عبدالرحمن نگاری سمبیلان
| عبدالرحمان عبدالرحمن | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| اولین یانگ دی‌پرتوان آگونگ | |||||||||
 | |||||||||
| یانگ دی‌پرتوان آگونگ | |||||||||
| سلطنت | ٣١ آگوست ١٩۵٧ – ١ آپریل ١٩۶٠ | ||||||||
| نصب | ٢ سپتامبر ١٩۵٧ | ||||||||
| پیشین | خودش به عنوان یانگ دی‌پرتوان آگونگ مالایا | ||||||||
| جانشین | حسام الدین سلانگور | ||||||||
| یانگ دی‌پرتوان بسار نگری سمبیلان | |||||||||
| سلطنت | ٣ آگوست ١٩٣٣ – ١ آپریل ١٩۶٠ | ||||||||
| نصب | ٢۵ آپریل ١٩٣۴ | ||||||||
| پیشین | محمد | ||||||||
| جانشین | منور | ||||||||
| زاده | ۲۴ اوت ۱۸۹۵ ایستانا لاما سری منانتی، سری منانتی، نگاری سمبیلان، ایالات فدرال مالایا، مالایای بریتانیا | ||||||||
| درگذشته | ۱ آوریل ۱۹۶۰ (۶۴ سال) ایستانا نگارا، کوالا لامپور، فدراسیون مالایا | ||||||||
| آرامگاه | ۵ آپریل ١٩۶٠ موزه سلطنتی سری منانتی، سری منانتی، نگاری سمبیلان، فدراسیون مالایا | ||||||||
| همسر(ان) | سیک انگکو میمونه بنت عبدالله توانکو مهارون بنت تنگکو ممبانگ توانکو کورشیه بنت تانکو بسار برهان الدین (ا. ۱۹۲۹–۱۹۶۰) توانکو زیدت بنت توانکو زکریاء | ||||||||
| فرزند(ان) جزئیات | توانکو جعفر توانکو عبدالله توانکو آیدا توانکو شیلاه توانکو منور توانکو باحیه توانکو شاهاریاه توانکو نورایدا زکیه | ||||||||
| |||||||||
| خاندان | پاگارویونگ (خاندان یامتوان رادن) | ||||||||
| پدر | توانکو محمد بن المرحوم توانکو آنتاه | ||||||||
| مادر | توانکو حلیجه بنت توانکو مودا چیک | ||||||||
توانکو عبدالرحمان ابن المرحوم توانکو محمد (به جاوی: توانكو عبدالرحمن ابن المرحوم توانكو محمد) (زاده ۲۴ اوت ۱۸۹۵ – درگذشته ۱ آوریل ۱۹۶۰) اولین یانگ دی پرتوان آگونگ فدراسیون مالایا، هشتمین یانگ دی‌پرتوان بسار سری منانتی و دومین یانگ دی‌پرتوان بسار نگاری سمبیلان مدرن بود.
اوان زندگی
[ویرایش].jpg)
وی در ۲۴ اوت ۱۸۹۵ در سری منانتی متولد شد،[۱] او پسر دوم تونکو محمد، اولین یانگ دی پرتوان نگاری سمبیلان مدرن از همسر دومش بود.
وی تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه جمپول مالای فرا گرفت و بین سالهای ۱۹۰۷ و ۱۹۱۴ به مالای کالج رفت. وی قبل از انتصاب به عنوان دستیار مالیاتی در سرمبان به مدت یک سال در دبیرخانه فدرال کوالالامپور کار کرد. او همچنین به عنوان ستوان دوم در پیاده‌نظام داوطلب مالایی خدمت کرد و در سال ۱۹۱۸ به درجه ستوانی رسید.[۲]
با مرگ برادر بزرگتر خود، توانکو عبدالعزیز، در سال ۱۹۱۷ او به عنوان وارث تاج و تخت انتخاب شد.
او همچنین مدتی به عنوان مأمور جمع‌آوری درآمد زمین ها در کلانگ و اولو سلانگور کار می‌کرد. همچنین در ۱۹۲۵ وی برای مدت کوتاهی در دادگاه عالی کوالالامپور خدمت کرد.
در سال ۱۹۲۵، وی در سفر به انگلستان و دیدار با اعلیحضرت پادشاه جورج پنجم، پدرش را که در آن زمان حاکم نگری سمبیلان بود، همراهی کرد. در طول سفر به انگلستان، او تصمیم گرفت که در رشته حقوق تحصیل کند.[۱] وی با تأیید پدرش توانکو محمد، تا زمان اتمام تحصیلات و دریافت مدرک حقوق در انگلستان اقامت گزید.
پس از بازگشت به مالایا در دسامبر ۱۹۲۸، وی در خدمات ملکی مالایا، در مناطق مختلف کشور، خدمت کرد.[۳] چند سال اول، او سخت کار کرد تا اینکه قاضی شد و پس از آن، او به عنوان بخشدار منصوب شد.
انتخاب به عنوان حاکم نگاری سمبیلان
[ویرایش].jpg)
در سال ۱۹۳۳، به دنبال مرگ پدر، وی جانشین وی شد و بر تخت سلطنت نگری سمبیلان نشست.[۱] او تنها حاکم وکیل مالایا در آن زمان بود.
پس از سلطنت، وی اعتراف کرد که او در زمان اشغال نظامی مالایا (۱۹۴۲–۱۹۴۵) به نفع ژاپنی‌ها سخنرانی کرده‌است، اما ذکر کرد که این کار با اجبار انجام شده بود.[۴]
انتخاب به عنوان پادشاه
[ویرایش]توانکو عبدالرحمن در ۳۱ اوت ۱۹۵۷ برای یک دوره پنج ساله با هشت رأی موافق برای مقام یانگ دی پرتوان آگونگ یا حاکم مالایا انتخاب شد. او با غلبه بر سلطان ابوبکر پاهنگ پیروز میدان شد.[۵]
وی قبل از انتخاب به عنوان اولین یانگ دی پرتوان آگونگ، ۲۴ سال حاکم نگاری سمبیلان بود.
انتصاب
[ویرایش]تونکو عبدالرحمن در ۲ سپتامبر ۱۹۵۷ به عنوان اولین یانگ دی‌پرتوان آگونگ مالایای مستقل بر تخت سلطنت نشست.
از آنجا که فرمانروایان مالایی به‌طور سنتی تاج ندارند، وی با بوسیدن خنجر پادشاهی بر کرسی پادشاهی نشست. سنتی که از آن زمان هر یانگ دی پرتوان آگونگ آن را دنبال می‌کند.
به افتخار تونکو عبدالرحمان، همه یانگ دی پرتوان آگونگ‌های بعدی مالزی نیز از تنگ کولوک‌های سنتی مشابه آنچه عبدالرحمن می‌پوشید، استفاده می‌کنند.[۶]
مرگ و تشییع جنازه
[ویرایش]سحرگاه ۱ آوریل ۱۹۶۰، تونکو عبدالرحمن در هنگام خواب در کوالالامپور درگذشت. مراسم تشییع وی دی ایستانا نگارا برگزار شد. در تاریخ ۲ آوریل ۱۹۶۰، مراسم تشییع رسمی در کوالالامپور به عمل آمد، پس از آن تابوت عبدالرحمن را با قطار به سرمبان بردند و او را در ۵ آوریل ۱۹۶۰ در آرامگاه سلطنتی سری منانتی نگاری سمبیلان به خاک سپردند.[۷]
میراث
[ویرایش]پرتره تونکو عبدالرحمن از سال ۱۹۶۷ و با انتشار اولین سری از اسکناس‌های رینگیت مالزی تاکنون بر روی آن قرار دارد.
اعتقاد به دموکراسی
[ویرایش]تونکو عبدالرحمن اعتقاد شدیدی به دموکراسی پارلمانی داشت. زمانی که شخصی خارجی در سال ۱۹۵۹ از نخست‌وزیری دموکراتیک الحاج عبدالرحمن شکایت کرد و خواستار این بود که پادشاه او را برکنار کند، او پاسخ داد: "افسوس که من نمی‌توانم او را اخراج کنم؛ او توسط مردم انتخاب می‌شود و به عنوان نخست وزیر کشور می‌تواند مرا اخراج کند!"[۸]
زندگی شخصی
[ویرایش]
- عبدالرحمن چهار بار ازدواج کرد و سه پسر و پنج دختر داشت و دو نفر از فرزندان وی به عنوان سلطان نگاری سمبیلان جانشین وی شدند:
- تونکو منور که از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۷ سلطنت کرد
- تونکو جعفر که در ۱۹۶۷ جانشین برادرش شد و تا ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ سلطنت کرد
نوه او هم‌اکنون حاکم نگاری سمبیلان است.
سرگرمی‌ها و علایق
[ویرایش]توانکو عبدالرحمن علاقه شدیدی به ورزش‌هایی مانند کریکت، فوتبال و تنیس داشت. با این حال ورزش مورد علاقه او بوکس بود. در واقع، هنگامی که او جوان بود، با پسرانش نیز بوکس کار می‌کرد.
افتخارات و نشان‌ها
[ویرایش]افتخارات
[ویرایش]افتخارات مالایی
[ویرایش]
فدراسیون مالایا:
- عالی‌ترین نشان پادشاهی (۱۹۵۸)
افتخارات بریتانیایی
[ویرایش]
بریتانیا:
صلیب شوالیه بزرگ (۱۹۵۷)- شوالیه فرمانده (۱۹۳۴)
مدال نقره جورج پنجم (۱۹۳۵)
مدال تاجگذاری جرج ششم (۱۹۳۷)
مدال تاجگذاری ملکه الیزابت دوم (۱۹۵۳)
نشان‌های برونئیایی
[ویرایش]
برونئی
نشان سلطنتی برونئی (۱۹۵۹)
نامگذاری بر مکان‌ها
[ویرایش]چندین مکان به نام وی نامگذاری شده‌اند، از جمله:
- جاده تونکو عبدالرحمن، جاده ای در کوالالامپور
- مدرسه تونکو عبدالرحمن، یک مدرسه پسرانه در ایپوه، پراک
- مسجد تونکو عبدالرحمن در سریکی، ساراواک
- ورزشگاه تونکو عبدالرحمن در پائوی، نگاری سمبیلان
- مدرسه تونکو عبدالرحمن، یک مدرسه ابتدایی در گمس، نگاری سمبیلان
- مدرسه تونکو عبدالرحمن، یک مدرسه متوسطه در گمس، نگاری سمبیلان
- مدرسه تونکو عبدالرحمن، یک مدرسه متوسطه در نیبونگ تبال، پنانگ
- مدرسه تونکو عبدالرحمن، یک مدرسه متوسطه در راوانگ، سلانگور
- کالج تونکو عبدالرحمن، یک کالج مسکونی در دانشگاه مالایا، کوالالامپور
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Hoiberg, Dale H., ed. (2010). "Abdul Rahman, Tuanku". Encyclopædia Britannica. Vol. I: A-ak Bayes (15th ed.). Chicago, Illinois: Encyclopædia Britannica Inc. pp. 21. ISBN 978-1-59339-837-8.
- ↑ Abdul Samad Idris (1961) Takhta Kerajaan Negeri Sembilan Utusan Printcorp Sdn Bhd
- ↑ ibid
- ↑ Stockwell, A.J. (1995) Malaya: Part I The Malayan Union Experiment 1942–1948 HMSO
- ↑ (4 August 1957) Sunday Times, Singapore
- ↑ Fish, William ed. (1959) The Straits Times Annual
- ↑ Mubin Sheppard (1960) The Death and Funeral of His Late Majesty Tuanku Abdul Rahman Malaya in History Vol 6 No. 1 Malayan Historical Society, Kuala Lumpur
- ↑ Tunku Abdul Rahman (1977) Looking Back, p. 205, Pustaka Antara
پیوند به بیرون
[ویرایش]- زندگینامه عبدالرحمن در کتابخانه ملی مالزی.
- بیوگرافی عبدالرحمن (به مالایی).
- یانگ دی پرتوان آگونگ (پادشاهی مالزی)
| عنوان سلطنتی | ||
|---|---|---|
| پیشین: ایجاد عنوان |
یانگ دی‌پرتوان آگونگ ۳۱ اوت ۱۹۵۷ – ۱ آوریل۱۹۶۰ |
پسین: حسام الدین سلانگور |
| پیشین: تونکو محمد |
سلطان نگاری سمبیلان ۳ اوت ۱۹۳۳ – ۱ آوریل ۱۹۶۰ |
پسین: تونکو منور |