شهیار قنبری
| شهیار قنبری | |
|---|---|
| زادروز |
۶ مرداد ۱۳۲۹ ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۵۰ (۶۷ سال) تهران |
| محل زندگی | جنوب کالیفرنیا |
| ملیت |
 ایرانی |
| پیشه | شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، نمایشنامهنویس، مجری تلویزیونی و رادیویی، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون و آوازخوان |
| سال‌های فعالیت | از ۱۹۶۸ تا کنون |
| سبک | موسیقی پاپ |
| فرزندان | لورکا قنبری |
| والدین | حمید قنبری |
| وبگاه | |
| shahyarghanbari.com | |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
| صفحه در وبگاه سوره | |
شهیار قنبری (زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹ خورشیدی در تهران)، شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، نمایشنامهنویس، مجری تلویزیونی و رادیویی، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون و آوازخوان ایرانی و فرزند حمید قنبری دوبلور مشهور است.[۱]
محتویات
زندگی[ویرایش]
شهیار قنبری ششم مرداد سال ۱۳۲۹ در خانواده‌ای اهل هنر در تهران به دنیا آمد. کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه می‌نوشت، گاه شعر نیز می‌سرود. سپس برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در میانهٔ دههٔ ۶۰ میلادی به ایران بازگشت.
پیش از انقلاب[ویرایش]
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را بر خلاف خواست پدر - که معتقد بود هنرمندان در جامعهٔ ایران سرنوشت درخشانی ندارند و می‌خواست پسرش معمار شود - آغاز کرد. نخستین ترانه او «دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه» بود با آهنگی از اسفندیار منفرد زاده و دیگری «ستاره آی ستاره» با آهنگی از پرویز اتابکی که هر دو با صدای گوگوش منتشر شدند. ستاره آی ستاره اولین ترانهٔ او بود که در برنامه «شما و رادیو» صبح جمعه پخش شد.
به شهادت شاعرانی مانند اردلان سرفراز، شهیار قنبری با ترانه قصه دو ماهی با آهنگسازی بابک افشار به دلیل نوآوری در واژه و مضمون، سرآغاز ترانه نوین فارسی و ترانه مدرن ایران است و او را ترانه سرای نوین ایران زمین می‌نامند[نیازمند منبع]. والبته این نکته نیاز به تجمیع اکثر کاروزان ترانهٔ نوین دارد همچون زویا زاکاریان و تورج نگهبان و مسعود امینی و ترانه سریان هم عصر دیگر این ترانه سرا (برای مثال زویا زاکاریان بارها در مصاحبه‌هایش به شکلی تلویحی ترانهٔ قصهٔ وفا اثر ایرج جنتی عطایی را سر آغاز ترانهٔ نوین فارسی دانسته است) خود شهیار قنبری در این باره می‌گوید: "قصهٔ دو ماهی میلاد من است. بند ناف ترانه من این چنین بریده می‌شود…".
همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی خوب گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده و شاعر هر دو به زندان بیفتند. شهیار قنبری در این باره می‌گوید:
"راستی ما چرا آنجا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو (واروژان) را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی تو، بر ما هزار سال گذشته است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم دارند، واروژانِ من.. ! مرد سازها و آوازها.. ! و شاعر به قله‌هایی بلندتر می‌رسد با: اگه بمونی- قصهٔ بره و گرگ- حرف - نفس - هجرت - جمعه - مرد تنها - هفته خاکستری - کودکانه - آوار - نجواها - بوی خوب گندم - نفرین نامه - همیشه غایب - سقوط - نماز - نون و پنیر و سبزی - امان از… و چندصد ترانهٔ ناب دیگر."[۲]
پس از انقلاب[ویرایش]
طی سال‌های بعد از انقلاب شهیار با هنرمندان مشهوری نظیر لیلا فروهر، حسن شماعی زاده، مارتیک، ابی، داریوش، بیژن مرتضوی، سیاوش قمیشی، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، منصور، مهرداد آسمانی و … همکاری کرد.
وی هم اکنون در جنوب کالیفرنیا زندگی می‌کند.
