صداگذاری
![]() | در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. خواهشمندیم در روشنشدن اعتبار منابع مورد اختلاف کمک کنید. بحثهای مرتبط را میتوانید در صفحهٔ بحث ببینید. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
صداگذاری[۱] در فیلم در واقع به معنای جداسازی یا حذف یا تغییر صدای پسزمینه از زبان اصلی فیلم و قرار دادن صدای نو روی فیلم، برای رساندن و القای حس فیلم به بیننده یا شنونده است. مرسومترین این روش در دوبله (گفتارگردانی) است. صداگذار[۲] براساس صداهای ضبط شده در هنگام فیلمبرداری که به همراه نسخه فاین کات و با شات لیست به او تحویل داده می شود کار خود را شروع می کند.
صداگذار براساس موقعیت زمانی و مکانی فیلم بایستی علاوه بر استفاده از صدا های موجود که در سر صحنه ضبط شدهاند و در نظر او از لحاظ فنی قابل استفاده هستند، توسط یک فولیمن یا فولیواکر بعضی صدا ها را مانند صدای پا، صدای نفسنفس زدن کاراکترها و صدای اشیاء مورد استفاده در صحنه، مانند چکاوک شمشیرها و تمامی صدا هایی که مورد استفاده فیلم است و در حین فیلمبرداری ضبط نشده یا خیلی ضعیف ثبت شده و قابل استفاده نیستند را بازآفرینی و ضبط مینماید و با استفاده از صداهای آرشیوی بقیه صداها را مانند صدای محیط، صدای زوزه باد، صدای رعد و برق، شیههٔ اسب، و… را به فراخور صحنه آماده و بر روی فیلم میکس می کند.
در استودیوی صداگذاری با استفاده از نرمافزار های موجود میکس صدا تمامی صدا ها با هم مخلوط شده و بعضی صدا ها توسط این نرمافزارها بهصورت اکولایزر براساس قصهٔ فیلم و در جهت ایجاد حس و حال فیلم تغییر می یابند؛ مانند تیز کردن صدا، تغییر صدا، بم کردن صدا، تلفنی کردن، و…؛ و همچنین ساخت صداهایی جدید برای موجودات فضایی از طریق مخلوط چند صدا و…
در پایان بعد از میکس نهایی و تأیید توسط طراح صدا، صدا های مخلوط شده به لابراتوار فرستاده شده و بر روی حاشیهٔ فیلم ضبط می شود.
از جمله موارد قابل بررسی و تأمل در صدا گذاری فیلم صدا گذاری فیلمهای انیمیشن است که تفاوت های بسیاری با فیلمهای سینما دارد. و خلاقیت متخصص صدا گذاری در آن نقش چشم گیر و به سزایی دارد.
صداگذاری بیشتر روی فیلم های قدیمی-خارجی-انیمیشن-فیلم هایی که صدابرداری ضعیف دارن و... انجام می شود.
انواع بهرهگیری از صدا[ویرایش]
به دو روش میتوان از صدا استفاده کرد.
سنکرون[ویرایش]
(نوشتار اصلی :همگامسازی (علوم رایانه))
همزمان کردن صدا و تصاویر را سنکرون مینامند.
پلیبک[ویرایش]
تنظیم تصویر براساس موسیقی و صدا.
انواع ضبط صدا[ویرایش]
ضبط صدا بر حاشیهٔ فیلم به دو روش انجام میشود.
مغناطیسی (مگنت)[ویرایش]
در روش مغناطیسی نواری به رنگ قهوهای در حاشیه فیلم نصب یا گوتینگ میشود که صدا بر روی آن ضبط میگردد.
مزایای روش مغناطیسی[ویرایش]
کیفیت صدای مغناطیسی بهتر از روش اپتیک است.
معایب روش مغناطیسی[ویرایش]
اگر فیلم یا نوار صدا در معرض یک میدان مغناطیسی قرار گیرد اطلاعات روی حاشیه فیلم بتدریج پاک میشود.
نوری (اپتیک)[ویرایش]
در روش نوری یا اپتیک در حاشیهٔ فیلم صدا به ارتعاشات نوری تبدیل شده و ضبط میشود.
مزایای روش نوری[ویرایش]
میدان مغناطیسی بر آن اثر نمیکند.
معایب روش نوری[ویرایش]
کیفیت صدا به خوبیِ روش مغناطیسی نیست.
پینوشت و منبع[ویرایش]
- ↑ «صداگذاری» [سینما و تلویزیون] همارزِ «dubbing»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ صداگذاری)
- ↑ «صداگذار» [سینما و تلویزیون] همارزِ «dubbing mixer, re-recording mixer»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ صداگذار)