سهل بن هارون
| سهل بن هارون | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۵۸م/۱۴۰ق میسان |
| درگذشت | ۸۳۰م/ ۲۱۵ق بغداد |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
سهل بن هارون (۷۵۸–۸۳۰م) شاعر و نویسندهٔ ایرانی[۱] در سدهٔ دوم هجری بود. پس از برکناری برمکیان، او صاحب دیوان هارون‌الرشید شد. در درگیری‌های میان مأمون و امین عزلت گزید. هنگامی که مأمون به بغداد درآمد، سال ۲۰۴ق، او را خازن بیت الحکمه منصوب نمود (کتابدار). سهل بن هارون، شیعی متعزلی شعوبی و شاعری حکیم خوش‌معاشرت بوده است. اما به بخل نیز شهرت یافت. در نگارش، مترسل و بلیغ‌نویس بود. آثاری از او به جای مانده است «ثعلة و عفرة»، «الاخوان»، «المخزومی و الهُذلیة»، «الوامق و العذراء»، «المسائل»، «تدبیر المُلک و السیاسة». جاحظ در آثار خود به‌ویژه در البیان و التبیین اشارات بسیاری به آثار او داشته است.[۲][۳][۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ Ṣanʻaʼ - Ṣawtiyya (New ed. ed.). Leiden [u.a.]: Brill [u.a.] 1995. p. 838. ISBN 9004098348.
SAHL B. HARUN B. RAHAWAYH (or Rahlyun, Rahyun, Ramnuy), Persian author, translator, and a poet of great repute who wrote in Arabic in the early Abbasid period and died in 215/830.
{{cite book}}:|access-date=requires|url=(help);|edition=has extra text (help);|first1=has generic name (help);|first1=missing|last1=(help) - ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۱۲.
- ↑ حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ج. ۱۱. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۲۶۶.
- ↑ ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۳۲.
.jpg)
 | این یک مقالهٔ خرد شاعر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |