شی (ترانه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Shī ()
Deeds of the Zen Masters: Hanshan and Shide. (Handscroll, ۳۵٫۰ در ۴۹٫۵ سانتیمتر (۱۳٫۸ در ۱۹٫۵ اینچ). Ink on paper. Tokyo National Museum in Tokyo, Japan.)
نویسه‌های چینی سنتی
نویسه‌های چینی ساده‌شده
معنای تحت‌اللفظیpoetry
Gushi
نویسه‌های چینی سنتی古詩
نویسه‌های چینی ساده‌شده古诗
معنای تحت‌اللفظیancient poetry
Jintishi
نویسه‌های چینی سنتی近體詩
نویسه‌های چینی ساده‌شده近体诗
معنای تحت‌اللفظیmodern poetry

شی (انگلیسی: Shi)، کلام اصلی منظوم چینی است.

شی[۱] و شیه[۲] در زبان چینی برای شعر واژه ای وجود ندارد اما برای انواع شعر واژه‌هایی هست.

شی نخست برای ترانه‌های عامیانه، سرودها و آواز به کار می‌رفت. قدیم‌ترین نمونه‌های شی در مصرع‌های منظم پنج واژه ای مربوط به قرن اول ق. م است.[۳][۴]

شکل‌ها[ویرایش]

الف: گوشی (Gushi) که به معنای «شعر کهن» است، به دو معنا مطرح است:

  1. به‌طور گسترده برای اشاره به شعر باستانی چین، عمدتاً آثار ناشناس جمع‌آوری‌شده در شعر کلاسیک کنفوسیوس و آثار گردآوری‌شده توسط هان استفاده شود.
  2. صرفاً برای اشاره به اشعاری در سبک‌های کلاسیک کنفوسیوس، صرف نظر از زمان سرودن آنها، استفاده شود. به دلیل تنوع قطعات گنجانده شده در سبک کلاسیک.

ب: Jintishi به معنای «شعر مدرن» است، در واقع از قرن پنجم به بعد سروده شده‌است و به نظر می‌رسد که به‌طور کامل در اوایل سلسله تانگ توسعه یافته‌است. این آثار عمدتاً در خطوط پنج و هفت کاراکتری نوشته شده‌اند و شامل الگوهای لحن محدودی هستند.

فرم‌های اصلی عبارتند از جوجو چهار خطی، لوشی هشت خطی و پایلو نامحدود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Based on the Hanyu Pinyin romanization system developed by mainland China in the 1950s and used by Taiwan since the 2000s.
  2. Based on the Wade-Giles system formerly used by Taiwan and English-speaking countries.
  3. Watson, Burton. Chinese Lyricism: Shih Poetry from the Second to the Twelfth Century. Columbia Univ. Press (New York), 1971. شابک ‎۰−۲۳۱−۰۳۴۶۴−۴.
  4. Frankel, Hans. The Flowering Plum and the Palace Lady. Yale Univ. Press (New Haven), 1978. شابک ‎۰−۳۰۰−۰۲۲۴۲−۵.

پیوند به بیرون[ویرایش]