سکوی نفتی
سکوی نفتی یا سکوی حفاری یک سازهٔ عظیم همراه با امکانات حفر چاه نفت، استخراج نفت و فرآوری آن است. سکوی‌های نفت معمولاً محلی برای ذخیره‌سازی موقت نفت تا زمان انتقال آن به ساحل و پالایش آن در پالایشگاه هستند. سکوهای نفت می‌توانند به صورت ثابت در بستر دریا یا به صورت یک جزیرهٔ مصنوعی یا این که به صورت شناور در آب باشند.
انواع[ویرایش]
سکوی ثابت[ویرایش]
سکوی ثابت[واژه‌نامه ۱] از پایه‌های بتنی یا فولادی یا هر دو ساخته می‌شود و مستقیماً بر روی بستر دریا نصب می‌شود.
سکوی نیمه شناور[ویرایش]
سکوی نیمه شناور[واژه‌نامه ۲] از پایه‌ها و بدنهٔ مناسب طراحی می‌شود تا بر روی سطح آب شناور باقی بمانند.
سکوی پایه کششی[ویرایش]
سازهٔ دریایی ویژه‌ای با سیستم لنگر عمودی می‌باشد که برای استخراج نفت و گاز در نواحی فراساحلی به کار می‌رود. این نوع سکو برای عمق‌های ۳۰۰ تا ۱٬۵۰۰ متر مناسب می‌باشد.
شناور اف‌پی‌اس‌او[ویرایش]
شناور با کاربری‌های تولید، ذخیره و تخلیهٔ هیدروکربن خام، که در تولید نفت و گاز طبیعی در مناطقی بدون زیرساخت‌های کافی (چون غرب آفریقا) یا حوزه‌های نفتی کوچک (در دریای شمال) کاربرد بسیار دارد.
شناور حفاری[ویرایش]
شناور یا کشتی تجاری است، که با هدف حفاری اکتشافی چاه‌های نفت و گاز در آب‌های عمیق، طراحی شده‌است.مانند (سد کشینو کانو در ژاپن)
دکل جک آپ[ویرایش]
گونه‌ای از سکوهای حفاری قابل حمل است. این نوع از سکوها شامل یک بدنهٔ شناور می‌باشند که تجهیزات و دکل حفاری بر روی آن نصب می‌شود و پایه‌های عظیمی که کل وزن بدنه، تجهیزات و دکل حفاری را تحمل می‌کنند.
واژه نامه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Oil platform». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۱.
 | این یک مقالهٔ خرد صنعت نفت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |