شوان زونگ اول
امپراتور شوان زونگ اول(چینی: 唐玄宗؛ وید جایلز:Hsuan-tsung) یا امپراتور مینگ (چینی: 唐明皇؛ پین‌یین:Táng Míng Huáng) (زادهٔ ۸ سپتامبر ۶۸۵- مرگ ۳ مهٔ ۷۶۲) هفتمین امپراتور از دودمان تانگ بود که میان سال‌های ۷۱۲ تا ۷۵۶ میلادی بر چین فرمان‌می‌راند. او با ۴۴ سال فرمانروایی رکورددار زمان زمامداری در دودمان تانگ است.
او امپراتوری کوشا و هوشمند بود و در سایهٔ رایزنی‌هایش با وزیرانی توانا توانست چین را به اوج قدرت و فرهنگ در زمان خود برساند؛ ولی او گرفتار شورش ان لوشان شد، واقعه‌ای که مقدمات به سراشیبی فروافتادن دودمان تانگ را فراهم‌آورد.
پس از شروع شورش ان لوشان شورشیان به پایتخت چین شهر چانگ آن ریختند و امپراتور مجبور به فرار از شهر شد و حکومت را به ولیعهدش سوزونگ سپرد و خودش به منطقه سیچوان در جنوب چین گریخت و تا پایان پایان عمر در آنجا ماند .
ردپای خلافت عباسی
مردمان مسلمان نینگ‌شیا از فرزندان سربازان عباسیان شمرده می شوند که (در کمک به شوان زونگ) پس از بازپس گیری چانگ‌آن در این سرزمین ساکن شدند.[۱]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Wang, Xiaoming (2020). Muslim Chinese—the Hui in Rural Ningxia: Internal Migration and Ethnoreligious Identification. Walter de Gruyter. p. 32. ISBN 9783112209486.
Wikipedia contributors, "Emperor Xuanzong of Tang," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Emperor_Xuanzong_of_Tang&oldid=539681233 (accessed February 26, 2013).