عرفان فارسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عرفان فارسی (انگلیسی: Persian mysticism) یک تفسیر سنتی از هستی، زندگی و عشق است که بر اساس اصول وحیانی و قلبی در استدلال متکی است. اگرچه تا حدی از سنت‌های عرفانی زرتشتی (مزدیسنا) امپراتوری ایران سرچشمه گرفته‌است، اما در جنبه‌های عملی در حال حاضر مترادف تصوف در ایران معاصر است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]