سلیمان ماحوزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالحسن سلیمان بن عبدالله ماحوزی بحرانی (زاده: ۱۵ رمضان ۱۰۷۵ قمری، روستای دونج از ماحوز در بحرین - درگذشت:۱۱۲۱ قمری، بحرین) فقیه، محدث، خطیب و شاعر شیعه قرن یازدهم هجری بود.[۱]

زندگی[ویرایش]

شیخ ابوالحسن سلیمان بن عبداللَّه بن علی بن حسن بحرانی ماحوزی، معروف به محقق بَحرانی از بزرگان علمای امامیه در نیمه رمضان ۱۰۷۶ ق به دنیا آمد. او در علم حدیث، رجال، تاریخ و سیره تبحُّر داشت. سید هاشم بحرانی صاحب تفسیر برهان و شیخ احمد بحرانی از تلامذه او بودند. وی در ۷ سالگی حافظ کل قرآن و در ده سالگی تحصیل را آغاز کرد و برای ادامه تحصیل به اصفهان و شیراز آمد. وی در اصفهان به جمع شاگردان مجلسی پیوست.

وی در ۱۷ رجب ۱۱۲۱ در ۴۶ سالگی درگذشت.

اثرها[ویرایش]

نمونه نوشته رساله شمسیه محقق بحرانی

تألیفات وی حدود ۱۲۰ اثر شمارش شده‌است، در علوم مختلف مثل کلام، فلسفه، ادبیات، لغت، فقه، اصول، منطق و رجال دارد. تألیفات وی در رجال و درایه ۲۱ جلد است. از کتب رجالی وی به معراج اهل الکمال الی معرفة الرجال می‌توان اشاره کرد. وی ار نویسندگان چهل حدیث است. از جمله آثار وی:

  • رساله شمسیه (شرح حدیث رد الشمس)
  • الاشارات فی الکلام
  • الشفاء فی الحکمة النظریه
  • المعراج

منابع[ویرایش]

  1. علی راد (آذر و دی ۱۳۸۴ - شماره ۹۵). «علامه ماحوزی؛ محدثی فرزانه از بحرین». آینه پژوهش. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)[پیوند مرده]

پیوند به بیرون[ویرایش]