پرش به محتوا

سامانه ضدموشکی تاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پدافند هوایی مرحله پایانی ارتفاع بالا (تاد)
یک پدافند هوایی مرحله پایانی ارتفاع بالا که طی تمرینی در سال ۲۰۱۳ شلیک شد.
نوعسامانهٔ موشک ضدبالیستیک متحرک
خاستگاهپرچم ایالات متحده آمریکا آمریکا
تاریخچه خدمت
خدمت۲۰۰۸–اکنون
استفاده‌شده توسطایالات متحده آمریکا نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
تاریخچه تولید
طراحلاکهید کرپوریشن
تاریخ طراحی۱۹۹۲–۱۹۹۹
سازندهموشک‌های لاکهید مارتین و کنترل آتش
قیمت واحد۱٫۲۵ میلیارد دلار برای هر باتری
۱۲٫۶ میلیون دلار برای هر پرتاب (اف‌وای۲۰۱۷)[۱]
تاریخ تولید۲۰۰۸–اکنون
تعداد ساخته‌شدهمتعدد
ویژگی‌ها
وزن۲٬۰۰۰ پوند (۹۰۰ کیلوگرم)[۲]
طول۲۰ فوت ۳ اینچ (۶٫۱۷ متر)[۲]
قطر۱۳ اینچ (۳۴۰ میلیمتر) (تقویت‌کننده)؛ ۱۵ اینچ (۳۷۰ میلیمتر) (نابودگر)[۲]
موتورپرتابهٔ تک مرحله‌ای
پیشرانموشک سوخت جامد پرت اند ویتنی (Pratt & Whitney solid-fueled rocket)
برد
عملیاتی
۱۲۰ مایل (۲۰۰ کیلومتر)[۲]
سقف پرواز۹۳ مایل (۱۵۰ کیلومتر)[۲]
بیشینهٔ سرعت۶٬۳۰۰ مایل بر ساعت (۲٬۸۰۰ متر بر ثانیه؛ ۱۰٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت؛ ماخ ۸٫۲)[۲]
سامانهٔ
هدایت
جستجوگر تصویربردار فروسرخ ایندیم آنتیمونید
حمل و نقلکشنده برپاگر پرتابگر

سامانه دفاع موشکی تاد (THAAD) که سرواژهٔ عبارت Terminal High Altitude Area Defense (به فارسی: سامانه دفاعی منطقه ترمینال در ارتفاع بالا) است و پیشتر Theater High Altitude Area Defense (به فارسی: سامانه دفاعی تئاتر در ارتفاع بالا) نامیده می‌شد، یک سامانه دفاع موشکی ضد بالیستیک آمریکایی است که برای رهگیری و نابودی موشک‌های بالیستیک کوتاه‌برد، میان‌برد و دوربرد در فاز پایانی (Terminal Phase) پروازشان (هنگام نزول یا ورود مجدد به جو) طراحی شده است.[۳][۴] موشک رهگیر تاد فاقد کلاهک جنگی است و در عوض با تکیه بر انرژی جنبشی خود و از طریق فناوری برخورد برای کشتن (Hit-to-kill) موشک مهاجم را نابود می‌کند. سامانه تاد پس از تجربه حملات موشکی اسکاد عراق در طول جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ توسعه یافت.[۵]

تاد که در ابتدا برنامه‌ای متعلق به ارتش ایالات متحده آمریکا بود، اکنون تحت مدیریت آژانس دفاع موشکی قرار گرفته است.[۶] نیروی دریایی نیز برنامه مشابهی به نام سامانه دفاع موشکی بالیستیک آیجیس دارد که یک نسخه زمین‌پایه (موسوم به "Aegis Ashore") نیز از آن ساخته شده است. استقرار تاد در ابتدا برای سال ۲۰۱۲ برنامه‌ریزی شده بود، اما اولین استقرار آن در ماه مه ۲۰۰۸ انجام شد.[۷][۸] سامانه تاد تاکنون در امارات متحده عربی، اسرائیل، رومانی و کره جنوبی مستقر شده است.

در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲، سامانه تاد اولین رهگیری عملیاتی موفق خود را در امارات متحده عربی علیه یک موشک بالیستیک میان‌برد متخاصم انجام داد.[۹]

اجزای سامانه تاد

[ویرایش]

سامانه پدافند ضد موشکی تاد تلفیقی از ۵ بخش رادار (سکوی پرتاب یا پرتابگر موشک بالستیک)، لانچر، سیستم کنترل آتش و سامانه‌ها و واحدهای ارتباطی است که به‌طور مشخص سیستم‌های تاد را حمایت می‌کنند.[۱۰]

سامانه راداری

[ویرایش]

سامانه‌های راداری تاد برای مقابله با تهدیدهای مشخص بکار گرفته می‌شود و قابلیت انتقال از طریق انواع هواپیماهای ترابری را دارد. این رادار توانایی رهگیری سامانه‌های موشکی تا ۱۰۰۰ کیلومتر را دارد.[۱۰]

توسعه

[ویرایش]
طرح موشک تاد

مفهوم دفاع موشکی تاد در سال ۱۹۸۷ پیشنهاد شد و درخواست رسمی برای ارائه طرح‌ها (RFP) در سال ۱۹۹۱ به صنایع ارسال گردید.[۱۱] برنامه تاد از نتایج تلاش‌های پیشین در زمینه دفاع موشکی مانند HEDI و آزمایش فناوری یکپارچه کلاهک کشتار جنبشی (KITE) بهره‌مند شد.[۱۲] در سپتامبر ۱۹۹۲، ارتش ایالات متحده شرکت لاکهید را که اکنون لاکهید مارتین نام دارد، به عنوان پیمانکار اصلی برای توسعه تاد انتخاب کرد.

پیش از ساخت نمونه اولیه فیزیکی، کد نرم‌افزاری «اثر آئرو-اپتیکال» (AOE) برای اعتبارسنجی پروفایل عملیاتی مورد نظر در طراحی پیشنهادی لاکهید توسعه یافت. در آوریل ۱۹۹۵، اولین آزمایش پروازی تاد انجام شد و تمام آزمایش‌های پروازی در فاز نمایش و اعتبارسنجی (DEM-VAL) برنامه، در میدان موشکی وایت سندز صورت گرفت. شش تلاش اول برای رهگیری (پروازهای ۴ تا ۹) به هدف اصابت نکردند. اولین رهگیری‌های موفق در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹ و ۲ اوت ۱۹۹۹ علیه موشک‌های هدف هِرا انجام شد.

آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده (ARL) آسیب‌پذیری سامانه تاد را ارزیابی کرد که شامل بررسی اثرات عناصر اصلی الکترومغناطیسی، از جمله تداخل الکترومغناطیسی، عملیات تابش الکترومغناطیسی، خطرات تابش الکترومغناطیسی، پالس الکترومغناطیسی، تخلیه الکترواستاتیکی و صاعقه بر روی اجزای این سامانه بود.[۱۳] این ارزیابی همچنین به منظور تعیین پتانسیل رشد سامانه با توجه به طراحی تاکتیکی آن و نیز ارائه تحلیلی از بقاپذیری آن در برابر تهدیدهایی مانند سلاح‌های متعارف، سلاح‌های شیمیایی و اقدامات متقابل جنگ الکترونیک طراحی شده بود.[۱۴] داده‌های جمع‌آوری‌شده از این تحلیل‌ها برای توسعه مدل‌های مسیر پروازی برای اهداف و موشک‌ها و همچنین مسیرهای هدف با استفاده از تولید صحنه‌های فروسرخ از اقدامات متقابل فروسرخ (IRCMs) به کار گرفته شد.[۱۳]

سامانه تاد توسط شرکت لاکهید مارتین موشک و کنترل آتش به عنوان پیمانکار اصلی، طراحی، ساخته و یکپارچه‌سازی می‌شود. پیمانکاران فرعی کلیدی شامل ریتیان، بوئینگ، ایروجت راکت‌داین، هانی‌ول، بی‌ای‌ئی سیستمز، اوشکوش دیفنس و میلتون‌کت هستند.[۱۵]

