پرش به محتوا

شش و هشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شش‌وهشت (یا در زبان عامیانه: شیش‌وهشت) اصطلاحی است که برای توصیف نوعی از موسیقی ایرانی به کار می‌رود که ضرب‌آهنگ شش هشتم ( 6
8 ) دارد و به لحاظ حس موسیقایی، حالتی شورانگیز و رقص‌آور دارد.

تعریف

[ویرایش]
الگوی ضربیِ «شیر مادر» که در رِنگ‌های موسیقی ایرانی و آهنگ‌های شش‌وهشت رایج است؛ نت‌های توپر نشان‌دهندهٔ ضرب قوی و نت‌هایی که به شکل ضربدر هستند نشانهٔ ضرب‌های ضعیف هستند.[۱]

اصطلاح شش‌وهشت در اصل به کسر میزان شش هشت (یا شش هشتم) اشاره دارد که در نت‌نویسی با نماد 6
8
نشان داده می‌شود. با این حال، هر موسیقی شش هشتمی را نمی‌توان «شش‌وهشت» نامید. شش‌وهشت به‌طورمعمول برای توصیف موسیقی ایرانی که دارای این ضرب‌آهنگ باشد و حالتی شورانگیز و رقص‌آور داشته باشد به کار می‌رود.[۲] (منظور از «موسیقی ایرانی» در اینجا، موسیقی‌ای است که به‌طورمعمول در ارتباط با ایران شناخته می‌شود؛ شش‌وهشت در موسیقی برخی مناطق مجاور ایران، ازجمله افغانستان، نیز رایج است).[۳]

از دیدگاه تئوری موسیقی، ریتم شش هشت یک ریتم دوضربی ترکیبی است و نه یک ریتم شش ضربی؛ به بیان دیگر، این ریتم دو ضرب قوی دارد و هر میزانش متشکل از دو بخشِ سه هشت (3
8
) است.[۴] این نوع ریتم، در موسیقی ایرانی رایج است اما هر قطعه‌ای که این ضرب‌آهنگ را داشته باشد «شش‌وهشت» تلقی نمی‌شود. برای نمونه تصنیف مرغ سحر نیز از این ضرب‌آهنگ برخوردار است، اما ساختار آن متشکل از دو بخش سه‌ضربی نیست بلکه حاصل جمع یک بخش دوضربی و یک بخش چهارضربی است، و سرعت اجرای این قطعه هم کمتر از رنگ‌ها یا چهارمضراب‌هایی مثل شهرآشوب است و حالت رقص‌آور ندارد.[۵]

تاریخچه

[ویرایش]

موسیقی شش‌وهشت به‌احتمال زیاد ریشه در رِنگ دارد؛ رنگ یک فرم یا گونه از موسیقی سنتی ایرانی است که حالتی شاد و رقص‌آفرین دارد و در آن از ریتم شش هشتم استفاده می‌شود. رایج‌ترین الگوی ریتمیک در رنگ‌ها، الگویی به نام «شیرِ مادر» است که در موسیقی‌های شش‌وهشت هم متداول است.[۶] رنگ‌ها هم در موسیقی سنتی (در ردیف موسیقی ایرانی) و هم در موسیقی عامیانه (به خصوص در رقص‌ها از نوع شهری) نواخته می‌شده‌اند.[۷]

اهمیت فرهنگی

[ویرایش]

موسیقی شش‌وهشت ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ موسیقایی ایران دارد، تا جایی که برخی موسیقی‌دانان ایرانی آن را مختص موسیقی ایرانی می‌دانند و رابطه‌اش با موسیقی ایرانی را مانند رابطهٔ سامبا با موسیقی برزیل یا سالسا با موسیقی اسپانیا توصیف کرده‌اند.[۸] در مقابل، برخی موسیقی‌دانان ایرانی نظیر موسیقی شش‌وهشت را نوع نازلی از موسیقی می‌دانند که در اصل به مراسم عروسی و مجالس خانگی تعلق دارد، و نسبت به افزایش این موسیقی در اجراهای رسمی و کنسرت‌ها ابراز نگرانی کرده‌اند.[نیازمند منبع]

از ریتم شش‌وهشت برای «ایرانیزه» کردن موسیقی‌های غیر ایرانی نیز استفاده شده‌است. برای نمونه، آهنگ انگلیسی تولد شما مبارک که معروفترین آهنگ تولد در جهان است، در دههٔ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ خورشیدی و با رواج جشن‌های تولد در ایران، گاهی با ریتم شش‌وهشت اجرا می‌شد و روی آن شعر فارسی نیز می‌گذاشتند.[۹]

به گفتهٔ بیژن کامکار، پس از انقلاب اسلامی، تا مدتی موسیقی شش‌وهشت در ایران ممنوع بود.[۱۰] در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز تا سال‌ها پخش موسیقی شش‌وهشت ممنوع بود و دستور این ممنوعیت به فریدون شهبازیان منتسب شده‌است.[۱۱] در سال‌های اخیر نیز برخی از موسیقی‌دانان ایرانی از منتشر نشدن آثارشان به‌دلیل وجود قطعات شش‌وهشت خبر داده‌اند.[۱۲] در برخی رسانه‌ها، رواج کنسرت‌های شش‌وهشتی، یا به عبارتی کنسرت‌هایی که بخش زیادی از محتوای آنها را قطعات ۶/۸ تشکیل می‌دهند، نشانه‌ای از وضعیت نامطلوب موسیقی ایران تلقی شده‌است.[۱۳] این در حالی‌ست که در ایران، ترانه‌ها و آلبوم‌های شش‌وهشت گاهی در صدر پرفروش‌ترین‌ها قرار گرفته‌اند.[۱۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]