سینگل کویل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
۳ پیکاپ سینگل کویل روی یک گیتار فندر استرتوکستر. از راست: پیکاپ نِک(دسته)، پیکاپ میانی و پیکاپ بریج(خرک).

سینگل کویل (به انگلیسی: Single coil) گونه‌ای از پیکاپ‌های الکترومغناطیسی است که در ساخت آن از یک ردیف سیم‌پیچ استفاده شده و معمولاً بر روی گیتار الکتریک و گیتار بیس نصب می‌شود. پیکاپ‌های سینگل‌کویل به نسبت انواع هامباکر، قدرت کم‌تری دارند و در عوض صدای تیزتَر و ضعیف‌تری تولید می‌کنند که بیشتر مناسب سبک‌های راک، جز و بلوز است.

جورج بیوچمپ-یکی از بنیان‌گذاران ریکنباکر- که خود ویلون و گیتار آکوستیک می‌نواخت اولین تلاش‌ها برای ساخت یک قطعهٔ جدید که عمل دریافت امواج حاصل از ارتعاش سیم‌های سازهای زهی و تبدیل آن‌ها به سیگنال‌های قابل شناسایی برای دستگاه‌های پخش را انجام دهد از اواسط دههٔ ۲۰ میلادی آغاز کرد. حاصل تحقیقات او ساخت نمونهٔ اولیهٔ پیکاپ‌های مغناطیسی تک‌سیم‌پیچ بود و کمپانی ریکنباکر در اوائل دههٔ ۱۹۳۰ موفق شد اولین ساز زهی الکتریکی‌اش را به بازار عرضه کند.[۱]

امروزه شرکت‌های بزرگ تولیدکنندهٔ گیتار الکتریک مانند فندر و گیبسون با استفادهٔ هم‌زمان از پیکاپ‌های سینگل کویل و هامباکر بر روی گیتارهایشان، امکان تولید صداهایی با جنس متفاوت و مناسب برای نوازندگان سبک‌های مختلف موسیقی را فراهم کرده‌اند.

پانویس[ویرایش]

  1. «تاریخچهٔ گیتارهای ریکنبیکر در وب‌گاه رسمی شرکت». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ دسامبر ۲۰۰۵. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۰۹.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Single coil». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۰۹.

پیوند به بیرون[ویرایش]