ضدفکاهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ضدفکاهی یا پادشوخی (انگلیسی: Anti-humor) نوعی فکاهی غیرمستقیم و جایگزین است که شامل تحویل دادن چیزی از سوی بذله‌گوست که به عمد خنده‌دار نیست یا فاقد معنای ذاتی است. ضدفکاهی به شکل نوعی گواژه یا وارونه‌سازی انتظارات توصیف می‌شود که ممکن است باعث برانگیختن احساساتی متضاد با شوخی مثل ترس،[۱] درد، شرم‌زدگی، انزجار، دستپاچگی یا ناراحتی شود.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Nachman, Steven R. (1982). "Anti-Humor: Why the Grand Sorcerer Wags His Penis". Ethos. 10 (2): 117–135. doi:10.1525/eth.1982.10.2.02a00020. ISSN 0091-2131. JSTOR 3696960.
  2. Lewis, Paul (1986). "Painful Laughter: The Collapse of Humor in Woody Allen's "Stardust Memories"". Studies in American Jewish Literature (1981-) (5): 141–150. ISSN 0271-9274. JSTOR 41205641.
  • فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز