مجدالدین بغدادی
(تغییرمسیر از شیخ مجدالدین بغدادی)
مجدالدین بغدادی از شاعران و عارفان ایرانی بود که در سال ۵۵۴ هجری متولد و در سال ۶۰۷ به امر علاءالدین محمد خوارزمشاه در رود جیحون غرق شد.[نیازمند منبع]
وی از مردم خوارزم و از مریدان شیخ نجم‌الدین کبری و از شاعران و نویسندگان خاص زمان خود است. از آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- رساله در سفر (به فارسی)[۱]
- تُحْفَةُ البَرَرةِ فی المسائل العَشرة (ترجمه شده از عربی به فارسی)[۲]
- کتاب الأربعین معروف به اسم سَلْوَةُ المریدین فی فضائل ذِکر رَبِّ العالمین[۳]
رضا قلی خان هدایت در مجمع الفصحاء مجدالدین بغدادی را مربّی و مرشد معنوی عطار نیشابوری معرفی نموده‌است.[۴]
منابع[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به مجدالدین بغدادی در ویکیگفتاورد موجود است. |
- ↑ مجدالدین بغدادی، رساله در سفر، جـ 1، صـ 182 - 190، به کوشش کرامت رعنا حسینی، در مجموعه سخنرانیها و مقاله‌ها دربارهٔ فلسفه و عرفان اسلامی، چاپ مهدی محقق و هرمان لندلت، تهران 1349 ش.
- ↑ مجدالدین بغدادی، تحفة البررة فی المسائل العشرة، ج1، ص 66، ترجمة محمد باقر ساعدی خراسانی، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، طهران 1368 ش.
- ↑ دانشگاه تهران کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه مرکزی ومرکز اسناد دانشگاه تهران، ج16، ص365 - 366، نگارش محمدتقی دانش‌پژوه، طهران 1357 ش.
- ↑ هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحاء، به کوشش: سید رضی واحدی و سهراب زارع، امیر کبیر، تهران: 1389، صص 133-132
- فرهنگ فارسی دکتر محمد معین (اعلام)