شهر قدیمی ویلنیوس (لیتوانیایی: Vilniaus senamiestis)، یکی از بزرگترین شهرهای قدیمی بازمانده قرون وسطایی در اروپا شمالی، همانطور که در سایتهای میراث جهانی یونسکو نوشته شده است، مساحتی معادل ۳٫۵۹ کیلومتر مربع (۸۸۷ هکتار) دارد. این مجموعه شامل ۷۴ محله، با ۷۰ خیابان و مسیر به تعداد ۱۴۸۷ ساختمان با مساحت کل ۱٬۴۹۷٬۰۰۰ متر مربع است. بخش اداری شهر قدیمی (شورای قدیمی شهر) یک قلمرو بزرگتر است و بیش از ۴٫۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. توسط دوک بزرگ لیتوانیایی و پادشاه لهستان جوگایلا در سال ۱۳۸۷ در حقوق ماگدبورگ قدیمیترین بخش پایتخت لیتوانیویلنیوس تأسیس شد، و در طول دوره توسعه یافته بود. قرنهای متمادی، و توسط تاریخ شهر و تأثیر فرهنگی دائماً در حال تغییر شکل گرفته است. این مکانی است که برخی از بزرگترین سبکهای معماری اروپا در آن—گوتیک، رنسانس، باروک و معماری نئوکلاسیک—در کنار هم بایستند و مکمل یکدیگر باشند. بسیاری از کاتولیک، لوتری و ارتدوکس کلیساها، خانههای مسکونی، بناهای فرهنگی و معماری، موزهها در شهر قدیمی وجود دارد.
یکی از پیچیدهترین مجموعههای معماری، گروه معماری دانشگاه ویلنیوس است که بخش بزرگی از شهر قدیمی را اشغال کرده و دارای ۱۳ حیاط است. این کشور به نمایندگی از لیتوانی در پارک اروپای کوچک در بروکسل انتخاب شد.
در سال ۱۹۹۴، شهر قدیمی ویلنیوس به عنوان یک یونسکوسایت میراث جهانی (شماره ۵۴۱) به دلیل ارزش جهانی و اصالت آن گنجانده شد. این شهر به عنوان یکی از زیباترین شهرهای قاره کهن شناخته شده است که دارای بزرگترین شهر قدیمی باروک در کل اروپای شرقی و مرکزی است. تعریف «مرکز تاریخی» به خودی خود معنای وسیع تری نسبت به شهر قدیمی دارد که قبلاً با دیوارهای دفاعی محاصره شده بود. این شهر حومههای تاریخی ارزشمند ویلنیوس، مانند اوژوپیس را در بر میگیرد که از لحاظ تاریخی خارج از مرزهای شهر بوده است؛ بنابراین اوژوپیس اغلب بخشی از شهر قدیمی ویلنیوس در نظر گرفته میشود.