نمایش و اعتبارسنجی[۱۶][۱۷]
تاریخ نتیجه توضیحات
۲۱ آوریل ۱۹۹۵ موفق اولین پرواز آزمایشی برای اثبات عملکرد سامانه پیشران. در این آزمایش هدفی وجود نداشت.
۳۱ ژوئیه ۱۹۹۵ لغو شد آزمایش کنترل وسیله کشتار (Kill Vehicle). پرواز آزمایشی لغو شد. در این آزمایش هدفی وجود نداشت.
۱۳ اکتبر ۱۹۹۵ موفق پرتاب برای آزمایش سامانه جستجوگر هدف. در این آزمایش تلاشی برای اصابت به هدف صورت نگرفت.
۱۳ دسامبر ۱۹۹۵ ناموفق به دلیل خطاهای نرم‌افزاری در سامانه سوخت موشک، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد.
۲۲ مارس ۱۹۹۶ ناموفق به دلیل مشکلات مکانیکی در جدایش بوستر از وسیله کشتار، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد.
۱۵ ژوئیه ۱۹۹۶ ناموفق به دلیل نقص فنی در سامانه هدف‌گیری، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد.
۶ مارس ۱۹۹۷ ناموفق به دلیل آلودگی در سامانه الکتریکی، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد.
۱۲ مه ۱۹۹۸ ناموفق به دلیل اتصال کوتاه الکتریکی در سامانه بوستر، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد. در این مقطع، کنگره آمریکا به دلیل شکست‌های مکرر، بودجه پروژه را کاهش داد.
۲۹ مارس ۱۹۹۹ ناموفق به دلیل چندین نقص، از جمله در سامانه هدایت، در اصابت به هدف آزمایشی شکست خورد.
۱۰ ژوئن ۱۹۹۹ موفق در یک سناریوی آزمایشی ساده‌شده، به هدف آزمایشی اصابت کرد.
۲ اوت ۱۹۹۹ موفق در ترموسفر و در ارتفاع ۹۱ مایل (۱۴۷ کیلومتر) به هدف آزمایشی اصابت کرد.
آزمایش سامانه دفاعی منطقه ترمینال در ارتفاع بالا، FTT-09 در تأسیسات میدان موشکی اقیانوس آرام، ۲۵ ژوئن ۲۰۰۸

مهندسی و ساخت

[ویرایش]

در ژوئن ۲۰۰۰، شرکت لاکهید برنده قرارداد مهندسی و توسعه تولید (EMD) شد تا طرح را به یک واحد آتش تاکتیکی متحرک ارتش تبدیل کند. در سال ۲۰۰۶، آزمایش‌های پروازی این سامانه با تست‌های تعیین مشخصات موشک و آزمایش‌های کامل سامانه در میدان موشکی وایت سندز از سر گرفته شد و سپس به تأسیسات میدان موشکی اقیانوس آرام منتقل گردید. توسعه و تولید اولیه رهگیر توسط توری برونو رهبری می‌شد که بعدها مدیرعامل یونایتد لانچ آلاینس شد.[۱۶][۱۸]

تاریخ نتیجه توضیحات
۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ موفق یک موشک در اولین آزمایش پروازی EMD خود، موسوم به FLT-01، پرتاب شد. این آزمایش توسط لاکهید و پنتاگون موفقیت‌آمیز تلقی گردید.[۱۹]
۱۱ مه ۲۰۰۶ موفق FLT-02، اولین آزمایش پروازی توسعه‌ای برای آزمودن کل سامانه، شامل رهگیر، پرتابگر، رادار و سامانه کنترل آتش.[۲۰]
۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ موفق FLT-03. یک موشک هدف واقعی را رهگیری کرد.[۲۱]
۱۳ سپتامبر ۲۰۰۶ لغو شد موشک هدف هِرا پرتاب شد، اما پیش از پرتاب موشک FLT-04، مجبور به خاتمه دادن به پرواز آن در میانه مسیر شدند. این رویداد رسماً به عنوان «بدون آزمایش» (no test) ثبت شده است.[نیازمند منبع]
پاییز ۲۰۰۶ لغو شد FLT-05، یک آزمایش فقط-موشک، تا اواسط بهار ۲۰۰۷ به تعویق افتاد.[نیازمند منبع]
۲۷ ژانویه ۲۰۰۷ موفق FLT-06. یک هدف یکپارچه (غیر جداشونده) را در «ارتفاع بالای درون جوی» (high endo-atmospheric) رهگیری کرد. این هدف نماینده یک موشک بالیستیک از نوع «اسکاد» بود که از یک سکوی متحرک در سواحل کائوآئی در اقیانوس آرام پرتاب شده بود.[۲۲]
۶ آوریل ۲۰۰۷ موفق آزمایش FLT-07. یک موشک هدف یکپارچه را در «ارتفاع میانی درون جوی» در سواحل کائوآئی در اقیانوس آرام رهگیری کرد. این آزمایش با موفقیت قابلیت همکاری تاد با سایر عناصر سامانه دفاع موشکی (MDS) را آزمود.[۲۳][۲۴]
۲۷ اکتبر ۲۰۰۷ موفق یک آزمایش موفق برون-جوی در تأسیسات میدان موشکی اقیانوس آرام (PMRF) در سواحل کائوآئی، هاوایی انجام داد. این پرواز آزمایشی قابلیت سامانه را در شناسایی، ردیابی و رهگیری یک هدف یکپارچه در حال نزدیک شدن در بالای جو زمین به نمایش گذاشت. موشک در شرایط داغ (hot-condition) آزمایش شد تا قابلیت عملکرد آن در محیط‌های شدید اثبات شود.[۲۵][۲۶]
۲۷ ژوئن ۲۰۰۸ موفق یک موشک پرتاب‌شده از یک هواپیمای سی-۱۷ گلوبمستر ۳ را سرنگون کرد.[۲۷]
۱۷ سپتامبر ۲۰۰۸ لغو شد موشک هدف اندکی پس از پرتاب دچار نقص شد، بنابراین هیچ‌کدام از رهگیرها پرتاب نشدند. رسماً به عنوان «بدون آزمایش» ثبت شد.[۲۸]
۱۷ مارس ۲۰۰۹ موفق تکرار آزمایش پروازی ماه سپتامبر. این بار آزمایش موفقیت‌آمیز بود.[۲۹]
۱۱ دسامبر ۲۰۰۹ لغو شد FLT-11: موشک هدف هِرا پس از رهاسازی هوایی روشن نشد و رهگیر پرتاب نگردید. رسماً به عنوان «بدون آزمایش» ثبت شد.[۳۰]
۲۹ ژوئن ۲۰۱۰ موفق FLT-14: یک رهگیری موفق درون-جوی از یک هدف یکپارچه در پایین‌ترین ارتفاع تا آن تاریخ انجام داد. پس از آن، سامانه شبیه‌سازی روی راه‌انداز زنده (SOLD) برای تزریق چندین هدف شبیه‌سازی‌شده به رادار تاد اجرا شد تا قابلیت سامانه برای درگیری با یک حمله انبوه از موشک‌های بالستیک دشمن آزمایش شود.[۳۱]
۵ اکتبر ۲۰۱۱ موفق FLT-12: یک رهگیری موفق درون-جوی از دو هدف با دو رهگیر انجام داد.[۳۲]
۲۴ اکتبر ۲۰۱۲ موفق FTI-01 (آزمایش پروازی یکپارچه ۰۱): آزمایش یکپارچه‌سازی تاد با PAC-3 و آیجیس در برابر حمله‌ای با ۵ موشک از انواع مختلف.[۳۳] در طول این درگیری، تاد با موفقیت یک موشک هدف پرتاب از هوای برد بلند توسعه‌یافته (E-LRALT) را که از یک C-17 در شمال جزیره ویک رها شده بود، رهگیری کرد.[۳۴] این اولین باری بود که تاد یک موشک بالیستیک میان‌برد (MRBM) را رهگیری می‌کرد.[۳۴] دو رادار AN/TPY-2 در این آزمایش ۱۸۰ میلیون دلاری استفاده شد و رادار مستقر در جلو، داده‌ها را علاوه بر تاد، به سامانه‌های آیجیس و پاتریوت نیز ارسال می‌کرد.[۳۵]
۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷ موفق FTT-18 (آزمایش پروازی تاد ۱۸): طرح آزمایش FTT-18 در ۸ ژوئیه ۲۰۱۷ به اطلاع عموم رسید.[۳۶] اولین آزمایش تاد علیه یک IRBM,[۳۷] FTT-18، در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷ با موفقیت انجام شد؛ یک رهگیر تاد مستقر در آلاسکا، که از مجموعه فضایی اقیانوس آرام - آلاسکا در جزیره کودیاک پرتاب شده بود، هدف خود را بر فراز حریم هوایی آلاسکا رهگیری کرد. هدف FTT-18 یک موشک بالیستیک برد متوسط را شبیه‌سازی می‌کرد. این هدف در نزدیکی هاوایی از محفظه بار یک C-17 «پرتاب» شد و ابتدا با چتر نجات رها گردید. از آنجا، IRBM ساختگی در جهت شمال شرقی به حرکت خود ادامه داد تا به حریم هوایی آلاسکا رسید و در آنجا رهگیری شد.[۳۸][۳۹]
۳۰ ژوئیه ۲۰۱۷ موفق FET-01 (آزمایش تجربی تاد ۰۱): در FET-01، آژانس دفاع موشکی (MDA) داده‌های تهدید را از یک رهگیر تاد در حال پرواز جمع‌آوری کرد. تاد یک موشک بالیستیک میان‌برد (MRBM) را شناسایی، ردیابی و رهگیری کرد که توسط یک C-17 با چتر نجات پرتاب شده بود.[۴۰] سربازان تیپ ۱۱ پدافند هوایی، عملیات پرتابگر، کنترل آتش و رادار را بدون اطلاع قبلی از زمان پرتاب انجام دادند. مدیر MDA، سپهبد سَم گریوز اظهار داشت: «علاوه بر رهگیری موفقیت‌آمیز هدف، داده‌های جمع‌آوری شده به MDA امکان می‌دهد تا سامانه تسلیحاتی تاد، قابلیت‌های مدل‌سازی و شبیه‌سازی ما و توانایی ما برای پیشی گرفتن از تهدید در حال تکامل را تقویت کند.»[۴۱]

