شهیار قنبری
| شهیار قنبری شهیار قنبری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۶ مرداد ۱۳۲۹ ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۵۰ (۷۰ سال) تهران، ایران |
| محل زندگی | لس آنجلس و شهرک دریاکنار |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، خواننده نمایشنامهنویس، فیلمساز، روزنامه‌نگار، مجری و برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۸-تاکنون |
| سبک | موسیقی پاپ |
| همسر(ها) | شانتال |
| فرزندان | لورکا قنبری |
| والدین | حمید قنبری |
| وبگاه | |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
| صفحه در وبگاه سوره | |
شهیار قنبری (زادهٔ ۶ مرداد ۱۳۲۹ در تهران) شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، خواننده ، نمایشنامهنویس، فیلمساز، روزنامه‌نگار، مجری و برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون سرشناس ایرانی او فرزند حمید قنبری دوبلور مشهور است.[۱][۲][۳]
زندگی[ویرایش]
وی ششم مرداد سال ۱۳۲۹ در خانواده‌ای اهل هنر در تهران به دنیا آمد. کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه می‌نوشت، گاه شعر نیز می‌سرود. سپس برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در میانهٔ دههٔ ۶۰ میلادی به ایران بازگشت.
پیش از انقلاب[ویرایش]
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را بر خلاف خواست پدر - که معتقد بود هنرمندان در جامعهٔ ایران سرنوشت درخشانی ندارند و می‌خواست پسرش معمار شود - آغاز کرد. نخستین ترانه او «دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه» بود با آهنگی از اسفندیار منفرد زاده و دیگری «ستاره آی ستاره» با آهنگی از پرویز اتابکی که هر دو با صدای گوگوش منتشر شدند. ستاره آی ستاره اولین ترانهٔ او بود که در برنامه «شما و رادیو» صبح جمعه پخش شد.
به اذعان شاعرانی مانند اردلان سرفراز، شهیار قنبری با ترانه قصه دو ماهی با آهنگسازی بابک افشار به دلیل نوآوری در واژه و مضمون، سرآغاز ترانه نوین فارسی و ترانه مدرن ایران است و او را ترانه‌سرای نوین ایران زمین می‌نامند[نیازمند منبع]. والبته این نکته نیاز به تجمیع اکثر کاروزان ترانهٔ نوین دارد همچون زویا زاکاریان و تورج نگهبان و مسعود امینی و ترانه سریان هم عصر دیگر این ترانه‌سرا (برای مثال زویا زاکاریان بارها در مصاحبه‌هایش به شکلی تلویحی ترانهٔ قصهٔ وفا اثر ایرج جنتی عطایی را سر آغاز ترانهٔ نوین فارسی دانسته‌است) خود شهیار قنبری در این باره می‌گوید: "قصهٔ دو ماهی میلاد من است. بند ناف ترانه من این چنین بریده می‌شود…".
همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی خوب گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده و شاعر هر دو به زندان بیفتند. شهیار قنبری در این باره می‌گوید:
"راستی ما چرا آنجا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو (واروژان) را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی تو، بر ما هزار سال گذشته‌است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم دارند، واروژانِ من.. ! مرد سازها و آوازها.. ! و شاعر به قله‌هایی بلندتر می‌رسد با: اگه بمانی- قصهٔ بره و گرگ- حرف - نفس - هجرت - جمعه - مرد تنها - هفته خاکستری - بوی عیدی - آوار - نجواها - بوی گندم - نفرین نامه - همیشه غایب - سقوط - نیاز - نون و پنیر و سبزی - امان از… و چندصد ترانهٔ ناب دیگر."[۴]
پس از انقلاب[ویرایش]
طی سال‌های بعد از انقلاب شهیار با هنرمندان مشهوری نظیر ابی، داریوش، بیژن مرتضوی، لیلا فروهر، حسن شماعی زاده، مارتیک، سیاوش قمیشی، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، منصور، مهرداد آسمانی و … همکاری کرد.
