علوم طراحی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

علوم طراحی (به انگلیسی: Design Science) مفهوم علوم طراحی در سال ۱۹۵۷ میلادی توسط آر. باکمینستر فولر[۱][۲] معرفی شد که آن را به عنوان یک شکل سیستماتیک طراحی تعریف کرد.[۳] او این مفهوم را در طرح پیشنهادی دهۀ علم طراحی جهانی خود به اتحادیۀ بین‌المللی معماران در سال ۱۹۶۱ میلادی بسط داد.[۴] این اصطلاح بعداً توسط اس. ای. گرگوری در کنفرانس «روش طراحی» در سال ۱۹۶۵ میلادی[۵] استفاده شد، جایی که او تمایز بین روش علمی و روش طراحی را ترسیم کرد. گرگوری از نظر خود روشن بود که طراحی یک علم نیست و علم طراحی به مطالعه علمی طراحی اشاره دارد. هربرت سایمون در سخنرانی‌های کارل تیلور کامپتون در سال ۱۹۶۸ میلادی[۶] از این اصطلاحات در استدلال خود برای مطالعۀ علمی امر مصنوعی (در مقابل امر طبیعی) استفاده کرد و آن را رایج کرد. در طول دورۀ میانی، دو کاربرد این اصطلاح (طراحی سیستماتیک و مطالعۀ طراحی) تا جایی درهم آمیخته شدند که علوم طراحی ممکن است هر دو معنی را داشته باشند: علم طراحی و طراحی به عنوان یک علم.

یک علم طراحی[ویرایش]

«علوم مصنوع» اثر: سایمون،[۷] اولین بار در سال ۱۹۶۹ میلادی منتشر شد، که بر اساس پیشرفت‌های قبلی ساخته شد و انگیزۀ توسعۀ بیشتر روش‌های طراحی سیستماتیک و رسمی مربوط به بسیاری از رشته‌های طراحی، به عنوان مثال: معماری، مهندسی، برنامه‌ریزی شهری، علوم کامپیوتر و مطالعات مدیریت شد.[۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳] ایده‌های سایمون در مورد علم طراحی نیز توسعۀ تحقیقات طراحی و مطالعۀ علمی طراحی را تشویق کرد.[۱۴]

نگرانی‌های مکرری برای متمایز ساختن طراحی از علوم وجود داشته‌ است.[۵][۱۵][۱۶] نایجل کراس بین طراحی علمی، علوم طراحی و یک علمِ طراحی تفاوت قائل شد.[۱۷] یک علمِ طراحی (مطالعۀ علمی طراحی) استدلال یا فرض نمی‌کند که اقدامات طراحی خود علمی هستند، و تعداد فزآینده‌ای از برنامه‌های تحقیقاتی این دیدگاه را دارند.[۱۸] کراس برای تمایز طراحی از دیگر انواع فعالیت‌های انسانی از اصطلاح «راه‌های طراحی شناختی» استفاده می‌کند.[۱۹]

منابع[ویرایش]

  1. Fuller, R. Buckminster (1957). "A Comprehensive Anticipatory Design Science". Royal Architectural Institute of Canada. 34. Retrieved 2016-09-14 – via Google Books. (به انگلیسی).
  2. «hdl:10222/74680». Fuller, R. Buckminster (1957). "Comprehensive Anticipatory Design Science". Royal Architectural Institute of Canada Journal. J. F. Sullivan. 34 (9): 357–361.
  3. Fuller, R. Buckminster. "Fuller on Design Science". Buckminster Fuller Institute. (به انگلیسی). Archived from the original on 23 اكتبر 2021. Retrieved 1 June 2022. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  4. Fuller, R. Buckminster; McHale, John (1964). "World Design Science Decade documents". Buckminster Fuller Institute. Southern Illinois University. Retrieved 2016-09-14. (به انگلیسی). Archived from the original on 4 March 2022. Retrieved 1 June 2022.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ Gregory, Sydney (1966). The Design Method. UK: Butterworth.
  6. Simon (1996). The Sciences of the Artificial. MIT Press. ISBN 978-0-262-69191-8.
  7. Simon, Herbert A. The Sciences of the Artificial, MIT Press.
  8. Baldwin; Clarke (2000). Design Rules, Vol. 1: The Power of Modularity. MIT Press. ISBN 978-0-262-02466-2.
  9. Banathy (1996). Designing Social Systems in a Changing World. Plenum, New York. ISBN 978-0-306-45251-2.
  10. Long; Dowell (1998). "Conceptions of the discipline of HCI: Craft, applied science, and engineering". Cambridge University Press. (به انگلیسی).{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  11. Romme (2003). "Making a difference: Organization as design". Organization Science. 14 (5): 558–573. (به انگلیسی). doi:10.1287/orsc.14.5.558.16769.
  12. Van Aken (2004). "Management research based on the paradigm of the design sciences: The quest for field-tested and grounded technological Rules". Journal of Management Studies.
  13. Warfield (1990). "A Science of Generic Design". Intersystems Publishers.
  14. Cross, Nigel (2007). "Forty years of design research". Design Studies. 28 (1): 1–4. doi:. "10.1016/j.destud.2006.11.004" (به انگلیسی).{{cite web}}: نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link)
  15. Cross; Naughton, Walker (1981). "Design method and scientific method". 2 (4). Design Studies: 195–201.
  16. «Willem (1990). "Design and Science". Design Studies. Butterworth and Co. 11 (1): 43–47». doi:10.1016/0142-694X(90)90013-3.
  17. Cross (2001). "Designerly Ways of Knowing: Design Discipline versus Design Science" (PDF). Design Issues. 17 (3): 49–55. (به انگلیسی). doi:10.1162/074793601750357196S2CID 17912382{{cite web}}: نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
  18. Gero (2004). The PhD Program in Design Science at the University of Sydney, Development and Prospects of PhD Programme in Design Science Education. Chaoyang University of Technology, Taiwan.
  19. Cross (2007). Designerly Ways of Knowing. Birkhauser. ISBN 978-3-7643-8484-5.