تاد-ئی‌آر (THAAD-ER)

[ویرایش]

لاکهید برای تأمین بودجه توسعه نسخه برد بلند (extended-range یا ER) تاد فشار می‌آورد تا با تهدیدات در حال بلوغ ناشی از وسیله نقلیه گلاید فراصوت که ممکن است توسط دشمنان، به‌ویژه WU-14 چین، برای نفوذ به شکاف بین سامانه‌های دفاع موشکی ارتفاع پایین و ارتفاع بالا به کار گرفته شوند، مقابله کند. این شرکت در سال ۲۰۰۶ آزمایش‌های احتراق ایستا (static fire) یک پیشران اصلاح‌شده تاد را انجام داد و تا سال ۲۰۰۸ به تأمین مالی این پروژه ادامه داد. طرح کنونی پیشران تک‌مرحله‌ای با قطر ۱۴٫۵ اینچ (۳۷ سانتیمتر) به یک مرحله اول ۲۱ اینچ (۵۳ سانتیمتر) برای برد بیشتر، به همراه یک «مرحله ضربه» (kick stage) دوم گسترش خواهد یافت تا فاصله تا هدف را کاهش دهد و سرعت بهتری در لحظه خاموشی موتور و همچنین حرکت جانبی بیشتری در حین درگیری فراهم کند.[۴۲][۴۳]

اگرچه وسیله نابودگر (kill vehicle) نیازی به طراحی مجدد نخواهد داشت، پرتابگر زمینی به جای هشت موشک، تنها پنج موشک خواهد داشت. تا سال ۲۰۲۰، تاد-ئی‌آر تنها یک مفهوم صنعتی است، اما لاکهید معتقد است که آژانس دفاع موشکی به دلیل سلاح‌هایی که توسط دشمنان بالقوه در حال توسعه هستند، به آن علاقه‌مند خواهد شد.[۴۲][۴۴] اگر تأمین بودجه برای تاد-ئی‌آر در سال ۲۰۲۰ آغاز شود، می‌توان تا سال ۲۰۲۴ سامانه‌ای تولید کرد که یک قابلیت موقت در برابر تهدیدات فراصوت ابتدایی فراهم کند. پنتاگون در حال تحقیق است که آیا فناوری‌های دیگر مانند سلاح انرژی هدایت‌شده و ریل‌گان راه‌حل‌های بهتری برای دفاع موشکی هستند یا خیر. انتظار می‌رود این فناوری‌ها در اواسط تا اواخر دهه ۲۰۲۰ در دسترس قرار گیرند.[۴۵]

تولید

[ویرایش]
رادار AN/TPY-2
یک سامانه تاد ارتش ایالات متحده در حال حمل توسط یک بوئینگ سی-۱۷ گلوبمستر ۳.

موشک تاد که گاهی از فناوری آن با عنوان «کشتن جنبشی» (Kinetic Kill) یاد می‌شود، با برخورد کردن با موشک‌های دیگر و با استفاده از فناوری «برخورد برای کشتن» (hit-to-kill)، آن‌ها را نابود می‌کند؛ مشابه سامانه پاتریوت پک-۳ (PAC-3)، هرچند پک-۳ حاوی یک کلاهک انفجاری کوچک نیز می‌باشد. این برخلاف پاتریوت پک-۲ (PAC-2) است که تنها یک کلاهک انفجاری حمل می‌کرد که با استفاده از یک فیوز مجاورتی منفجر می‌شد. اگرچه ارقام واقعی طبقه‌بندی شده‌اند، موشک‌های تاد بردی در حدود ۱۲۵ مایل (۲۰۰ کیلومتر) و توانایی رسیدن به ارتفاع ۹۳ مایل (۱۵۰ کیلومتر) را دارند. یک آتشبار تاد شامل حداقل شش[۴۶] پرتابگر است که هر یک به هشت موشک مجهز هستند، به همراه دو مرکز عملیات تاکتیکی متحرک (TOCs) و رادار زمینی AN/TPY-2 (GBR).[۴۷]

ارتش ایالات متحده قصد دارد حداقل شش آتشبار تاد را مستقر کند،[۴۲] با هزینه خرید ۸۰۰ میلیون دلار آمریکا برای هر آتشبار.[۴۸] در سپتامبر ۲۰۱۸، آژانس دفاع موشکی (MDA) قصد داشت ۵۲ رهگیر دیگر به ارتش تحویل دهد.[۴۹][۶] در ژوئن ۲۰۲۰، پیش‌نویس کمیته نیروهای مسلح سنا از بودجه وزارت دفاع برای سال مالی ۲۰۲۱، بودجه‌ای را برای هشتمین آتشبار تاد اختصاص داد.[۵۰]

موشک تاد در تأسیسات لاکهید مارتین در نزدیکی تروی، آلاباما تولید می‌شود، جایی که یکپارچه‌سازی نهایی، مونتاژ و آزمایش انجام می‌گیرد. رادار آن یک رادار آرایه فازی فعال الکترونیکی باند ایکس است که توسط شرکت ریتیان در تأسیسات یکپارچه پدافند هوایی در اندوور، ماساچوست توسعه یافته و ساخته شده است. به رادار تاد و گونه‌ای از آن که به عنوان حسگر پیشرو برای دفاع موشکی در برابر موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) توسعه یافته (رادار قابل حمل باند ایکس مستقر در جلو یا FBX-T)، در اواخر سال ۲۰۰۶/اوایل ۲۰۰۷ یک نام مشترک AN/TPY-2 اختصاص داده شد.[۵۱] رادار تاد می‌تواند با سامانه‌های آیجیس و پاتریوت در یک سامانه دفاع ضدموشکی سه‌لایه همکاری کند.[۵۲][۵۳][۵۴]

