شبانکاره‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از شبانکاره ای)

محمد بن علی شبانکاره‌ای (۶۹۳ یا ۶۹۷ ه‍.ق - پس از ۷۴۳ ه‍.ق) مورخ و نویسندهٔ سدهٔ هشتم ه‍.ق است. اثر معروف او مجمع‌الانساب کتابی در تاریخ و انساب است. او شاعر و مدح‌کنندهٔ دربار خواجه غیاث‌الدین فرزند رشیدالدین فضل‌الله و وزیر سلطان ابوسعید پنداشته می‌شود. اشعار موجود در کتاب مانند قصیده در مدح سلطان ابوسعید، نشان‌دهندهٔ توانایی شاعری اوست. اما از او دیوانی به‌جا نمانده‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • یاحقی، محمدجعفر (۱۳۹۱). «شبانکاره‌ای». در اسماعیل سعادت. دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی. ج. چهارم. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۲۱-۷.