شیتوریو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شیتوریو یکی از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (۱۹۵۲-۱۸۸۹) بنیان گذاری شد.
شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد. شیتو از نام‌های دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. بدین صورت که شی از نام ایتوسوآنکو استاد مسلم سیستم شوری ته و کلمه تو از نام هیگااونا کانریو بنیان گذار و استاد مسلم سیستم ناهاته. در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود. کمربند های شیتوریو تشکیل شده است از : سفید - زرد - نارنجی - آبی - سبز - بنفش - قهوه ای - مشکی دان یک الی ده.
|
||||||
منابع[ویرایش]
- علی حق شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، ۱۳۹۴.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ورزش است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
