سمفونی شماره ۴ (بروکنر)

سمفونی شماره ۴ (بروکنر)
"رمانتیک"
آنتون بروکنر
پرتره‌ای از آنتون بروکنر، حدود ۱۸۶۰
مایه‌نما	می بمل ماژور
شمارهٔ اثر	WAB 104
آفرینش	۱۸۷۳ (۱۸۷۳)–۱۸۷۴ ۱۸۷۸ (۱۸۷۸)–۱۸۸۰ ۱۸۸۷ (۱۸۸۷)–۱۸۸۸
اهدا شده	Prince Konstantin of Hohenlohe-Schillingsfürst
منتشر شده	سمفونی شماره ۴ (بروکنر) ۱۹۳۶ (۱۹۳۶) (ed. Robert Haas) (original version) ۱۹۵۳ (۱۹۵۳) (ed. Leopold Nowak) (1878–80 version) ۱۹۷۵ (۱۹۷۵) (ed. Leopold Nowak) (1874 version) ۱۹۸۱ (۱۹۸۱) (ed. Leopold Nowak) (1878 finale) ۲۰۰۴ (۲۰۰۴) (ed. Benjamin Korstvedt) (1899 version)
اولین ضبط	۱۹۳۶ (۱۹۳۶) کارل بوم، Dresden Staatskapelle
موومان‌ها	۴
نخستین اجرا
تاریخ	۲۰ فوریه ۱۸۸۱ (۱۸۸۱-02-۲۰)
مکان	وین
رهبر ارکستر	هانس ریشتر
اجرا کننده	فیلارمونیک وین

سمفونی شماره چهار در می بمل ماژور که با نام رومانتیک معروف شده‌است، در کنار سمفونی شماره هفت آنتون بروکنر، از محبوب‌ترین آثار او به‌شمار می‌رود. اولین نسخه این اثر در سال ۱۸۷۴ میلادی با چهار موومان خلق شد. بروکنر نسخه دوم این سمفونی را با موومان شرتسو کاملاً جدید در سال ۱۸۷۸ ارائه کرد. در سالهای ۱۸۷۹ و ۱۸۸۰ بروکنر تغییراتی در موومان فیناله یا همان بخش نهایی سمفونی ایجاد کرد. اولین اجرای عمومی این سمفونی که بسیار هم موفقیت‌آمیز بود، در فوریه سال ۱۸۸۱ توسط ارکستر فیلارمونیک وین در شهر وین با رهبری هانز ریشتر صورت گرفت.

موفقیت اجرای نخست این سمفونی باعث خوشحالی فراوان بروکنر شد، به طوریکه بعد از اجرا، بروکنر یک سکه تالر به ریشتر داد و به او گفت که با این پول یک لیوان آبجو بخرد و به سلامتی بروکنر بنوشد! این رفتار ساده و صمیمی بروکنر، ریشتر را تحت تأثیر قرار داد.

سمفونی شماره چهار تنها سمفونی بروکنر است که دارای عنوان (رومانتیک) است. بقیه سمفونی‌های او فقط با شماره مشخص می‌شوند.

پیوند به بیرون

• Bruckner: Symphony 4 - Simon Rattle, Berliner Philharmoniker در یوتیوب