شوان زونگ اول
امپراتور شوان زونگ اول(چینی: 唐玄宗؛ وید جایلز:Hsuan-tsung) یا امپراتور مینگ (چینی: 唐明皇؛ پین‌یین:Táng Míng Huáng) (زادهٔ ۸ سپتامبر ۶۸۵- مرگ ۳ مهٔ ۷۶۲) هفتمین و آخرین امپراتور از دودمان تانگ بود که میان سال‌های ۷۱۲ تا ۷۵۶ میلادی بر چین فرمان‌می‌راند. او با ۴۴ سال فرمانروایی رکورددار زمان زمامداری در دودمان تانگ است.
او امپراتوری کوشا و هوشمند بود و در سایهٔ رایزنی‌هایش با وزیرانی توانا توانست چین را به اوج قدرت و فرهنگ در زمان خود برساند؛ ولی او گرفتار شورش ان لوشان شد، واقعه‌ای که مقدمات به سراشیبی فروافتادن دودمان تانگ را فراهم‌آورد.
پس از شروع شورش ان لوشان شورشیان به پایتخت چین شهر چانگ آن ریختند و امپراتور مجبور به فرار از شهر شد و خودش به منطقه سیچوان در جنوب چین گریخت و تا پایان پایان عمر در آنجا ماند . ولی در آخر سونگ هی سلسله تانگ را برای همیشه و چینی ها را نابود کرد و شوان زونگ و تمامی مردمان چین و امپراتوری تسانگ از صحنه روزگار محو شد
ردپای خلافت عباسی[ویرایش]
مردمان مسلمان نینگ‌شیا از فرزندان سربازان عباسیان شمرده می شوند که (در کمک به شوان زونگ) پس از بازپس گیری چانگ‌آن در این سرزمین ساکن شدند.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Wang, Xiaoming (2020). Muslim Chinese—the Hui in Rural Ningxia: Internal Migration and Ethnoreligious Identification. Walter de Gruyter. p. 32. ISBN 9783112209486.
Wikipedia contributors, "Emperor Xuanzong of Tang," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Emperor_Xuanzong_of_Tang&oldid=539681233 (accessed February 26, 2013).