پرش به محتوا

عقد نکاح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عقد نکاح یا قرارداد با زناشویی همان ازدواج و عبارت است از توافق یک زن و مرد جهت ایجاد زندگی مشترک، و قوانین خاصی بر این پیمان حکومت می‌نماید. بسته به فرهنگ خاص جامعه، جهت انعقاد عقد، طرفین بایستی کلماتی دایر بر پذیرفتن این پیمان ادا کنند.[۱] معمولاً عقد نکاح در مراسم خاصی که به آن «مراسم عقد» می‌گویند، انجام می‌شود. عقد نکاح مطابق ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی ایران به صرف ایجاب و قبول زن و مرد منعقد می‌گردد.

طبق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی ایران، همین که نکاح به‌طور صحیح واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود، و حقوق و تکالیف زوجین از قبیل، مهر، نفقه، حسن برخورد و معاشرت و تمکین در مقابل یکدیگر برقرار می‌شود.[۲]

عقد نکاح با توجه به قانون مدنی ایران، با دو شیوه فسخ نکاح و طلاق پایان می‌پذیرد اگرچه فوت، لعان، کفر و تغییر جنسیت نیز از موارد انحلال نکاح به‌شمار می‌رود.[۳] زیرلفظی یک اصطلاح ایرانی برای یک هدیه یا پول از طرف داماد به عروس است.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. «عقد ازدواج». wikifeqh.ir. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۹.
  2. خبرگزاری باشگاه خبرنگاران (۲۰۱۷-۰۶-۲۸). «آیا نفقه به زنان شاغل تعلق می‌گیرد؟». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان | YJC. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۰.
  3. مختصر حقوق خانواده. سیدحسین صفایی، اسداالله امامی: نشر میزان، تهران، ۱۳۹۵.
  4. «آداب و رسوم دادن زیر لفظی به عروس و کادوی سر عقد». خبرگزاری آنا. ۲۰۲۰-۱۲-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۰۲.