شفقت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شفقت به‌معنای مهربانی، رحمت، رأفت و عطوفت است.[۱] در روان‌شناسی شفقت به‌معنای توجه به رنج و تلاش برای کاهش آن است. رنج ممکن است در درون خود فرد و یا در سایر اعضای جامعه وجود داشته باشد. افرادی که دارای شفقت هستند به‌جای قضاوت کردن‌های ارزشی، به رنج توجه می‌کنند و برای برطرف کردن آن قدم برمی‌دارند. می‌توان چنین تصور کرد که در شفقت، نگاه انتقادگر و قضاوت وجود ندارد.

شفقت در ادیان هندو[ویرایش]

شفقت یا کرونا (Karuṇā؛ سانسکریت: करुणा) رحمت و اشتیاق معنوی ترجمه می‌شود. و یک مفهوم معنوی در ادیان هندی هندوئیسم، بودیسم، سیک و جینیسم است.

در بودیسم ترواده، (شفقت) یکی از چهار فضیلت است که همراه با مهربانی (پالی: mettā)، همدردی (Muditā) و متانت (Upekṣā) است.[۲] در متون دینی پالی، گوتاما بودا پرورش این چهار حالت ذهنی از فضیلت را به خانواده‌ها و بهکشوها توصیه می‌کند.[۳] وقتی کسی این چهار حالت را داشته باشد، به کرونا رسیده‌است.

ذهن حقیقی و مهربان[ویرایش]

ذهن سالم و پاک، از عواقب ناشی از القائات ذهن بدخواه شیطانی جلوگیری می‌کند و به خوشبختی در قلمروهای زندگی می‌انجامد.[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

  1. دهخدا، علی‌اکبر. لغت‌نامه دهخدا. ج. ۹. مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران. ص. ۱۴۳۲۸. شابک ۹۶۴۰۳۹۶۰۸۷.
  2. Gethin (1998), pp.186-187; and, Rhys Davids & Stede, op. cit.
  3. For instance, in the Kālāmā Sutta (AN 3.65), the Buddha speaks of all Noble Disciples (Ariya-Savaka) developing the brahmaviharas (Thanissaro, 1994). بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۰-۰۶ توسط Wayback Machine
  4. AN 3.65 (Thanissaro, 1994). بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۰-۰۶ توسط Wayback Machine In regards to in which heavenly realm a frequent karuṇā dweller will be reborn, AN 4.125 (Thanissaro, 2006) identifies it as the realm of radiant (abhassara) devas, whose lifespans last two eons.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]