شوان زونگ اول
امپراتور شوان زونگ اول(چینی: 唐玄宗؛ وید جایلز:Hsuan-tsung) یا امپراتور مینگ (چینی: 唐明皇؛ پین‌یین:Táng Míng Huáng) (زادهٔ ۸ سپتامبر ۶۸۵- مرگ ۳ مهٔ ۷۶۲) هفتمین امپراتور از دودمان تانگ بود که میان سال‌های ۷۱۲ تا ۷۵۶ میلادی بر چین پس از امپراتور رویزونگ فرمان‌می‌راند. او با ۴۴ سال فرمانروایی رکورددار زمان زمامداری در دودمان تانگ است.
| امپراتور شوان زونگ | |
|---|---|
 | |
| امپراتور دودمان تانگ | |
| سلطنت | ۷۱۲–۷۵۶ |
| پیشین | رویزونگ |
| جانشین | سوزونگ |
| امپراتور بازنشته دودمان تانگ | |
| سلطنت | ۷۵۶–۷۶۲ |
| پیشین | رویزونگ |
| زاده | ۸ سپتامبر ۶۸۵ لوئویانگ |
| درگذشته | ۳ مه ۷۶۲ چانگان (حالا شی آن) |
| خاندان | لی |
| دودمان | دودمان تانگ |
او امپراتوری کوشا و هوشمند بود و در سایهٔ رایزنی‌هایش با وزیرانی توانا توانست چین را به اوج قدرت و فرهنگ در زمان خود برساند؛ ولی او گرفتار شورش ان لوشان شد، واقعه‌ای که مقدمات به سراشیبی فروافتادن دودمان تانگ را فراهم‌آورد که منجر به کنارگیری او از تخت فرمانروایی شد.[۱]
ردپای خلافت عباسی
[ویرایش]مردمان مسلمان نینگ‌شیا از فرزندان سربازان عباسیان شمرده می‌شوند که (در کمک به شوان زونگ) پس از بازپس‌گیری چانگ‌آن در این سرزمین ساکن شدند.[۲]
قبل از تاجگذاری
[ویرایش]لی لونگجی در سال ۶۸۵در پایتخت شرقی سلسله تانگ، لوئویانگ، در طول اولین سلطنت پدرش امپراتور رویزونگ (لی دان) به دنیا آمد اما در آن زمان، مادر امپراتور رویزونگ، ملکه بیوه وو (که بعداً به نام وو زتیان شناخته می‌شود) به عنوان نایب السلطنه امپراتوری کنترل گر واقعی قدرت بود. لی لونگجی سومین پسر امپراتور روئیزونگ بود و مادرش همسر صیغه ای امپراتور رویزونگ، همسرش دو، که از رتبه بالایی برخوردار بود. در سال ۶۸۷، به عنوان پسر امپراتور، او به عنوان شاهزاده چو انتخاب شد. گفته می‌شد که او در کودکی خوش تیپ بود و در موسیقی استعداد داشت. او دو برادر بزرگتر داشت - لی چنگچی، زاده همسر امپراتور رویزونگ، امپراتور لیو، و لی چنگی (李成義)، و همچنین سه برادر کوچکتر - لی لونگفان (李隆範)، لی لونگیه (李隆業)، و لی. لانگتی (李隆悌). او دو خواهر کامل کوچکتر داشت، پرنسس جین شیان (金仙公主) و پرنسس یوژن (玉真公主) که بعدها راهبه‌های تائوئیست شدند.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ According to Xuanzong's biography in volume 9 of Old Book of Tang, he died, aged 78 (by East Asian reckoning), on the jiayin day of the 4th month of the 2nd year of the Shangyuan era of Tang Suzong's reign. This date corresponds to 3 May 762 on the Julian calendar. (上元二年四月甲寅，崩于神龙殿，时年七十八)
- ↑ Wang, Xiaoming (2020). Muslim Chinese—the Hui in Rural Ningxia: Internal Migration and Ethnoreligious Identification. Walter de Gruyter. p. 32. ISBN 978-3-11-220948-6.
- ↑ Volume 210 of Zizhi Tongjian recorded that Tang Ruizong (by then the Taishang Huang) released an edict, declaring that Emperor Xuanzong was to be solely in charge of the empire's affairs. This edict was released on the yichou day of the 7th month of the 1st year of the Kaiyuan era of Tang Xuanzong's reign. This date corresponds to 30 Jul 713 in the Gregorian calendar. Three days later, on the wuchen day of the same month, which corresponds to 2 August 713 on the Gregorian calendar, Princess Taiping was forced to commit suicide. With the death of Princess Taiping, the last major obstacle to Xuanzong's control was removed. [(开元元年七月)乙丑，上皇诰：...太平公主逃入山寺，三日乃出，赐死于家,...]
Wikipedia contributors, "Emperor Xuanzong of Tang," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Emperor_Xuanzong_of_Tang&oldid=539681233 (accessed February 26, 2013).