سیکلون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک جداکننده سیکلونی با قطر بزرگ

جداکننده سیکلونی (به انگلیسی: Cyclonic separation) یا به اختصار سیکلون دستگاهی جهت غبارگیری و جمع‌آوری ذرات معلق در گازها است.

اساس کار[ویرایش]

سیکلون‌ها بر اساس نیروی گریز از مرکز و نیروی گرانش عمل جداسازی را انجام می‌دهند بدین صورت که جریان گاز حامل غبار از جدار بالایی بدنه سیکلون که استوانه ای شکل بوده و به یک مخروط ناقص منتهی می‌شود وارد سیکلون گردیده و به طرف پایین جریان یافته، ابتدا در فضای حلقوی بین سطح جانبی لوله خروجی و سطح داخلی استوانه سیکلون و سپس در محفظه سیکلون به چرخش در می‌آید و به این ترتیب یک گرداب محیطی به وجود می‌آید. این عمل باعث افزایش نیروهای گریز از مرکز می‌شود و ذرات غبار همراه گاز را به طرف جدار قسمت استوانه ای و مخروط می‌راند. در پایین سیکلون ( قسمت مخروطی ) جریان گاز جهت خود را عوض می‌کند و از ناحیه مرکز به طرف بالا و لوله خروجی می‌رود. ذرات غبار پس از تماس با جدار سیکلون و جدا شدن از جریان گازی، توسط نیروی گرانش به قسمت پایین سیکلون ریزش کرده و از طریق خروجی از سیکلون خارج می‌شوند.

انواع سیکلونها[ویرایش]

  1. سیکلون نیوگاز
  2. سیکلون لیوت
  3. سیکلون سیوت
  4. سیکلون‌های دارای قسمت ورودی پیچان
  5. سیکلون فان تونگرن

منابع[ویرایش]

  • هواکش نگاهی کاربردی، ریاضی کرمانی، انتشارات سارا، ۱۳۸۱.

Dust collection and gas cleaning, E.Gordon, Mir, 1972*.

  • E. Ludwig, Ernest (1984). Applied Process Design for Chemical and Petrochemical Plants (به انگلیسی). Vol. ۲. Gulf Professional Publishing.