سلنوسیستئین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سلنوسیستئین[۱]
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۱۰۲۳۶-۵۸-۵ N
پاب‌کم ۲۵۰۷۶
کم‌اسپایدر ۲۳۴۳۶ ✔Y
دراگ‌بانک DB02345
KEGG C05688 ✔Y
ChEBI CHEBI:16633 ✔Y
ChEMBL CHEMBL۱۰۹۹۶۲ ✔Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • O=C(O)[C@@H](N)C[SeH]

  • InChI=1S/C3H7NO2Se/c4-2(1-7)3(5)6/h2,7H,1,4H2,(H,5,6)/t2-/m0/s1 ✔Y
    Key: ZKZBPNGNEQAJSX-REOHCLBHSA-N ✔Y


    InChI=1/C3H7NO2Se/c4-2(1-7)3(5)6/h2,7H,1,4H2,(H,5,6)/t2-/m0/s1
    Key: ZKZBPNGNEQAJSX-REOHCLBHBZ

خصوصیات
فرمول مولکولی C۳H۷N۱O۲Se۱
جرم مولی ۱۶۸٫۰۵ g mol−1
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 N (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

سلنوسیستئین (به انگلیسی: Selenocysteine) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۲۵۰۷۶ است.

سلنوسیستئین (نماد Sec یا U، در نشریات قدیمی‌تر نیز به عنوان Se-Cys) بیست و یکمین اسید آمینه پروتئین‌زا است. سلنوپروتئین ها حاوی بقایای سلنوسیستئین هستند. سلنوسیستئین مشابه سیستئین متداول تر که سلنیوم با گوگرد جایگزین شده است می باشد .سلنوسیستئین در چندین آنزیم وجود دارد (به عنوان مثال گلوتاتیون پراکسیدازها، تترایدوتیرونین 5' دیودینازها، تیوردوکسین ردوکتازها، فرمات دهیدروژنازها، گلیسین ردوکتازها، سلنوفسفات سنتتاز 2، متیونین-R-سولفوکسید (SEPX1) و هیدروژناز SEPX1) وجود دارد. این اسید آمینه در آرکی ها ،باکتری ها و یوکاریوت ها ، از جمله آنزیم‌های مهم (لیست شده در بالا) موجود در انسان رخ می‌دهد.

سلنوسیستئین توسط بیوشیمیدان Thressa Stadtman در مؤسسه ملی بهداشت کشف شد.

علم شیمی[ویرایش]

سلنوسیستئین Se-آنالوگ سیستئین است. به ندرت در خارج از بافت زنده دیده می شود (و به صورت تجاری در دسترس نیست) زیرا بسیار حساس به اکسیداسیون هوا است. رایج‌تر شکل ، مشتق اکسید شده سلنوسیستین است که دارای پیوند Se-Se است. سلنوسیستین و سلنوسیستِین هر دو جامدات سفید رنگ هستند. گروه Se-H اسیدی تر (pKa = 5.43) از گروه تیول است. بنابراین، در pH فیزیولوژیکی پروتونه می شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Merck Index, 12th Edition, 8584
  • «IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.