عاملیت اخلاقی

عاملیت اخلاقی توانایی فرد برای انتخاب اخلاقی بر اساس برخی تصورات درست و نادرست و پاسخگویی در قبال این اعمال است.^[۱] یک عامل اخلاقی «موجودی است که قادر به عمل با رجوع به حق و باطل باشد».^[۲]

توسعه و تجزیه و تحلیل[ویرایش]

اکثر فیلسوفان معتقدند که فقط موجودات عاقل که می توانند استدلال کنند و قضاوت های منفعت طلبانه داشته باشند، می توانند عامل اخلاقی باشند. برخی معتقدند کسانی که عقلانیت محدودی دارند (مثلاً افرادی که دارای ناتوانی خفیف ذهنی هستند یا نوزادان ^[۱] ) نیز دارای برخی از قابلیت های اخلاقی اولیه هستند.^[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

استنادات درون خطی[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Angus, Taylor (2003). Animals & Ethics: An Overview of the Philosophical Debate. Peterborough, Ontario: Broadview Press. p. 20.
↑ "Moral," بایگانی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine Websters Revised Unabridged Dictionary, 1913, p. 943.
↑ Hargrove, Eugene C., ed. (1992). The Animal Rights, Environmental Ethics Debate: The Environmental Perspective. Albany: State Univ. of New York Press. pp. 3–4. ISBN 978-0-7914-0933-6.

منابع دیگر[ویرایش]

Singer, Peter (2009). Animal Liberation: A New Ethics for our Treatment of Animals (4 ed.). New York: HarperCollins. ISBN 978-0-06-171130-5.

[Angus203-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Angus, Taylor (2003). Animals & Ethics: An Overview of the Philosophical Debate. Peterborough, Ontario: Broadview Press. p. 20.

[2] "Moral," بایگانی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine Websters Revised Unabridged Dictionary, 1913, p. 943.

[3] Hargrove, Eugene C., ed. (1992). The Animal Rights, Environmental Ethics Debate: The Environmental Perspective. Albany: State Univ. of New York Press. pp. 3–4. ISBN 978-0-7914-0933-6.

[۱]

[۲]

[۳]