سیستم سازه‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ساختمان های بلند

در مهندسی سازه، سیستم سازه‌ای یا قاب سازه‌ای به تحمل بار توسط زیر-سیستمی از یک سازه گفته می‌شود. یک سامانه سازه‌ای، بارهای وارد شده را از طریق اعضای سازه‌ای به‌هم‌پیوسته، منتقل می‌کند.

ساختمان‌های بلندمرتبه[ویرایش]

سیستم سازه‌ای در ساختمان‌های بلندمرتبه، به گونه‌ای طراحی می‌شود تا بتوانند در برابر بارهای گرانشی عمودی و بارهای جانبی وارد شده به وسیله باد و زمین‌لرزه ایستادگی کنند. یک سیستم سازه‌ای، تنها شامل اعضایی می‌شود که برای پایداری در مقابل بارها طراحی شده‌اند و اعضای دیگر، غیرسازه‌ای هستند.

دسته‌بندی سامانه‌های سازه‌ای ساختمان‌های بلندمرتبه، در سال ۱۹۶۹ میلادی، توسط فضلور خان انجام شده و برای ترکیب سازه‌های داخلی و خارجی تعمیم داده شد. در این دسته‌بندی، داخلی یا خارجی بودن یک سامانه سازه‌ای، به وسیله سیستم تحمل بار جانبی اولیه، مشخص می‌شد.

سازه‌های داخلی عبارتند از:

سازه‌های خارجی نیز شامل موارد زیر می‌شوند:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]