شاه سرزمینها
عنوان شاه سرزمینها عنوانی بود که پادشاهان قدرتمند بین‌النهرین ادعا می‌کردند اصطلاح شاه کشورها یا شاه سرزمین ها[۱] اولین بار در امپراتوری آشوری نو (۹۱۱ قبل از میلاد تا ۶۰۹ قبل از میلاد) مطرح شده‌است صریحاً به سرزمین‌های خارجی (به عنوان مثال غیر آشوری) اشاره دارد، که اغلب فراتر از محدوده خود بین‌النهرین که به سرزمین آشور اشاره دارد این عنوان نمایانگر این است که پادشاه آشور حق اداره سرزمین‌های خارجی و همچنین سرزمین خود را دارد.[۲]
تاریخ[ویرایش]
این عنوان توسط پادشاه آشور-ناصیر-پال دوم معرفی شد. این عنوان، و عنوان مشابه ("شاه همه سرزمین ها") نیز توسط پسر آشورناصیرپال و جانشین او شلمنسر سوم استفاده شد[۱]. غیر از این دو پادشاه، این عنوان به ندرت در دوره امپراتوری آشوری نو تصدیق می‌شود[۳] فقط در ارتباط با یک پادشاه دیگر آشوربانی‌پال استفاده می‌شود[۴].
کوروش بزرگ پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ قبل از میلاد از چندین عنوان سنتی بین‌النهرین استفاده کرد از جمله آنها کوروش و همه شاهان بعدی امپراتوری هخامنشی از عنوان مشابه شاه کشورها (پارسی قدیم: xšāyaθiya dahyūnām) در کتیبه‌های خود استفاده می‌کنند[۵]. کاتبان در شهر بابل این عنوان را به šar mātāti ترجمه کردند[۳] پادشاهان هخامنشی که صریحاً نوع آکدی زبان را تصدیق می‌کنند (وقتی کاتبان بابلی دربارهٔ آن بحث می‌کنند) شامل کوروش بزرگ ،کمبوجیه دوم و اردشیر یکم است[۶][۷][۸] این عنوان همچنین توسط شورشیان در بابل در زمان هخامنشیان استفاده می‌شد که علیه حکومت خشایارشا یکم قیام کرده ادعا کرد که «شاه بابل و سرزمینها» است[۹]
فهرست شاهان شناخته شده با عنوان شاه سرزمینها[ویرایش]
امپراتوری آشوری نو[ویرایش]
- آشورناصیرپال دوم (۸۳۳–۸۵۹ ق. م)[۱]
- شلمنسر سوم (۸۵۹–۸۲۴ ق. م)[۱۰]
- آشوربانی‌پال (۶۶۹–۶۳۱ ق. م)[۴]
شاهنشاهی هخامنشی[ویرایش]
- کوروش بزرگ (۵۵۹–۵۳۰ ق. م) [۶]
- کمبوجیه دوم (۵۳۰–۵۲۲ ق. م)[۷]
- اردشیر یکم (۴۶۵–۴۲۴ ق. م)[۸]
- سایر شاهان هخامنشی نیز از عنوان معادل شاه سرزمینها از عنوان شاه کشورها استفاده می‌کردند[۳]
امپراتوری سلوکی[ویرایش]
- آنتیوخوس یکم (۲۸۱–۲۶۱ ق. م)[۱۱]
شاهنشاهی اشکانی[ویرایش]
منابع[ویرایش]
استناد[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Karlsson 2016, p. 153.
- ↑ Karlsson 2016, p. 19.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Johandi 2012, p. 170.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Karlsson 2017, p. 10.
- ↑ Johandi 2012, p. 166.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Waerzeggers & Seire 2018, p. 40.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Waerzeggers & Seire 2018, p. 44.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Waerzeggers & Seire 2018, p. 193.
- ↑ Waerzeggers & Seire 2018, p. 6.
- ↑ Karlsson 2016, p. 15.
- ↑ Kosmin 2014, p. 113.
- ↑ Shayegan 2011, p. 43.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- Johandi, Andreas (2012). Mesopotamian Influences on the Old Persian Royal Ideology and the Religion: The Example of Achaemenid Royal Inscriptions. Kaitseväe Ühendatud Õppeasutused.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link) - Karlsson, Mattias (2016). Relations of Power in Early Neo-Assyrian State Ideology. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-1-61451-968-3.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link) - Karlsson, Mattias (2017). "Assyrian Royal Titulary in Babylonia". S2CID 6128352.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link) - Kosmin, Paul J. (2014). The Land of the Elephant Kings. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-72882-0.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link) - Shayegan, M. Rahim (2011). Arsacids and Sasanians: Political Ideology in Post-Hellenistic and Late Antique Persia. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76641-8.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link) - Waerzeggers, Caroline; Seire, Maarja (2018). Xerxes and Babylonia: The Cuneiform Evidence (PDF). Peeters Publishers.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)