شاهدخت ماری گاسپارین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شاهدخت ماری گاسپارین
Princess consort of Schwarzburg-Sondershausen
تصدی۱۷ ژوئیه ۱۸۸۰–۲۸ مارس ۱۹۰۹
زاده۲۸ ژوئن ۱۸۴۵
مونیخ، پادشاهی بایرن
درگذشته۵ ژوئیهٔ ۱۹۳۰ (۸۵ سال)
زوندرزهاوزن، جمهوری وایمار
همسر(ان)Charles Gonthier, Prince of Schwarzburg-Sondershausen
نام کامل
آلمانی: Marie Gasparine Amalie Antoinette Karoline Elisabeth Luise
خاندانHouse of Saxe-Altenburg (by birth)
House of Schwarzburg (by marriage)
پدرPrince Eduard of Saxe-Altenburg
مادرPrincess Louise Caroline Reuss of Greiz

پرنسس ماری گاسپارین ساکس آلتنبورگ (ماری گاسپارین آمالی آنتوانت کارولین الیزابت لوئیز؛ ۲۸ ژوئن ۱۸۴۵ – ۵ ژوئیه ۱۹۳۰) دختر شاهزاده ادوارد ساکس آلتنبورگ و همسرش پرنسس لوئیز کارولین روس از گریز بود.[۱] او همسر چارلز گونتیه، شاهزاده شوارتسبورگ-زوندرزهاوزن بود.

ازدواج[ویرایش]

ماری در ابتدا به عنوان همسر بالقوه آلبرت ادوارد، شاهزاده ولز، پسر بزرگ و وارث ملکه ویکتوریا در نظر گرفته شد. یک روزنامه لندن حدس زد (گویا از «منابع معتبر»[۲]) که انتخاب‌های شاهزاده فقط به هفت زن محدود شده بود که همگی از خون سلطنتی کافی برخوردار بودندهمچنین پیروان آیین پروتستان و همسن وی یا کوچکتر از او بودند.[۳][۴] برخی از نامزدهای دیگر عبارتند از: ماری هلند، الیزابت وید، آنا از هسه-دارمشتات، الکساندرین پروس، الکساندرای دانمارک، ویلهلمین از وورتمبرگ، کاترین اولدنبورگ و آگوستا از شلسویگ-هولشتاین. با این حال ماری از این لیست حذف شد، زیرا او «به‌طور تکان دهنده ای لباس پوشیده و همیشه با ناپسند ترینمادرش بود»[۵] و شاهزاده ولز سرانجام در سال ۱۸۶۳ با الکساندرا از دانمارک ازدواج کرد.

در ۱۲ ژوئن ۱۸۶۹، ماری با چارلز گونتیه، شاهزاده موروثی شوارتسبورگ-سوندرسهاوزن در آلتنبورگ ازدواج کرد.[۱] چارلز در ۱۷ ژوئیه ۱۸۸۰ جانشین پدر شد و ماری شاهزاده خانم شوارتزبورگ-زوندرزهاوزن شد. عدم موفقیت آنها در بچه دار شدن به معنای پایان یافتن خاندان شوارتسبورگ-سوندرسهاوزن بود. پسر عموی چارلز گونتیه، ویکتور در سال ۱۹۰۹ جانشین وی شد.

ماری گاسپارین در ۵ ژوئیه ۱۹۳۰ در زوندرهاوزن، جمهوری ویمار درگذشت.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Lundy, Darryl. "Marie Gasparine Prinzessin von Sachsen-Altenburg". Thepeerage.com. Retrieved 10 January 2010.
  2. "Court And Official News; The Prince of Wales And His Destined Bride", گاردین, 6 July 1858
  3. Meyrick Broadley, Alexander (1906). The boyhood of a great king, 1841-1858: an account of the early years of the life of His Majesty Edward VII. London: Harper and Brothers. pp. 369–70.
  4. "Article 2 - No Title", New York Monthly Magazine, October 1862
  5. Hibbert, Christopher (2007). Edward VII: The Last Victorian King. New York: Palgrave Macmillan. p. 41.