صلح جهانی

صلح جهانی (به انگلیسی: World Peace) مفهومی آرمانی و ایده‌آل از برقراری آزادی و صلح و خوشحالی در گسترهٔ تمامی کشورهای جهان یا در میان همهٔ موجودات است. صلح جهانی ایده‌ای جهانی برای پرهیز از خشونت است که ملل جهان با میل خویش برای رسیدن به آن همکاری می‌کنند، چه داوطلبانه و چه به وسیلهٔ یک نظام حکومتی که از جنگاوری بازداری می‌کند. این اصطلاح گاهی به از بین رفتن همهٔ خصومت‌ها و عداوت‌ها بین همهٔ افراد اطلاق می‌گردد. برای مثال صلح جهانی می‌تواند پایانی بر همهٔ جنگ‌ها یا کشمکش‌ها بین برادر با برادر و خواهر با خواهر در نظر گرفته شود.

فرهنگ ها ، مذاهب ، فلسفه ها و سازمان های مختلف در مورد چگونگی به وجود آمدن صلح جهانی دیدگاه‌های متفاوتی با یکدیگر دارند. سازمانهای مذهبی و سکولاری مختلفی دستیابی به صلح جهانی را از طریق پرداختن به حقوق بشر، فناوری، آموزش، مهندسی، پزشکی یا دیپلماسی مورد استفاده برای پایان دادن به همه اشکال جنگ را هدف خود قرار داده‌اند. از سال 1945 ، سازمان ملل متحد و پنج عضو دائم شورای امنیت آن (چین، فرانسه، روسیه، انگلیس و ایالات متحده) با هدف حل و فصل مناقشات به طور بدون جنگ یا اعلامیه های جنگی فعالیت کرده‌اند. با این وجود، ملت ها از آن زمان تاکنون وارد درگیری های نظامی زیادی شده اند.

نظریه های صلح جهانی

مقاله اصلی: مطالعات صلح و درگیری

نظریه‌های بسیاری برای چگونگی دستیابی به صلح جهانی پیشنهاد شده است. چند مورد از آنها را در این مقاله بیان شده است.

صلح از طریق قدرت

این اصطلاح به زمان امپراتور روم هادریانوس (پادشاهی 117 - 138 م) نسبت داده می‌شود اما این مفهوم قدمتی به طول تاریخ دارد. در سال 1943، در اوج جنگ جهانی دوم، بنیانگذار اتحادیه پان‌اروپائیان، ریچارد فون کودنهو کالرگی، استدلال کرد که پس از جنگ، ایالات متحده موظف است کنترل آسمان کشورها را به دست گیرد تا از صلح پایدار جهانی اطمینان حاصل کند. او گفت: اما آغاز چنین قرن شکوهمندی از صلح، از ما می‌خواهد برداشت های قدیمی از صلح را کنار بگذاریم.  فرشته جدید صلح دیگر نباید به عنوان یک بانوی جذاب اما درمانده با شاخه زیتونی در دست تصور شود. بلکه باید مانند الهه عدالت با ترازویی در سمت چپ و شمشیری در سمت راست خود تصویر شود. یا باید مانند میکائیل، با شمشیری آتشین و بال‌هایی فولادین تصویر شود که برای بازیابی و محافظت از صلح بهشت با شیطان می جنگند.

مارکسیسم: صلح جهانی از طریق انقلاب جهانی

براساس نظریه ماتریالیست دیالکتیک کارل مارکس، بشریت تحت سرمایه داری فقط به دو طبقه تقسیم می شود: پرولتاریا - که ابزار تولید را ندارند و بورژوازی - که وسایل تولید را در اختیار دارند. هنگامی که انقلاب کمونیستی روی داد و متعاقباً مالکیت خصوصی ابزار تولید را از بین برد، دیگر انسان‌ها به این دو دسته تقسیم نمی‌شوند و تنش ایجاد شده بین این دو طبقه متوقف می‌شود. در طی دوره‌ای به نام سوسیالیسم، دولت پرولتاریا آخرین جبهه های سرمایه‌داری را از بین می برد و به انقلاب در جهان کمک می‌کند. هنگامی که مالکیت خصوصی در سراسر جهان از بین برود، دیگر به دولت نیازی نخواهد بود که به عنوان یک عامل انحصاری خشونت عمل کند و به همین دلیل دولت از بین می‌رود.  سازمان های کارگری جای خود را بازمی‌یابند و تولید امور را مدیریت می کنند، اما هیچ سازمانی قدرت نظامی، نیروی انتظامی و زندان نخواهد داشت.

اصل بنیادین نظریه مارکس این است که شرایط مادی شرایط معنوی را محدود می‌کند. اگر شرایط مادی اجازه دهد، مردم در سراسر جهان خشونتی نخواهند داشت بلکه با احترام به یکدیگر خواهند زیست و صلح آمیز و نوع‌دوست خواهند بود. در شرایطی که کمونیسم حاکم باشد آنها دیگر نیازی به تلاش برای بقا نخواهند داشت و در عوض برای رشد معنویات خویش تلاش خواهند کرد. لئون تروتسکی استدلال می کند که یک انقلاب جهانی پرولتاریا به صلح جهانی منجر خواهد شد.