تجهیز اولین یگان‌ها

[ویرایش]

در ۲۸ مه ۲۰۰۸، ارتش ایالات متحده آتشبار آلفا، هنگ چهارم توپخانه پدافند هوایی (A-4)،[۵۵] از تیپ ۱۱ توپخانه پدافند هوایی را در فورت بلیس، تگزاس فعال کرد. آتشبار A-4 بخشی از فرماندهی پدافند هوایی و موشکی سی و دوم ارتش است. در آن زمان، این آتشبار دارای ۲۴ رهگیر تاد، سه پرتابگر تاد مبتنی بر سامانه حمل بار M1120 HEMTT، یک سامانه کنترل آتش تاد و یک رادار تاد بود. استقرار کامل در سال ۲۰۰۹ آغاز شد.[۵۶] در اکتبر ۲۰۰۹، ارتش ایالات متحده و آژانس دفاع موشکی دومین آتشبار تاد، آتشبار آلفا، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (A-2)، را در فورت بلیس فعال کردند.[۵۷]

در اوت ۲۰۱۲، لاکهید قراردادی به ارزش ۱۵۰ میلیون دلار از آژانس دفاع موشکی (MDA) برای تولید پرتابگرها و تجهیزات کنترل آتش و ارتباطات سامانه تسلیحاتی تاد برای ارتش ایالات متحده دریافت کرد. این قرارداد شامل ۱۲ پرتابگر، دو واحد کنترل آتش و ارتباطات و تجهیزات پشتیبانی بود. این قرارداد شش پرتابگر برای آتشبار پنجم تاد و سه پرتابگر اضافی برای هر یک از آتشبارهای اول و دوم فراهم می‌کرد. این تحویل‌ها تمام آتشبارها را به پیکربندی استاندارد شش پرتابگره خواهد رساند.[۵۸]

طرح‌های کلی دفاع موشکی

[ویرایش]

در مه ۲۰۱۷، پنتاگون پیشنهاد کرد در بودجه سال مالی ۲۰۱۸ خود ۷٫۹ میلیارد دلار برای دفاع موشکی هزینه کند که شامل رهگیرهای تاد و پاتریوت، به همراه ۱٫۵ میلیارد دلار برای دفاع زمینی میانه مسیر (GMD) در برابر موشک‌های بالیستیک قاره‌پیما می‌شود.[۵۹]

استقرارها

[ویرایش]
مانور فرمان مدیریت انرژی تاد، که برای سوزاندن پیشران اضافی استفاده می‌شود

اسرائیل

[ویرایش]

در سال ۲۰۱۲، ایستگاه راداری هشدار زودهنگام موشکی AN/TPY-2 ایالات متحده در کوه کرن در صحرای نگب، تنها تأسیسات نظامی خارجی فعال در اسرائیل بود.[۶۰]

در مارس ۲۰۱۹، آتشبار براوو، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (B-2 THAAD) از تیپ ۱۱ توپخانه پدافند هوایی[۶۱] در جریان یک رزمایش مشترک ایالات متحده و اسرائیل در پایگاه هوایی نواتیم مستقر شد و پس از آن به مکانی نامعلوم در صحرای نگب در جنوب اسرائیل منتقل گردید.[۶۲] سامانه راداری باند ایکس، که بخشی از سامانه تاد است، از سال ۲۰۰۸ در نواتیم مستقر بوده است.[۶۳]

در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۴ (۲۲ مهر ۱۴۰۳)، رئیس‌جمهور بایدن به وزیر دفاع لوید آستین دستور داد تا مجوز استقرار یک آتشبار تاد در اسرائیل را صادر کند تا «به تقویت پدافند هوایی اسرائیل پس از حملات بی‌سابقه ایران به اسرائیل در ۱۳ آوریل و مجدداً در ۱ اکتبر کمک کند».[۶۴]

در ۲۷ دسامبر ۲۰۲۴ (۷ دی ۱۴۰۳)، یک آتشبار تاد یک رهگیری رزمی موفقیت‌آمیز علیه یک موشک بالستیک شلیک‌شده از یمن انجام داد.[۶۵]

در ۴ مه ۲۰۲۵ (۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴)، منابع اسرائیلی به بی‌بی‌سی گفتند که یک آتشبار تاد، به همراه سامانه پیکان، در رهگیری یک موشک فراصوت که از یمن به سمت فرودگاه بین‌المللی بن گوریون شلیک شده بود، ناموفق عمل کرده است.[۶۶]

در ۹ مه ۲۰۲۵ (۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴)، برای دومین بار در یک هفته، یک سامانه تاد در سرنگون کردن یک موشک حوثی‌ها ناموفق بود. در عوض، این موشک توسط یک سامانه پدافند هوایی دوربرد پیکان سرنگون شد.[۶۷]

در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۵ (۴ مرداد ۱۴۰۴)، گزارش‌های The War Zone و وال‌استریت جورنال اعلام کردند که تقریباً ۱۵۰ رهگیر تاد توسط نیروهای آمریکایی در جریان رگبارهای موشکی ایران به سمت اسرائیل شلیک شده است، که تقریباً ۲۵٪ از کل رهگیرهای تاد تأمین بودجه شده تا به امروز توسط ایالات متحده را تشکیل می‌دهد.[۶۸][۶۹]

رومانی

[ویرایش]

در سال ۲۰۱۹، در حالی که سامانه ایجس آشور در پایگاه دریایی دوسلو در حال ارتقا بود، آتشبار بی، هنگ ۶۲ توپخانه پدافند هوایی (B-62 THAAD)، به‌طور موقت در پایگاه دریایی دوسلو، رومانی، مستقر شد.[۷۰][۷۱]

کره جنوبی

[ویرایش]
دو پرتابگر تاد اندکی پس از انتقال هوایی به کره جنوبی، مارس ۲۰۱۷

در اکتبر ۲۰۱۳، ارتش کره جنوبی از پنتاگون درخواست کرد تا اطلاعاتی در مورد سامانه تاد، شامل قیمت و قابلیت‌های آن، به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای تقویت پدافند در برابر موشک‌های بالستیک کره شمالی ارائه دهد.[۷۲] با این حال، دولت پارک گون-هه در کره جنوبی تصمیم گرفت که به جای خرید تاد، موشک سطح‌به‌هوای دوربرد بومی خود را توسعه دهد.[۷۳] مقامات وزارت دفاع کره جنوبی پیشتر اطلاعاتی در مورد تاد و همچنین سایر رهگیرهای موشکی مانند پیکان ۳ اسرائیل درخواست کرده بودند، اما هدفشان تحقیق در مورد سامانه‌ها برای توسعه فناوری داخلی بود و نه خرید آن‌ها. با این حال، مقامات اظهار داشتند که استقرار سامانه تاد توسط آمریکا به مقابله با تهدیدات موشکی کره شمالی کمک خواهد کرد.[۷۴][۷۵] در مه ۲۰۱۴، پنتاگون فاش کرد که در حال بررسی مکان‌هایی برای استقرار آتشبارهای تاد در کره جنوبی است.[۷۶]

استقرار این سامانه با مخالفت چین و روسیه مواجه شد.[۷۷][۷۸][۷۹][۸۰] در فوریه ۲۰۱۶، وانگ یی، وزیر امور خارجه چین، گفت که وجود تاد در کره جنوبی «تعادل استراتژیک منطقه‌ای را درهم می‌شکند» و این سامانه فراتر از نیازهای کره جنوبی است.[۸۱] در سال ۲۰۱۷، یک مقام نظامی چین گفت که این استقرار تأثیر منفی بر «روابط نظامی دوجانبه و اعتماد متقابل» با ایالات متحده داشته است.[۸۲] کارشناسان غربی می‌گویند که برد رادار و رهگیرهای تاد نباید تهدیدی برای چین باشد و ایالات متحده سال‌هاست که قابلیت‌های مشابهی در تایوان و ژاپن داشته است.[۸۳]

مقامات چینی معتقدند که مکان استقرار تاد در کره جنوبی به رادار آن اجازه می‌دهد تا پرتاب‌های موشکی چین را از پشت در مرحله بوست شناسایی کرده و بین طعمه‌ها و کلاهک‌ها تمایز قائل شود و این اطلاعات را با بقیه شبکه تحت رهبری آمریکا به اشتراک بگذارد. این امر بازدارندگی هسته‌ای چین را که در مقایسه با ایالات متحده و روسیه ذخایر بسیار کوچکتری دارد، تضعیف می‌کند. آزمایش‌های موشکی در چین معمولاً به جهتی غیر از کره نشانه گرفته می‌شد، اما ممکن است این مسیر برای به حداقل رساندن شناسایی توسط تاد نیاز به تغییر داشته باشد.[۸۴] مقامات چینی از کره جنوبی خواستند تا رادار این سامانه پدافند موشکی را تضعیف کند، اما هیچ تغییری اعمال نشد.[۸۵]

در ژوئیه ۲۰۱۶، مقامات نظامی آمریکا و کره جنوبی استقرار سامانه تاد در کره جنوبی را به دنبال آزمایش‌های موشکی بالستیک و هسته‌ای توسط کره شمالی اعلام کردند. هر واحد تاد شامل شش پرتابگر کامیون‌سوار، ۴۸ رهگیر، یک واحد کنترل آتش و ارتباطات، و یک رادار AN/TPY-2 است.[۸۶] شهرستان سونگجو در استان گیونگسانگ شمالی به عنوان محل استقرار تاد انتخاب شد، بخشی به این دلیل که خارج از برد توپخانه راکتی کره شمالی در امتداد DMZ قرار دارد.[۸۷] این امر اعتراضات ساکنان شهرستان سونگجو را برانگیخت که نگران بودند تشعشعات ساطع‌شده از رادار AN/TPY-2 بر سلامت آن‌ها و محصول معروف خربزه شرقی منطقه تأثیر بگذارد.[۸۸] در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶، ایالات متحده و کره جنوبی اعلام کردند که تاد به باشگاه گلف Lotte Skyhill Seongju منتقل خواهد شد که از مناطق اصلی مسکونی شهر دورتر و در ارتفاع بالاتری قرار دارد تا نگرانی‌ها را کاهش دهد.[۸۹][۹۰][۹۱]

در ۶ مارس ۲۰۱۷، دو کامیون پرتابگر تاد از طریق ترابری هوایی برای استقرار به پایگاه هوایی اوسان کره جنوبی رسیدند.[۹۲][۹۳][۹۴][۹۵] پیش از آن در همان روز، کره شمالی ۴ موشک پرتاب کرده بود.[۹۳][۹۲] مقاله‌ای در رویترز بیان کرد که با وجود سامانه پدافندی تاد، رگبار موشکی کره شمالی همچنان تهدیدی برای کره جنوبی خواهد بود،[۹۶] در حالی که مقاله‌ای در International Journal of Space Politics & Policy گفت که نیروهای کره جنوبی از قبل دارای سامانه‌های پاتریوت برای پدافند نقطه‌ای و ناوشکن‌های ایجس با قابلیت متوقف کردن موشک‌های بالستیکی هستند که ممکن است از شمال بیایند،[۵۳] در قالب یک پدافند ضدموشکی سه لایه برای کره جنوبی.[۵۲] در ۱۶ مارس ۲۰۱۷، یک رادار تاد به کره جنوبی رسید.[۹۷] سامانه تاد در پایگاه هوایی اوسان[۹۸] نگهداری می‌شود تا زمانی که سایت محل استقرار سامانه آماده شود، با تاریخ آماده‌سازی مورد انتظار ژوئن ۲۰۱۷.[۹۹] پایگاه هوایی اوسان دارای پست‌های فرماندهی مقاوم‌سازی‌شده در برابر انفجار با ۳ لایه درب ضد انفجار است.[۹۸]: دقیقه ۰:۴۵ 

تا ۲۵ آوریل ۲۰۱۷، شش تریلر حامل رادار تاد، پرتابگرهای رهگیر، تجهیزات ارتباطی و پشتیبانی وارد سایت سونگجو شدند.[۱۰۰][۱۰۱] در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷، گزارش شد که کره جنوبی هزینه زمین و تأسیسات تاد را تقبل خواهد کرد، در حالی که ایالات متحده هزینه عملیاتی آن را پرداخت می‌کند.[۱۰۲] در ۲ مه ۲۰۱۷، مون سانگ-گیون از وزارت دفاع کره جنوبی و سرهنگ رابرت منینگ سوم، سخنگوی ارتش آمریکا، اعلام کردند که سامانه تاد در سونگجو عملیاتی شده و «توانایی رهگیری موشک‌های کره شمالی و دفاع از کره جنوبی را دارد.»[۱۰۳]

گزارش شد که این سامانه تا اواخر سال ۲۰۱۷، زمانی که اجزای اضافی سامانه در محل مستقر شوند، به پتانسیل عملیاتی کامل خود نخواهد رسید.[۱۰۴] در ۷ ژوئن ۲۰۱۷، رئیس‌جمهور مون جه-این پس از اطلاع از ورود چهار پرتابگر اضافی به کره جنوبی بدون اطلاع وزارت دفاع به وی، استقرار بیشتر تاد را تا زمان بررسی معلق کرد.[۱۰۵][۱۰۶] تیپ ۳۵ توپخانه پدافند هوایی تاد را در پدافند لایه‌ای خود در شبه‌جزیره کره ادغام کرده است[۱۰۷] که به عنوان نیروی ضربت ترکیبی مدافع (Combined Task Force Defender) شناخته می‌شود و از پرسنل آمریکایی و کره‌ای تشکیل شده است.[۱۰۸]

حتی با وجود آزمایش موشک قاره‌پیمای کره شمالی در ۴ ژوئیه ۲۰۱۷ که آلاسکا را به تازگی تهدید می‌کرد، یک آزمایش رهگیر تاد مستقر در کادیاک، آلاسکا (FTT-18)[۴۹] علیه حمله شبیه‌سازی‌شده توسط یک موشک بالستیک میان‌برد (IRBM) از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود.[۱۰۹] آزمایش FTT-18 توسط آتشبار A-2 تاد (آتشبار آلفا، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی، پدافند هوایی ارتفاع بالای پایانی)[۱۱۰] از تیپ ۱۱ توپخانه پدافند هوایی (ایالات متحده) در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷ با موفقیت انجام شد.[۳۷][۳۹] سربازان از رویه‌های یک سناریوی رزمی واقعی استفاده کردند و از زمان پرتاب IRBM آگاه نبودند.[۱۱۰]

همچنین در سال ۲۰۱۷، پرتاب دیگری از یک رهگیر تاد از کادیاک برای ماه ژوئیه برنامه‌ریزی شد تا برای یک آزمایش احتمالی موشک قاره‌پیمای کره شمالی آماده شوند.[۱۱۱] در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۷، کره شمالی یک موشک قاره‌پیمای آزمایشی با قابلیت رسیدن به لس‌آنجلس پرتاب کرد.[۱۱۲] در پاسخ، رئیس‌جمهور مون جه-این خواستار استقرار چهار پرتابگر باقیمانده تاد شد که با به قدرت رسیدن وی متوقف شده بودند.[۱۱۳][۱۱۴]

