طاعون گاوی
طاعون گاوی از بیماری‌های عفونی دام بود که در سال ۲۰۰۱ ریشه‌کن شد.
در حدود ۳۰۰سال از شناسائی آن می‌گذرد. در گذشته عامل تلفات عمده در دام‌های اهلی و وحشی بوده و شیوع آن به صورت پاندمی (واگیری جهانی) در گذشته عامل بروز قحطی و گرسنگی در نقاط مختلف جهان بخصوص آفریقا و آسیا محسوب می‌گردید. والتر پلورایت واکسن این بیماری را کشف کرد.
طاعون گاوی در ایران
[ویرایش]طاعون گاوی اول بار در سال ۱۹۲۴ برابر با سال ۱۳۰۳ از مرزهای غربی وارد ایران شده و شیوع یافت واستان‌های آذربایجان و مناطق شمالی کشور را دربر گرفت.
درمان
[ویرایش]درمان شامل تزریق مایعات داخل وریدی اکسیژن رسانی دارو های انعقاد خون (اگر خونریزی رخ دهد) و چک کردن علائم حیاتی دام است. آنتی بیوتیک برای این بیماری وجود ندارد. علاوه بر آن برای اقدامات پیشگیرانه دام های مرده و مبتلا به این بیماری باید کشته و سوزانده شود. طویله ها و هر کجا که دام نگهداری میشود نیز باید استریل شود تا به دام های دیگر سرایت نکند. تزریق واکسن بهترین پیشگیری از این بیماری برای دام است.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |