طاعون ایتالیا ۱۶۲۹–۱۶۳۱
طاعون ایتالیایی ۱۶۲۹–۱۶۳۱، که با نام طاعون بزرگ میلان نیز شناخته میشود، بخشی از دومین همهگیری طاعون بود که با مرگ سیاه در سال ۱۳۴۸ آغاز شد و در سدهٔ ۱۸ پایان یافت. این بیماری که یکی از دو همهگیری عمده در ایتالیا در سدهٔ ۱۷ بود، شمال و مرکز ایتالیا را تحت تأثیر قرار داد و منجر به دستکم ۲۸۰٬۰۰۰ مرگ شد که برخی تلفات آن را تا یک میلیون نفر یا حدود ۳۵٪ از جمعیت تخمین میزنند.[۱] طاعون ممکن است در کاهش اقتصاد ایتالیا نسبت به سایر کشورهای اروپای غربی نقش داشته بوده باشد.[۲]
پخش بیماری
[ویرایش]گمان میرود که طاعون در سال ۱۶۲۳ در شمال فرانسه سرچشمه گرفته باشد، اما در نتیجه جابجایی سربازان مرتبط با جنگ سی ساله به سراسر اروپا منتقل شد و ظاهراً در سال ۱۶۲۹ توسط سربازانی که در جنگ جانشینی مانتوان شرکت داشتند به لومباردی آورده شد.[۳] این بیماری ابتدا به سربازان ونیزی سرایت کرد و در اکتبر ۱۶۲۹ به میلان، مرکز تجاری اصلی لومباردی، رسید. اگرچه این شهر قرنطینه برقرار کرد و دسترسی به بازدیدکنندگان خارجی و کالاهای تجاری را محدود کرد، اما نتوانست بیماری را ریشه کن کند. شیوع عمده در مارس ۱۶۳۰ ناشی از اقدامات بهداشتی سهلگیرانه در طول فصل کارناوال بود و به دنبال آن موج دوم در بهار و تابستان ۱۶۳۱ رخ داد. در مجموع، میلان تقریباً ۶۰۰۰۰ نفر از کل جمعیت ۱۳۰۰۰۰ نفری خود را از دست داد.[۳]
در شرق لومباردی، جمهوری ونیز در سالهای ۱۶۳۰–۱۶۳۱ آلوده شد. شهر ونیز به شدت آسیب دید و تلفات ثبت شده آن ۴۶۰۰۰ نفر از جمعیت ۱۴۰۰۰۰ نفری بود. برخی از مورخان معتقدند که تلفات شدید جانی و تأثیر آن بر تجارت، در نهایت منجر به سقوط ونیز به عنوان یک قدرت بزرگ تجاری و سیاسی شد.[۴]
جمعیت قبل از طاعون و آمار مرگ و میر، شهرهای منتخب:[۱]
| شهر | جمعیت در سال ۱۶۳۰ |
تخمین مرگ و میر تا سال ۱۶۳۱ میلادی |
درصد از جمعیت از دست رفته |
|---|---|---|---|
| ورونا | ۵۴۰۰۰ | ۳۳۰۰۰ | ۶۱٪ |
| پارما | ۳۰۰۰۰ | ۱۵۰۰۰ | ۵۰٪ |
| میلان | ۱۳۰٬۰۰۰ | ۶۰٬۰۰۰ | ۴۶٪ |
| ونیز | ۱۴۰٬۰۰۰ | ۴۶۰۰۰ | ۳۳٪ |
| بولونیا | ۶۲۰۰۰ | ۱۵۰۰۰ | ۲۴٪ |
| فلورانس | ۷۶۰۰۰ | ۹۰۰۰ | ۱۲٪ |
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ استدلال میکند که طاعون سالهای ۱۶۲۹ تا ۱۶۳۱ منجر به کاهش رشد در چندین شهر آسیبدیده از طاعون شد و «آسیبهای طولانیمدتی به جمعیت شهری ایتالیا و نرخ شهرنشینی وارد کرد. این یافتهها از این فرضیه پشتیبانی میکنند که طاعونهای قرن هفدهم نقش اساسی در ایجاد روند زوال نسبی اقتصاد ایتالیا داشتهاند.»[۵]
ارجاعات
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Hays 2005, p. 103.
- ↑ Alfani & Percoco 2019, p. 1177.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Kohn 2007, p. 200.
- ↑ Alfani & Percoco 2019, p. 1181.
- ↑ Alfani & Percoco 2019, p. 1188.
منابع
[ویرایش]- Alfani, Guido; Percoco, Marco (2019). "Plague and long-term development: the lasting effects of the 1629–30 epidemic on the Italian cities" (PDF). The Economic History Review (به انگلیسی). 72 (4): 1175–1201. doi:10.1111/ehr.12652. ISSN 1468-0289. S2CID 131730725. Archived from the original (PDF) on 2020-06-05. Retrieved 2019-12-10.
- Cipolla, Carlo M. (1981). Fighting the Plague in Seventeenth Century Italy. Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 0-299-08340-3.
- Hays, J. N. (2005). Epidemics and pandemics; their impacts on human history. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-658-9.
- Kohn, George C. (2007). Encyclopedia of Plague and Pestilence: From Ancient Times to the Present (3rd ed.). New York: Facts on File. pp. 200. ISBN 978-0-8160-6935-4.
- Prinzing, Friedrich (1916). Epidemics Resulting from Wars. Oxford: Clarendon Press.