سندرم ویلدرفانک
| سندرم ویلدرفانک | |
|---|---|
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| اُمیم | ۳۱۴۶۰۰ |
| دادگان بیماری‌ها | 31452 |
| سمپ | C536706 |
| اورفانت | ۳۴۵۶ |
سندرم ویلدرفانک (انگلیسی: Wildervanck syndrome) که با نام «سندرم گوشی-چشمی-گردنی» هم شناخته می‌شود، یک بیماری نادر است که سه مشخصهٔ زیر را دارد:[۱][۲]
- سندرم دوئین
- نشانگان کلیپل فایل (مهره‌های گردنی به‌هم‌چسبیده)
- کاهش شنوایی مادرزادی
سندرم ویلدرفانک یک اختلال تکاملی است که ممکن است با بخش‌های اضافی گوش خارجی (مثلاً زبانه گوش اضافی) همراه باشد.[۳]
این بیماری را نخستین بار، یک پزشک هلندی به نام «ل.س. ویلدرفانک» در سال ۱۹۵۲ میلادی توصیف کرد.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ "OMIM Entry-314600 - WILDERVANCK SYNDROME".
- ↑ "Wildervanck Syndrome".
- ↑ Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. p. 894. ISBN 1-4160-2999-0.
- ↑ "Wildervanck Syndrome". The University of Arizona Health Sciences.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Wildervanck syndrome». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۸.