عبدالرحمان بن دوست
عبدالرّحمان بن محمّدبن محمّد بن عزیز نیشابوری(تولد:۳۵۷هـ ق در نیشابور، مرگ:۴۳۱ هـ ق در نیشابور)، مشهور به ابن دوست و ابن دُرُست، از علما، ادیبان و شاعران تازی گوی ایرانی اواخر قرن‌چهارم و نیمه اوّل قرن پنجم هجری‌قمری، در عصر سامانیان بود.
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به عبدالرحمان بن دوست در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
منابع[ویرایش]
.jpg){kind=small}
- ریحانة الادب، ج۷ ص۵۲۰
- منتخب السیاق، ص ۴۷۹و۴۸۰
- ترجمه تاریخ یمینی، ص۱۹۲
- فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص۲۷۳
- پایگاه خبری اخترنیوز، عنوان مشاهیر نیشابور
.jpg)
