طی‌الزمان
در اندیشه عرفانی، طی‌الزمان از جمله قدرت‌های معنوی یا کراماتی در میان عارفان و صوفیان به شمار می‌رود که ادعا می‌شود توسط آن، فرد می‌تواند در زمانی اندک به زمانی بسیار دورتر – آینده یا گذشته – برود.[۱][۲][۳]
نظرات[ویرایش]
سید محمدحسین حسینی طهرانی در معادشناسی طی‌الزمان را اینگونه شرح می‌دهد: «طیّ الزّمان یعنی زمان‌های بسیار طولانی را در لحظاتی کوتاه انسان بپیماید؛ مثلاً در چند لحظه از اوّل ماه محرّم الحرام داخل در اوّل ماه صفر المظفّر گردد. بنده تا بحال در کتابی به این قسم از پیمودن زمان برخورد نکرده‌ام و میان علماء و بزرگان از اهل کمال نیز مشهور و معروف نیست»[۱][۴]
حسن حسن‌زاده آملی در انه الحق اینگونه شرح می‌دهد: «انسان کامل که مؤید به روح القدس است بر اثر استشراف و استشراق به انوار قاهره به خصوص به نور الانوار «طی زمان» می‌نماید، چنان‌که در آنی سریع‌تر از انتقال حدسی راه چندین هزار ساله را می‌پیماید.»[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ طی الزمان
- ↑ «حقیقت «طی‌الارض» از منظر امام خمینی (ره)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۵.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ طی الزمان چیست؟ و چه افرادی در تاریخ واجد آن بوده‌اند؟
- ↑ امّا طیّ الزّمان یعنی زمان‌های بسیار طولانی را در لحظاتی کوتاه انسان بپیماید؛ مثلاً در چند لحظه از اوّل ماه محرّم الحرام داخل در اوّل ماه صفر المظفّر گردد. بنده تا بحال در کتابی به این قسم از پیمودن زمان برخورد نکرده‌ام و میان علماء و بزرگان از اهل کمال نیز مشهور و معروف نیست؛ امّا در نجف اشرف از یک مرد عرب که سالک راه خدا بود و حقًا مردی وارسته و شوریده و صادق بود شنیدم که می‌گفت: من در آن اوقاتی که در عوالم تحیّر بسر می‌بردم، یک ماه بلکه بیشتر از آن از ما گذشت که من نه خودم و نه عیالم هیچ قوت لایموتی (هیچ چیز مختصر از غذا و طعام برای ادامه زندگی) نداشتیم؛ و ابداً این گذشت زمان را حسّ نکردیم، و خود و تمام فرزندانم و عیالم درص 259حالت عادّی و سرور بودیم، و عیالاتم از این گذشت زمان ابداً مطّلع نشدند و تا بحال هم من به آنها نگفته‌ام؛ و غیر از این موارد نیز نمونه‌های دیگری هست، و ما برای شاهد مطلب به همین مقدار اکتفا نمودیم. [۱] بایگانی‌شده در ۲ آوریل ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine