ستایش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
"Religion" توسط چارلز اسپراگ پیرس (1896).

ستایش (به انگلیسی: Adoration) عبارت است از احترام، بزرگداشتن، سپاس، تحسین شدید یا عشق در یک شخص، مکان یا چیز خاص.[۱] این اصطلاح از کلمه لاتین adōrātiō به معنای «ادای دین یا پرستش کسی یا چیزی» گرفته شده‌است.

در اروپای غربی، مراسم بوسیدن دست فرمانروا و برخی اعمال دیگر که در حالت زانو زدن انجام می‌شود را می‌توان به عنوان ستایش توصیف کرد.

منابع[ویرایش]

  1. Egri, Lajos. The Art of Dramatic Writing: Its Basis in the Creative Interpretation of Human Motives. New York: Simon & Schuster, 1942. p. 49