آثار[ویرایش]
کتاب‌ها[ویرایش]
- درخت بی‌زمین ۱۹۹۱(نخستین دفتر شعر من)
- دریا در من ۱۹۹۵ (گزینهٔ ترانه‌ها ۱۹۹۵–۱۹۶۹)
- بنویس، ساعت پاکنویس
آلبوم‌ها[ویرایش]
- یک دهان آواز سرخ ۱۹۷۹
- اگر همه شاعر بودند یا «پیشمرگانه‌ها» ۱۹۸۱
- صدای درخت بی‌زمین ۱۹۹۱
- قدغن ۱۹۹۲
- سفرنامه ۱۹۹۴
- برهنگی ۱۹۹۸
- قدغن + ۱۹۹۹
- دوستت دارم‌ها ۲۰۰۱
- ۲۰۰۳ Rewind me in Paris
- نو نفس ۲۰۱۰ / آلبومک /
- دلچسبیده‌ها ۲۰۱۱
- غزلصدا ۲۰۱۶
با دیگران:
- شناسنامه ۱(شعر خوانی و دکلمه شهیار قنبری- صدا: گوگوش)
- شناسنامه ۲(شعر خوانی و دکلمه شهیار قنبری- صدا: گوگوش)
فیلم‌ها[ویرایش]
- چهره آشنا کارگردانی حسن خردمند
- خانه خراب نصرت کریمی
- شام آخر به کارگردانی و نویسندگی شهیار
- پاییز ایستگاهِ آخر یک فیلم موزیکال تلویزیونی در دوبخش به نویسندگی و کارگردانی شهیار، نخستین تجربه سوررئالیستی شهیار
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Biography». وبگاه رسمی شهیار قنبری. بازبینی‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ ((بیش از هفده سال است که یک برنامهٔ رادیویی دارم به نام "قدغن‌ها یکشنبه‌ها ساعت ۱۷:۰۰ به وقت آمریکا بر روی رادیو"صدای ایران" که سفری‌ست تا بلندای زیبایی آفرینان ایران و جهان. بیش از همه ترانه نوشته‌ام. نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی ساخته‌ام. (برنامه‌های تلویزیونی: دوستت دارم‌ها- دلخواسته‌ها"-) کاری به نام "غزلنمایش-سفرنامه" را به سال ۱۹۹۳ به روی صحنه برده‌ام؛ و هنوز و هنچنان؛ شعر خوردن، شعر نوشیدن، شعر بوییدن، شعر گریستن، شعر خندیدن، شعر خوابیدن، شعر ریسیدن و شعر نفس کشیدن، تنها کسب و کار من است))
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به شهیار قنبری در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- وبگاه رسمی
- فیس‌بوک
- ترانه یعنی: انفجار کلمه!؛ اعتراض شهیار قنبری به وضعیت ترانه امروز
- زندگی نامه شهیار قنبری از زبان خودش
- ترانه بوی گندم، با دکلمه شهیار قنبری
- شهیار قنبری در سوره‌سینما
- آهنگسازان فیلم اهل ایران
- آهنگسازان اهل ایران
- افراد زنده
- اهالی تهران
- ایرانیان مقیم لس آنجلس
- بازیگران مرد اهل ایران
- بازیگران مرد ایرانی سده ۲۰ (میلادی)
- بازیگران مرد فیلم اهل ایران
- تبعیدشدگان اهل ایران
- تبعیدشدگان مربوط به انقلاب ۱۳۵۷ ایران در ایالات متحده آمریکا
- ترانهسرایان اهل ایران
- خوانندگان پاپ اهل ایران
- خوانندگان مرد اهل ایران
- روزنامهنگاران حوزه کودک و نوجوان اهل ایران
- زادگان ۱۳۲۹
- زادگان ۱۹۵۰ (میلادی)
- شاعران مرد اهل ایران
- شاعران معاصر اهل ایران
- فارسیزبانان
- فیلمنامهنویسان اهل ایران
- کارگردانان اهل ایران
- کارگردانان فیلم اهل ایران
- مجریهای رادیو و تلویزیون ایران
- موسیقیدانان اهل ایران
- مهاجران ایرانی به ایالات متحده
- نمایشنامهنویسان اهل ایران
