سونات ویولنسل شماره ۳ (بتهوون)
سونات ویلونسل شماره ۳ در لا ماژور، اُپوس ۶۹، یک سونات دونوازی برای ویولنسل و پیانو اثر لودویگ فان بتهوون است که آن را در سال ۱۸۰۸ و در دورهٔ میانیِ آهنگسازی‌اش تصنیف کرد. فاصلهٔ تصنیفِ این اثر و سونات‌های ویولنسل شماره ۱ و ۲ (۱۷۹۵) حدود ۱۳ سال است. بتهوون در همان سال، سه‌نوازی‌های پیانو اپوس ۷۰ و فانتزیِ آوازی اپوس ۸۰ خود را ساخت. همچنین، در همان سال، تصنیفِ سمفونی‌های شماره ۵ و شماره ۶ (چوپانی) خود را، به‌پایان رساند.[۱]
سونات ویولنسل شماره ۳ را نخستین بار نیکلاوس کرافت (ویولنسل) و دوروتِئا فون اِرتمان (پیانو) در مارس ۱۸۰۹ اجرا کردند.
بتهوون این اثر را به بارون ایگناتس فون گلایشنشتاین (۱۷۷۸–۱۸۲۸)، که خود نوازندهٔ ویولنسل بود، اهدا کرد.[۲]
ساختار[ویرایش]
سونات ویولنسل شماره ۳ شامل سه موومان است:
اجرای کاملِ این سونات، به‌طور معمول، حدود ۲۵ دقیقه به طول می‌انجامد.
موومان نخست با ملودیِ گسترش‌یابندهٔ ویولنسل آغاز می‌شود:
سپس، پیانو یک ملودیِ شکوفایِ کادانس‌گونه را اجرا می‌کند که در واقع تکرارِ مضمونِ آغازینِ سونات است. توسعه تأکید بیشتری بر موضوع اول دارد. ساختارِ موومان در فرم سونات است….
نمونه‌های شنیداری[ویرایش]
(۸:۴۴ دقیقه) |
(۷:۵۵ دقیقه) |
منابع[ویرایش]
- ↑ John Mangum. «Sonata for Cello and Piano No. 3 in A, Op. 69». Los Angeles Philharmonic. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۸.
- ↑ Matthew Rye (۱۹۹۶). «Cello Sonata in A major, Op 69». Hyperion Records. دریافت‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۸.
- ↑ John Michel
- John Mangum. «Sonata for Cello and Piano No. 3 in A, Op. 69». فیلارمونیک لس‌آنجلس. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۸.
- Matthew Rye (۱۹۹۶). «Cello Sonata in A major, Op 69». Hyperion Records. دریافت‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۸.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cello Sonata No. 3 (Beethoven)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سونات ویولنسل شماره ۳ (بتهوون) موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |