پرش به محتوا

سندرم بروگادا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سندرم بروگادا
Brugada syndrome
نام‌های دیگرSudden unexplained nocturnal death syndrome, bangungut
(A) Normal electrocardiogram of the precordial leads V1-3, (B) changes in Brugada syndrome (type B)
تخصصپزشکی قلب
نشانه‌هاسنکوپ، ایست قلبی
دورهٔ معمول آغازAdulthood
علتGenetics, certain medication
عوامل خطرFamily history, مردمان آسیایی descent, male
روش تشخیصنوار قلب (ECG), آزمایش ژنتیکی
تشخیص افتراقیRomano-Ward syndrome، بیماری ماهیچه قلب، دیستروفی ماهیچه‌ای دوشن
درمانWatchful waiting, implantable cardioverter defibrillator (ICD)
فراوانی5 per 10,۰۰۰
مرگ‌ها8% of ایست قلبی[۱]
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

سندرم بروگادا (انگلیسی: Brugada syndrome) تغییرات غیرطبیعی در فعالیت الکتریکی قلب است که موجب افزایش خطر مرگ ناگهانی قلبی می‌شود. بیماران ممکن است دوره‌هایی از سنکوپ را به خصوص در زمان استراحت تجربه کرده باشند. علت این بیماری در یک‌چهارم موارد ارثی است و در سایر موارد به علت جهش جدید یا داروها ایجاد می‌شود.

حمله بیماری معمولاً با تب یا افزایش تون عصب واگ شعله‌ور می‌شود. تشخیص به وسیله الکتروکاردیوگرام داده می‌شود.

علائم و نشانه‌ها

[ویرایش]

بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم هیچ نشانه‌ای ندارند، اما ممکن‌ است موجب احساس خستگی یا مرگ ناگهانی قلب ناشی از ریتم‌های شدید غیر طبیعی قلب مانند فیبریلاسیون بطنی یا تاکی‌کاردی بطنی پلی مورف باشد. اگر یک ریتم خطرناک به خودی خود متوقف نشود و درمان‌پذیر نباشد، ممکن است بیمار را دچار یک ایست قلبی کشنده کند.

ریتم‌های غیرطبیعی سندرم بروگادا اغلب در حالت استراحت، و معمولا پس از یک وعده غذایی سنگین یا حتی در طول خواب رخ می‌دهند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Polovina MM, Vukicevic M, Banko B, Lip GY, Potpara TS (October 2017). "Brugada syndrome: A general cardiologist's perspective". European Journal of Internal Medicine. 44: 19–27. doi:10.1016/j.ejim.2017.06.019. PMID 28645806.