عقبة بن عمرو سهمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عقبه بن عمرو سهمی از قبیله بنی سهم بن عوف بن غالب، اولین کسی است که در رثای حسین بن علی شعر گفت و در میان قبیله عبدالخان جایگاه بلند مرتبه دارد.[۱][۲][۳][۴][۵] او در اواخر سده اول هجری برای زیارت حسین بن علی به کربلا رفت و اشعارش در رثای حسین را سرود.[۶]

در منابع، نام وی به اشکال مختلفی بیان شده‌است. نام وی در مثیر الاحزان ابن نمای حلی «عُقْبة بن عمر سهمی»، در مقتل الحسین خوارزمی «عقبة بن عمیق سهمی» و در تذکره الخواص سبط بن جوزی «عقبة بن عمرو عبسی» آمده‌است.[۱] شیخ مفید نیز در الامالی از وی روایت نقل کرده‌است.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ محمد محمدی ری‌شهری. «عُقْبة بن عمرو سَهمی». دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ. ج. ۱۰. قم: موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث. صص. ۲۴۳.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ سید محسن امین. اعیان الشیعه. صص. ۶۱۷.
  3. سبط بن جوزی. تذکره الخواص. صص. ۲۴۲.
  4. شیخ مفید. الامالی. صص. ۳۲۴.
  5. محمدتقی شوشتری. قاموس الرجال. صص. ۲۲۳.
  6. جواد شبر. أدب الطّف أو شعراء الحسین (ع). دارالمرتضی. صص. ۵۲.