‌المللی مطالعات انرژی سال‌های ۸۴–۹۲ از یکسال تا چهار سال
  • عضو هیئت ممیزه دانشگاه علم و صنعت و پیام نور (۱۳۹۲–۱۳۹۱)
  • رئیس دانشگاه پیام نور (۱۳۸۴–۱۳۸۶)
  • رئیس هیئت رئیسه صندوقهای بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت (۱۳۸۸–۱۳۹۰)
  • مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری صندوقهای بازنشستگی. کارکنان صنعت نفت (۱۳۸۸–۱۳۹۰)
  • رئیس اولین دانشکده مهندسی پیشرفت کشور - دانشگاه علم و صنعت ایران (۱۳۹۱–۱۳۹۲)
  • رئیس دانشکده مدیریت و برنامه‌ریزی وزارت آموزش و پرورش (۱۳۷۱–۱۳۷۲)
  • مسئول جهاد سازندگی در استان چهارمحال و بختیاری (۱۳۵۸ در بدو تأسیس جهاد
  • معاون دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت[۳]


پانویس[ویرایش]

  1. https://irandataportal.syr.edu/wp-content/uploads/Iranian-Elites-Family-Ties.pdf
  2. «تغییرات مدیریتی در شرکت ملی نفتکش ایران». ایسنا. ۱۶ آبان ۱۴۰۲.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «دانشگاه علم و صنعت ایران».
  4. سوابق کاندیدای شورای اسلامی شهر تهران – دوره چهارم
  5. «بر سر پیام نور چه آمد». روزآنلاین. ۳۰ بهمن ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ اوت ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۰۸.