او هم‌اکنون در جنوب کالیفرنیا زندگی می‌کند.[۵]
آثار[ویرایش]
کتاب‌ها[ویرایش]
منتشر شده در خارج از ایران[ویرایش]
- درخت بی‌زمین (نخستین دفتر شعر من) ۱۹۹۱
- دریا در من ۱۹۹۵ (گزینهٔ ترانه‌ها ۱۹۹۵–۱۹۶۹)
منتشر شده در ایران[ویرایش]
- درخت بی‌زمین. تهران: نگاه، ۱۳۹۶. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۷۶۲۴۸۰
- بنویس! ساعت پاکنویس: روایت کامل. تهران: نگاه، ۱۳۹۶. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۷۶۲۴۷۳
- دریا در من: گزینهٔ ترانه‌ها ۱۹۹۵–۱۹۶۹. تهران: نگاه، ۱۳۹۶. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۷۶۲۳۴۳*
- گفتن برای زیباشدن. تهران: نگاه، ۱۳۹۶. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۷۶۲۳۸۱
- لیونارد شهیار. تهران: نگاه، ۱۳۹۶. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۷۶۲۳۵۰
آلبوم‌ها[ویرایش]
- یک دهان آواز سرخ ۱۹۷۹
- اگر همه شاعر بودند یا «پیشمرگانه‌ها» ۱۹۸۱
- صدای درخت بی‌زمین ۱۹۹۱
- قدغن ۱۹۹۲
- سفرنامه ۱۹۹۴
- برهنگی ۱۹۹۸
- قدغن + ۱۹۹۹
- دوستت دارم‌ها ۲۰۰۱
- ۲۰۰۳ Rewind me in Paris
- نو نفس ۲۰۱۰
- دلچسبیده‌ها ۲۰۱۱
- غزلصدا ۲۰۱۶
- سفرنامه+ 2020
با دیگران:
- شناسنامه ۱(شعر خوانی و دکلمه شهیار قنبری- صدا: گوگوش)
- شناسنامه ۲(شعر خوانی و دکلمه شهیار قنبری- صدا: گوگوش)
فیلم‌ها[ویرایش]
- چهره آشنا (حسن خردمند)
- خانه خراب (نصرت کریمی)
- شام آخر (شهیار قنبری)
- پاییز ایستگاهِ آخر (شهیار قنبری) یک فیلم موزیکال تلویزیونی در دوبخش، نخستین تجربه سوررئالیستی شهیار
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Biography». وبگاه رسمی شهیار قنبری. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۰۹.[پیوند مرده]
- ↑ «Iran Politics Club: Forbidden Poetry (Ghadeghan) - Shahyar Ghanbari (Persian Poetry)». web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۸-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۲۹.
- ↑ «Shahyar – Shahyar Ghanbari» (به انگلیسی). بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۲۰-۰۱-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۲۹.
- ↑ ((بیش از هفده سال است که یک برنامهٔ رادیویی دارم به نام "قدغن‌ها یکشنبه‌ها ساعت ۱۷:۰۰ به وقت آمریکا بر روی رادیو"صدای ایران" که سفری‌ست تا بلندای زیبایی آفرینان ایران و جهان. بیش از همه ترانه نوشته‌ام. نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی ساخته‌ام. (برنامه‌های تلویزیونی: دوستت دارم‌ها- دلخواسته‌ها"-) کاری به نام "غزلنمایش-سفرنامه" را به سال ۱۹۹۳ به روی صحنه برده‌ام؛ و هنوز و هنچنان؛ شعر خوردن، شعر نوشیدن، شعر بوییدن، شعر گریستن، شعر خندیدن، شعر خوابیدن، شعر ریسیدن و شعر نفس کشیدن، تنها کسب و کار من است))
- ↑ «شهیار قنبری «وسط لس آنجلس بی بال و بی سر»». رادیو فردا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۲۰-۰۱-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۲۹.
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به شهیار قنبری در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
پیوند به بیرون[ویرایش]
- وبگاه رسمی
- فیس‌بوک
- شهیار قنبری «وسط لس آنجلس بی بال و بی سر» رادیو فردا
- ترانه یعنی: انفجار کلمه!؛ اعتراض شهیار قنبری به وضعیت ترانه امروز
- زندگی‌نامه شهیار قنبری از زبان خودش
- آهنگسازان فیلم اهل ایران
- آهنگسازان فیلم مرد
- آهنگسازان اهل ایران
- افراد زنده
- اهالی تهران
- ایرانیان مقیم لس آنجلس
- بازیگران مرد اهل ایران
- بازیگران مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایران
- بازیگران مرد فیلم اهل ایران
- تبعیدشدگان اهل ایران
- تبعیدشدگان مربوط به انقلاب ۱۳۵۷ ایران در ایالات متحده آمریکا
- ترانهسرایان مرد اهل ایران
- خوانندگان پاپ اهل ایران
- خوانندگان مرد اهل ایران
- روزنامهنگاران حوزه کودک و نوجوان اهل ایران
- زادگان ۱۳۲۹
- زادگان ۱۹۵۰ (میلادی)
- شاعران مرد اهل ایران
- فارسیزبانان
- فیلمنامهنویسان اهل ایران
- کارگردانان فیلم اهل ایران
- مجریهای رادیو و تلویزیون ایران
- موسیقیدانان اهل ایران
- مهاجران ایرانی به ایالات متحده آمریکا
- نمایشنامهنویسان مرد اهل ایران