سمفونی شماره ۲ (شوبرت)
سمفونی شماره ۲ در گام سی بِمُل ماژور، دی ۱۲۵، دومین سمفونی فرانتس شوبرت، آهنگساز کلاسیک/ رمانتیک اتریشی است که آن را بین سال‌های ۱۸۱۴ و ۱۸۱۵، یک یا دو سال بعد از سمفونی اول و زمانی که ۱۷ یا ۱۸ سال داشت، تکمیل کرد.
تِم آغازین (گشایشِ) موومان نخست (آلگرو ویواچه)، کاملاً تحت تأثیرِ تِم گشایشِ اوورتورِ «آفریدگان پرومتئوس»، اثر لودویگ فان بتهوون است.
سازبندی[ویرایش]
آهنگساز، این سمفونی را برای دو فلوت، دو ابوا، دو کلارینت، دو فاگوت، دو کُر (هورن)، دو ترومپت، تیمپانی، و سازهای زهی نوشته‌است.
موومان‌ها[ویرایش]
موومان‌های سمفونی ۲ شوبرت عبارت‌اند از:
- لارگو ـ آلگرو ویواچه
- آندانته (می بِمُل ماژور)
- منوئه: آلگرو ویواچه (دو مینور) ـ تریو (می بِمُل ماژور)
- پرِستو
یک اجرای استاندارد از این سمفونی حدود ۳۱ دقیقه به طول می‌انجامد.
نت‌های آغازینِ موومان اولِ سمفونی:
![\relative c' {
\tempo "Largo"
\key bes \major
bes4\ff r r32 cis''\fz [(d a] bes [e, f cis]) d ([a bes e,] f [cis d bes]) | <a f'>4\ff
}](http://upload.wikimedia.org/score/a/d/adyethgeh9nqk0fid2dumzzp5zlm2jn/adyethge.png)
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Symphony No. 2 (Schubert)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۸.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |