سنگ آتشفشانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایگنمبریت از رسوبات جریان آذرآواری است.

سنگ آتشفشانی یا آذرین نوعی سنگ است که به‌صورت ماگمای گداخته در سطح زمین به سرعت سرد شده‌است. سنگ‌های آتشفشانی داراری ویژگی‌های زیر هستند:

- به علت سرد شدن سریع، دارای شیشه هستند یا آنقدر ریزدانه‌اند که نمی‌توان مواد آن‌ها را تعیین کرد.

- در مقاطع نازک ساختمان‌هایی مانند لایه‌بندی، حالت جریانی، حباب‌ها، لکه‌ها و رگه‌های حاصل از تفکیک شدن یا اختلاط ناپذیری و حفره‌های خالی یا پرشده را نشان می‌دهند.

- وجود شیشه‌ها و ریزدانه‌ها در سنگ‌های آتشفشانی باعث می‌شود که وجود مواد و کانی‌های رنگی در مقایسه با سنگ‌های درونی نمود بیشتری داشته باشد.

- ساخت‌های صحرایی سنگ‌های آتشفشانی در مقایسه با سنگ‌های درونی متنوع‌تر هستند.

- اغلب سنگ‌های آتشفشانی دارای دو بخش هستند: الف) فنوکریست‌ها یا درشت‌بلورها که به‌طور معمول قبل از استقرار سنگ در جایگاه اصلی آن تشکیل شده‌اند. ب) خمیره ریزدانه یا شیشه‌ای که بلورهای درشت در آن‌ها جای دارند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. قربانی، منصور (۱۳۸۲). مبانی آتشفشان شناسی. آرین زمین.