نظریه صلح دموکراتیک

طرفداران نظریه صلح دموکراتیک ادعا می کنند که شواهد تجربی قوی‌ای وجود دارد که دموکراسی‌ها هرگز بر علیه یکدیگر به جنم بر نمی‌خیزند یا اگر هم چنین چیزی رخ دهد بسیار نادر خواهد بود. با این حال، از لحاظ تاریخی چندین جنگ بین دموکراسی‌ها رخ داده است.

نظریه صلح سرمایه‌داری

این رند در مقاله خود با عنوان "ریشه های جنگ" اظهار داشت که جنگهای اصلی تاریخ توسط حکومت‌هایی که در آن زمان، اقتصادهای تحت کنترل داشته‌اند بر علیه حکومت‌هایی که اقتصاد آزادتر داشته‌اند آغاز شده است و سرمایه داری طولانی ترین دوره صلح تاریخ را برای بشر به ارمغان آورده است. دوره ای که درآن هیچ جنگی وجود نداشته که تمام جهان متمدن را درگیر خودش کند. از پایان جنگهای ناپلئونی در سال 1815 تا شروع جنگ جهانی اول در سال 1914، به استثناء جنگ فرانکو-پروس (1870)، جنگ اسپانیا و آمریکا (1898) و جنگ داخلی آمریکا (1865-1861)، که به ویژه در ابتدای انقلاب صنعتی شاید در لیبرال ترین اقتصاد جهان رخ داد.

تخریب اطمینان متقابل

نابودی تضمین شده متقابل آموزه‌ای از استراتژی نظامی است که در آن استفاده کامل از سلاح‌های هسته‌ای توسط دو طرف مخالف، به طور مؤثر به نابودی هر دو جنگجو منجر می شود. طرفداران سیاست تخریب اطمینان متقابل در طول جنگ سرد، این عمل را منجر به افزایش مرگ و میر جنگ دانستند، افزایش مرگ و میر تا جایی که دیگر امکان سود خالص برای هر دو طرف را فراهم نکند و بدین ترتیب جنگ ها را بی‌معنی کند.

منشور سازمان ملل و قوانین بین المللی

پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد بر پایه منشور ملل متحد تأسیس شد تا نسل های متوالی را از شر جنگ نجات دهد. جنگی که دو بار در طول زندگی ما غم و اندوهی ناگفتنی را برای بشر به ارمغان آورده است. منشور ملل متحد مقدمه و فصولی دارد که در مقدمه آن مطالبی آمده است که هدفش پذیرش حقوق اساسی بشر، احترام به تعهدات بین المللی و همچنین متحد کردن قدرت کشورهای مستقل به منظور حفظ صلح و امنیت بین المللی است .

کلیه معاهداتی که بر اساس قوانین بین‌المللی حقوق بشر انجام می‌شود به اصول اعلام شده در منشور ملل متحد استناد می‌کند یا آن ها را در نظر می‌گیرد. اصولی که بیان می‌کند احترام به کرامت ذاتی و حقوق برابر و غیرقابل تفکیک همه اعضای خانواده انسانی، مبنای آزادی ، عدالت و "صلح در جهان" است .

صلح خود سازمان یافته

در این نظریه صلح جهانی را نتیجه‌ای از رفتارهای محلی و خودمختار می‌دانند که مانع نهادینه شدن قدرت و به دنبال آن خشونت می شوند. این راه حل چندان مبتنی بر یک برنامه توافق شده یا سرمایه گذاری توسط قدرتی بالاتر اعم از قدرتی الهی یا سیاسی نیست بلکه یک شبکه خودسازمان‌یافته از سازوکارهای حمایتی متقابل است که منجر به یک ساختار پایدار سیاسی-اقتصادی می‌شود. در این نظریه تکنیک اصلی برای القاء همگرایی، آزمایش فکری است، یعنی روش از پیش طراحی کردن که هر کسی را قادر می سازد بدون توجه به پیشینه فرهنگی، آموزه های دینی، وابستگی سیاسی یا جمعیتی سن، در آن شرکت کند. اکنون سازوکارهای مشابهی از طریق اینترنت درمورد پروژه های منبع باز، از جمله ویکی پدیا، و تکامل سایر رسانه های اجتماعی بر این اساس و روش دارد انجام می‌شود.

دانش سیاسی اجتناب از کشتار

اصطلاح اجتناب از کشتار، که در کتاب «دانش سیاسی اجتناب از کشتار» توسط گلن دی پیاژه به شهرت رسید بر نظریه عدم خشونت استوار است و مفاهیم صلح (عدم جنگ و شرایطی را که منجر به جنگ می شود) عدم خشونت (روانی، جسمی و ساختاری) و آهیمسا یا بی‌آزاری (عدم آزار در اندیشه، کلام و کردار) را در بر می‌گیرد. اجتناب از کشتار یک رویکرد مشخص را ارائه می دهد که با امکان اندازه گیری اهداف آن و ویژگی درک غیرنهایی از آن مشخص می شود. این مفهوم را می‌توان به شکل کمیتی بیان کرد و آن را با علل خاصی مرتبط دانست، به عنوان مثال می‌توان آن را با پیروی از دیدگاه بهداشت عمومی مرتبط دانست.  (پیروی از دیدگاه بهداشت عمومی در این راستا به معنی پیشگیری ، مداخله و... تا ریشه کنی قتل ست.)