لی جونگ-کول، از حزب دموکراتیک کره به رهبری رئیس‌جمهور مون جه-این، با اشاره به تنش‌ها بر سر استقرار سامانه ضدموشکی تاد توسط آمریکا در کره جنوبی، اظهار داشت: «توانایی‌های هسته‌ای و موشکی کره شمالی… به حدی ارتقا یافته که تهدیدات جدی ایجاد کند؛ سامانه همکاری بین‌المللی برای مهار کره شمالی از بین رفته است…».[۱۱۵][۱۱۶][۱۱۷][۱۱۸][۱۱۹] شورای آتلانتیک، در یادداشت ژوئن ۲۰۱۷ خود به رئیس‌جمهور ترامپ با عنوان «از بین بردن تهدید فزاینده ناشی از سلاح‌های هسته‌ای کره شمالی»، یک چک‌لیست از اقدامات را توصیه کرد، شامل اعلامیه‌های زیر به کره شمالی.[۱۲۰][۱۲۱]

  • عدم استفاده از جنگ‌افزارهای کشتارجمعی، در غیر این صورت منجر به یک کره متحد تحت رهبری سئول پس از نابودی قطعی کره شمالی خواهد شد.
  • عدم صادرات تجهیزات هسته‌ای یا مواد شکافت‌پذیر؛ رهگیری خواهد شد و ایالات متحده پاسخ خواهد داد.
  • عدم شلیک موشک یا آزمایش موشکی به سمت کره جنوبی، ژاپن یا ایالات متحده؛ در این صورت می‌تواند سرنگون یا پیش‌دستانه منهدم شود.[۱۲۰]

در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۷، یک رهگیر تاد مستقر در کادیاک یک موشک بالستیک میان‌برد (MRBM) را که بر فراز اقیانوس آرام پرتاب شده بود، سرنگون کرد که این پانزدهمین آزمایش موفقیت‌آمیز بود.[۱۲۲] مدیر آژانس دفاع موشکی (MDA) بر اهمیت جمع‌آوری داده‌ها از این رهگیری تأکید کرد که قابلیت‌های مدل‌سازی و شبیه‌سازی سناریوهای آژانس را افزایش می‌دهد.[۱۲۳] جان شیلینگ دقت فعلی موشک هواسونگ-۱۴ کره شمالی را در بردهای مورد بحث[۱۲۴] که شهرهای آمریکا را تهدید می‌کند،[۱۲۵] ضعیف ارزیابی می‌کند، که برای اثبات دقت آن به آزمایش‌های بیشتری نیاز خواهد بود.[۱۲۶][۱۲۷][۱۲۸][۱۲۴]

در اوت ۲۰۱۷، نیویورک تایمز گزینه‌های ضدموشکی موجود برای مقابله با رگبار برنامه‌ریزی‌شده چهار موشک هواسونگ-۱۲ را بررسی کرد، در صورتی که این موشک‌ها در اواسط اوت ۲۰۱۷ از شمال پرتاب شوند و هدف آن‌ها فرود در نزدیکی آب‌های سرزمینی گوآم باشد،[۱۲۹] مسافتی برابر با ۲٬۱۰۰ مایل (۳٬۴۰۰ کیلومتر)، با پرواز در ارتفاعی بیش از ۶۰ مایل (۱۰۰ کیلومتر)، در یک پرواز ۱٬۰۶۵ ثانیه‌ای (۱۸ دقیقه).[۱۳۰] به گفته ژنرال جان ای. هایتن، فرمانده فرماندهی راهبردی ایالات متحده، این گزینه‌ها برای دفاع موشکی کره جنوبی شامل «سامانه‌های دریایی، پاتریوت و تاد» است.[۱۳۱]

در ۲ سپتامبر ۲۰۱۷، خبرگزاری رسمی کره شمالی (KCNA) تصویری از یک کلاهک کشیده منتشر کرد،[۱۳۲] که برای قرار گرفتن در کلاهک یکی از موشک‌هایش طراحی شده بود.[۱۳۳] در ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، هم وزارت خارجه ژاپن و هم ستاد مشترک ارتش کره جنوبی از شناسایی یک رویداد لرزه‌ای به بزرگی ۶٫۳ ریشتر در نزدیکی پونگیه-ری، سایت آزمایش هسته‌ای زیرزمینی کره شمالی، خبر دادند.[۱۳۴] وزارت خارجه ژاپن نتیجه‌گیری کرده است که این رویداد ششمین آزمایش هسته‌ای کره شمالی بوده است.[۱۳۵]

چو سانگ-هون از نیویورک تایمز گزارش می‌دهد که این آزمایش مایه شرمساری بزرگی برای رهبر عالی‌مقام چین، شی جین پینگ بود که میزبان نشست بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) در شیامن چین بود. چنگ شیائوهه، کارشناس مسائل کره شمالی در دانشگاه رنمین چین، گفت که به نظر می‌رسد زمان‌بندی این آزمایش عمدی بوده است.[۱۳۶] وزارت خارجه چین از کره شمالی خواست «دست از اقدامات اشتباه بردارد»[۱۳۷] و موافقت کرد که اقدامات بیشتر سازمان ملل برای حل این بحران قریب‌الوقوع ضروری است.[۱۳۸] کره شمالی با ساخت یک کلاهک با قابلیت گرماهسته‌ای برای حداقل یکی از موشک‌هایش،[۱۳۹] نیاز به تاد را ایجاد کرده است، که قادر به رهگیری تهدیدات موشک‌های قاره‌پیما در ارتفاعات و بردهای پایین‌تر[۱۲۴] تخمین‌زده‌شده برای یک موشک قاره‌پیمای هواسونگ-۱۴ است که تحت بار یک کلاهک سنگین‌تر مورد نیاز برای حمل سلاح گرماهسته‌ای قرار گرفته است.

در اکتبر ۲۰۱۷، آتشبار D، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی، پدافند هوایی ارتفاع بالای پایانی، برای آماده‌سازی جهت تغییر ایستگاه دائمی به کره جنوبی، به تیپ ۳۵ توپخانه پدافند هوایی منتقل شد.[۱۰۸] در فاصله زمانی پیش از انتقال دائمی آتشبار D-2 تاد به کره جنوبی به همراه خانواده‌هایشان، آتشبار A-4 تاد در کره جنوبی مستقر خواهد شد.[۱۰۸]

تصمیم کره جنوبی برای استقرار تاد به منظور محافظت از خود در برابر کره شمالی، باعث واکنش‌های تند و اقدامات تلافی‌جویانه از سوی چین شد.[۱۴۰][۱۴۱][۱۴۲] در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۷، کره جنوبی و چین برای عادی‌سازی روابط که پیش از این به دلیل استقرار تاد آسیب دیده بود، به توافق رسیدند.[۱۴۳]

ترکیه

[ویرایش]

به گفته مقامات آمریکایی، رادار AN/TPY-2 در پایگاه هوایی کوره‌جیک ترکیه مستقر شده است.[۱۴۴] این رادار در ژانویه ۲۰۱۲ فعال شد.[۱۴۵]

امارات متحده عربی

[ویرایش]

در دسامبر ۲۰۱۱، امارات متحده عربی قراردادی برای خرید این سامانه پدافند موشکی امضا کرد.[۱۴۶] امارات متحده عربی اولین دو کلاس واحد تاد خود را در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ در فورت بلیس فارغ‌التحصیل کرد.[۱۴۷] اولین رزمایش‌های شلیک واقعی آن با موشک پاتریوت در سال ۲۰۱۴ انجام شد.

در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲، تاد اولین رهگیری خود در دنیای واقعی را در برابر یک موشک بالستیک حوثی‌ها در امارات انجام داد.[۹]

ایالات متحده

[ویرایش]

هاوایی

[ویرایش]
یک موشک اس‌ام-۳ بلاک IIA که از مجموعه آزمایش پدافند موشکی ایجس در ساحل هاوایی پرتاب می‌شود

در ژوئن ۲۰۰۹، ایالات متحده یک واحد تاد را به همراه رادار دریایی SBX در هاوایی مستقر کرد تا در برابر پرتاب احتمالی موشک از سوی کره شمالی که مجمع‌الجزایر را هدف قرار دهد، دفاع کند.[۱۴۸]

گوآم

[ویرایش]

در آوریل ۲۰۱۳، ایالات متحده اعلام کرد که آتشبار آلفا، هنگ چهارم توپخانه پدافند هوایی (A-4)، برای دفاع در برابر حمله احتمالی موشک بالستیک میان‌برد کره شمالی به جزیره، در گوآم مستقر خواهد شد.[۱۴۹][۱۵۰] در مارس ۲۰۱۴، آتشبار آلفا، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (A-2)، مسئولیت را با A-4 تعویض کرد و مأموریت دفاع از گوآم را بر عهده گرفت. پس از یک استقرار موفق ۱۲ ماهه توسط A-4، آتشبار دلتا ۲ (D-2) جای آن را برای یک استقرار ۱۲ ماهه گرفت. در سال‌های ۲۰۱۸–۲۰۱۹، آتشبار اکو، هنگ سوم توپخانه پدافند هوایی (E-3) در گوآم مستقر شد.

جزیره ویک

[ویرایش]
یک رهگیر تاد از یک آتشبار تاد در جزیره ویک در حین آزمایشی که در آن دو هدف موشک بالستیک پرتاب‌شده از هوا با موفقیت رهگیری شدند، نوامبر ۲۰۱۵ پرتاب می‌شود.

در نوامبر ۲۰۱۵، یک سامانه تاد جزء کلیدی عملیات آزمایشی پرواز Fierce Sentry-02 رویداد ۲ (FTO-02 E2) بود، یک رویداد آزمایشی پیچیده سامانه پدافند موشکی به ارزش ۲۳۰ میلیون دلار که در جزیره ویک و مناطق اقیانوسی اطراف آن انجام شد.[۱۵۱] هدف، آزمایش توانایی سامانه‌های تسلیحاتی سامانه پدافند موشکی بالستیک ایجس و تاد برای شکست دادن حمله‌ای شامل سه هدف هوایی و موشکی تقریباً همزمان بود که از یک موشک بالستیک میان‌برد، یک موشک بالستیک کوتاه‌برد و یک موشک کروز تشکیل شده بود. در طول این آزمایش، یک سامانه تاد در جزیره ویک یک هدف کوتاه‌برد را که شبیه‌ساز یک موشک بالستیک کوتاه‌برد بود شناسایی و منهدم کرد[۱۵۱]: رهگیری‌ها در ۱:۱۳ و ۳:۱۲  که با چتر نجات از یک هواپیمای ترابری سی-۱۷ پرتاب شده بود. همزمان، سامانه تاد و ناوشکن موشک‌انداز یواس‌اس جان پل جونز هر دو موشک‌هایی را برای رهگیری یک موشک بالستیک میان‌برد پرتاب کردند،[۱۵۱]: رهگیری‌ها در ۲:۵۰ و ۳:۱۲  که با چتر نجات از یک سی-۱۷ دوم پرتاب شده بود.[۱۵۲][۱۵۳]

استقرارهای آینده: سفارش‌های قطعی و طرح‌های احتمالی

[ویرایش]

اروپا و خاورمیانه

[ویرایش]

تا مارس ۲۰۱۶، فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده در حال بررسی استقرار تاد در اروپا با فرماندهی اروپایی ایالات متحده و در خاورمیانه با فرماندهی مرکزی ایالات متحده بود.[۱۵۴]

ژاپن

[ویرایش]

در نوامبر ۲۰۱۵، گن ناکاتانی، وزیر دفاع ژاپن، گفت که استقرار تاد توسط ایالات متحده در ژاپن را برای مقابله با تهدید موشک‌های بالستیک کره شمالی بررسی خواهد کرد.[۱۵۵] تا اکتبر ۲۰۱۶، ژاپن در حال بررسی خرید تاد یا ایجس اَشور (Aegis Ashore) برای افزودن یک لایه دفاع موشکی جدید بود.[۱۵۶] در مه ۲۰۱۷ گزارش شد که مقامات دولت ژاپن اکنون سامانه ایجس آشور را ترجیح می‌دهند، زیرا پوشش گسترده‌تری دارد، به این معنی که برای محافظت از ژاپن به واحدهای کمتری نیاز است و همچنین ارزان‌تر است.[۱۵۷]

در کنفرانس ۲۰۱۷ مرکز برای یک امنیت آمریکایی جدید، با استناد به منابع در دسترس عموم و شبیه‌سازی‌های حملات به پایگاه‌های ایالات متحده در آسیا،[۱۵۸] دو عضو نیروی دریایی، فرماندهان شوگارت و گونزالس، اشاره کردند که دو آتشبار پاتریوت، دو کشتی ایجس و پنج آتشبار تاد دیگر، قابلیت‌های منتشر شده موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد (SRBM) و میان‌برد (MRBM) چین علیه ژاپن را خنثی می‌کنند.[۱۵۹]

روسیه با این خریدهای موشکی مخالفت کرده[۱۶۰] و بیم آن دارد که ایالات متحده پس از استقرار مجتمع‌های پدافند موشکی ایجس آشور در ژاپن، به مدیریت آن‌ها دسترسی داشته باشد. وزیر امور خارجه روسیه نتیجه‌گیری کرد: «ما هیچ موردی را در هیچ‌کجای دنیا سراغ نداریم که ایالات متحده سلاح‌های خود را مستقر کرده و کنترل آن‌ها را به کشوری که همه چیز در خاک آن اتفاق افتاده، منتقل کرده باشد. من بسیار شک دارم که آن‌ها در این مورد استثنا قائل شوند».[۱۶۱][بحث]

در سال ۲۰۲۰، ژاپن طرح‌های خرید سامانه ایجس آشور را به حالت تعلیق درآورد.[۱۶۲] دولت ژاپن اعلام کرد که نگران مسائل زیست‌محیطی ناشی از سقوط بوسترهای مصرف‌شده سامانه است.[۱۶۳] شهروندان محلی مناطقی که برای استقرار این سامانه انتخاب شده بودند نیز به این خرید اعتراض کرده و گفتند که چنین استقراری حملات به خانه‌هایشان را در زمان جنگ تضمین می‌کند.[۱۶۴] تا تاریخ ۲۰۲۰ دولت ژاپن مشخص نکرده بود که آیا خرید سامانه‌های تاد را دوباره ارزیابی خواهد کرد یا خیر.[۱۶۵]

عمان

[ویرایش]

در مه ۲۰۱۳، عمان از قراردادی برای خرید سامانه پدافند هوایی تاد خبر داد.[۱۶۶] با این حال، فروشی اعلام نشده است.[۱۶۷]

قطر

[ویرایش]

در جریان سفری به قطر در ۱۴ مه ۲۰۲۵، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، از توافقی برای خرید ۴۲ میلیارد دلار تجهیزات نظامی پیشرفته از آمریکا توسط قطر خبر داد. بخش برجسته‌ای از این توافق شامل خرید سامانه‌های تاد برای تقویت قابلیت‌های پدافند هوایی موشکی قطر است.[۱۶۸]

عربستان سعودی

[ویرایش]

در اکتبر ۲۰۱۷، ایالات متحده به توافقی برای ارائه تاد به عربستان سعودی به ارزش ۱۵ میلیارد دلار دست یافت.[۱۶۹] این قرارداد شامل هفت واحد آتش، هر کدام با یک رادار AN/TPY-2 ساخت ریتیان، دو ایستگاه تاکتیکی متحرک (با دو یدکی برای مجموع ۱۶ عدد)، شش پرتابگر (با دو یدکی برای مجموع ۴۴ عدد)، و ۳۶۰ موشک رهگیر بود.[۱۷۰]

تایوان

[ویرایش]

در سال ۲۰۱۷، یک گزارش رسانه‌ای مستقر در هنگ کنگ ادعا کرد که تاد ممکن است برای رهگیری موشک‌های جمهوری خلق چین در تایوان مستقر شود.[۱۷۱] با این حال، دیوید لی، وزیر امور خارجه تایوان، گفت که از هیچ‌گونه مذاکره‌ای با ایالات متحده در مورد استقرار احتمالی بی‌اطلاع است. کارشناسان نظامی محلی گفتند که استقرار تاد برای تایوان نه ضروری و نه مقرون به صرفه است، زیرا چین تایوان را با موشک‌های کوتاه‌برد تهدید می‌کند، در حالی که تاد برای سرنگون کردن موشک‌های میان‌برد و دوربرد طراحی شده است.[۱۷۲]

در مارس ۲۰۱۷، فنگ شیه-کوان، وزیر دفاع ملی، گفت که قاطعانه با استقرار سامانه تاد در تایوان مخالف است. معاون وزیر، چنگ د-می، در یک جلسه پرسش و پاسخ کمیته امور خارجه و دفاع ملی در آوریل ۲۰۱۷ گفت که تایوان در کوتاه‌مدت به سامانه تاد نیازی ندارد زیرا سامانه رادار آرایه فازی ساخت آمریکا در پایگاه لشان شهرستان هسینچو از نظر قابلیت شناسایی با سامانه تاد برابری می‌کند؛ این اظهارات به عنوان «در تضاد جزئی با گفته‌های ماه گذشته وزیر دفاع ملی فنگ شیه-کوان» توصیف شد.[۱۷۳]

فردی لیم در همان جلسه پرسش و پاسخ از وزارتخانه خواست «هر آنچه را که برای تضمین توانایی‌های دفاعی کشور لازم است، تهیه کند، که نمی‌توان به دلیل فشار چین آن را به خطر انداخت.»[۱۷۳] سامانه هشدار زودهنگام موجود تایوان که توسط سازنده رادار تاد ساخته شده است، می‌تواند برای مقابله با پرتاب موشک‌های چین عمل کند.[۱۷۴][۱۷۵]

کاربران

[ویرایش]
  کاربران کنونی: ایالات متحده، عربستان سعودی، امارات متحده عربی
  کاربران آینده: قطر

کنونی

[ویرایش]
 عربستان سعودی
 امارات متحده عربی
 ایالات متحده آمریکا
  • ارتش ایالات متحده آمریکا – ایالات متحده ۷ آتشبار تاد دارد که در آینده به ۸ آتشبار افزایش خواهد یافت.[۱۸۰]
    • آتشبار آ، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (A-2 ADA)
    • آتشبار ب، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (B-2 ADA)
    • آتشبار د، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی (D-2 ADA)
    • آتشبار ای، هنگ سوم توپخانه پدافند هوایی (E-3 ADA)
    • آتشبار آ، هنگ چهارم توپخانه پدافند هوایی (A-4 ADA)
    • آتشبار ب، هنگ ۶۲ توپخانه پدافند هوایی (B-62 ADA)
    • آتشبار ای، هنگ ۶۲ توپخانه پدافند هوایی (E-62 ADA)

آینده

[ویرایش]
 قطر
  • گزارش شده است که قطر قصد دارد سامانه تاد را خریداری کند. این موضوع توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در جریان سفرش به این کشور در مه ۲۰۲۵ اعلام شد.[۱۸۱][۱۸۲]

نگارخانه

[ویرایش]
  • دو لانچر سامانه تاد در کره جنوبی (مارس ۲۰۱۷)
    دو لانچر سامانه تاد در کره جنوبی (مارس ۲۰۱۷)
  • رادار ای‌ان/تی‌پی‌وای-۲
    رادار ای‌ان/تی‌پی‌وای-۲

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Australia can do better than THAAD or Iron Dome defences | Australian Strategic Policy Institute | ASPI".
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ Wade, Mark; Parsch, Andreas. "THAAD". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 2021-04-23. Retrieved 2021-06-19.
  3. ↑ «Wayback Machine» (PDF). apps.dtic.mil. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۱۰-۱۰.
  4. ↑ Mehta، Aaron (۲۵ فوریه ۲۰۱۶). «PACOM Head Supports Exercises Near China, Talks THAAD». Defense News.
  5. ↑ "Naver Dictionary: THAAD", Naver Dictionary.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Judson، Jen (۱۴ اوت ۲۰۱۹). «Slippery slope: MDA boss fights transfer of missile defense system to Army». Defense News.
  7. ↑ Singer، Jeremy (۵ سپتامبر ۲۰۰۶). «Pentagon To Accelerate THAAD Deployment». space.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۰۹.
  8. ↑ «Lockheed Martin completes delivery of all components of 1st THAAD battery to U.S. Army». Your Defence News. ۸ مارس ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۲.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Judson, Jen; Gould, Joe (21 January 2022). ballistic-missile-in-houthi-attack/ "THAAD, in first operational use, destroys midrange ballistic missile in Houthi attack". Defense News (به انگلیسی). Retrieved 5 October 2023. {{cite web}}: Check |نشانی= value (help)
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «سامانه تاد».
  11. ↑ U.S. Naval Institute Staff (۱۷ اکتبر ۲۰۲۴). «Report to Congress on the Terminal High Altitude Area Defense System». U.S. Naval Institute News.
  12. ↑ Atkinson، James W. (۱۳ اوت ۱۹۹۶). «The Theater High Altitude Area Defense program: an interim examination of its acquisition strategy». Monterey, California: Naval Postgraduate School;Springfield, Va. : Available from National Technical Information Service.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ «A History of the Army Research Laboratory» (PDF). United States Army Research Laboratory. ۲۰۰۳. صص. ۴۳–۴۴. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئن ۲۰۲۵.
  14. ↑ «Army Research Laboratory. 1999 Annual Review». Army Research Laboratory. ژانویه ۱۹۹۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۷.
  15. ↑ Barnes، Julian E.؛ Entous، Adam (۳ آوریل ۲۰۱۳). «U.S. to Send Missile-Defense Battery to Guam». Wall Street Journal (به انگلیسی). شاپا 0099-9660.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ THAAD Demonstration-Validation program.
  17. ↑ «Terminal High Altitude Area Defense (THAAD)». Missile Threat (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴.
  18. ↑ «Ballistic Missile Defense Intercept Flight Test Record» (PDF). mda.mil. ۳۰ مه ۲۰۱۷. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۷.
  19. ↑ "Successful THAAD Interceptor Launch Achieved" بایگانی‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, 22 November 2005.
  20. ↑ Successful THAAD Integrated System Flight Test بایگانی‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, 11 May 2006.
  21. ↑ Successful THAAD Intercept Flight بایگانی‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, 12 July 2006.
  22. ↑ Successful THAAD "High Endo-Atmospheric" Intercept Test بایگانی‌شده در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, 27 January 2007.
  23. ↑ "MDA's new THAAD success" بایگانی‌شده در ۹ آوریل ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, Martin Sieff, UPI, 6 April 2007.
  24. ↑ "Army, Navy and Air Force shoot down test missile" بایگانی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, Tom Finnegan, Honolulu Star-Bulletin, 6 April 2007.
  25. ↑ «Press Release by Lockheed Martin on Newswires». Texas: Prnewswire.com. ۲۶ اکتبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۱.
  26. ↑ «31st successful 'hit to kill' intercept in 39 tests». Frontierindia.net. ۲۷ اکتبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۱.
  27. ↑ "THAAD shoots down missile from C-17". The Associated Press, 27 June 2008.
  28. ↑ Defense Test Conducted[پیوند مرده] MDA, 27 September 2008.
  29. ↑ «Terminal High Altitude Area Defense». MDA. ۱۷ مارس ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ مارس ۲۰۰۹.
  30. ↑ «Officials investigating cause of missile failure». The Garden Island. ۱۲ دسامبر ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۹.
  31. ↑ «THAAD System Intercepts Target in Successful Missile Defense Flight Test». MDA. ۲۹ ژوئن ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اوت ۲۰۱۱.
  32. ↑ «THAAD Weapon System Achieves Intercept of Two Targets at Pacific Missile Range Facility». لاکهید مارتین. ۵ اکتبر ۲۰۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۱.
  33. ↑ «FTI-01 Mission Data Sheet» (PDF). Missile Defense Agency. ