شکستگی کالیس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شکستگی کالیس یکی از انواع شکستگی‌های انتهای پایینی استخوان ساعد است که استخوان زند زبرین دچار شکستگی می‌شود و مچ دست به عقب می‌رود. ناهنجاری ظاهری ایجاد شده را به صورت بدشکلی (دفرمیته) سرنیزه‌ای یا چنگالی توصیف می‌کنند.

شکستگی کالیس
پرتونگاری شکستگی کالیس با جابجایی کم و دفرمیته واضح
تخصصروماتولوژی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰S52.5
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام813.41
دادگان بیماری‌ها2959
مدلاین پلاس000002
ئی‌مدیسینradio/۸۲۲ emerg/370 radio/199
سمپD003100

نامگذاری[ویرایش]

به‌صورت کلی و مبهم، هر شکستگی انتهای ساعد را که شامل انتهای دور (دیستال) رادیوس باشد، و بعضی از اجزای مچ هم در آن به عقب رفته باشند را شکستگی کالیس در نظر می‌گیرند، اما در کاربرد دقیق و فنی، سه جزء اصلی برای شکستگی کلیس به شرح زیر وجود دارد:

  • شکستگی عرضی استخوان زند زبرین
  • فاصله یک اینچی (۲٫۵۴ سانتیمتری) از مفصل رادیوکارپال
  • عقب رفتگی مچ و زاویه دار شدن امتداد استخوانی

سبب[ویرایش]

افتادن روی دست باز باعث این شکستگی می‌شود . اوایل، این شکستگی را در زنان سالخورده‌ای که دچار پوکی استخوان و یائسگی بودند شرح دادند، اما فقط منحصر به این گروه نیست . ارتباط این شکستگی با پوکی استخوان به حدی است که تنها یک شکستگی از آن ارتباط بیشتری با استئوپوروز دارد که شکستگی ستون فقرات است.

تشخیص[ویرایش]

پرتونگاری با اشعه ایکس از نماهای قدامی_خلفی و جانبی روش اصلی تشخیصی می‌باشد . شکستگی کلاسیک استخوان کالیس (colles) دارای مشخصات زیر است: -شکستگی عرضی استخوان زند زبرین (رادیوس) -شکستگی در یک اینچی نزدیک به مفصل رادیو کارپال -جابجایی غیر طبیعی مچ دست به سمت پشت و ایجاد زاویه پشتی غیر عادی.

درمان[ویرایش]

برای موارد بدون عارضه، گچ‌گیری درمان انتخابی است .

نام شکستگی[ویرایش]

این شکستگی را به نام دکتر آبراهام کولیز، جراح ایرلندی ای که آن را در ۱۸۱۴ شرح داد نام‌گذاری کرده‌اند .

منابع[ویرایش]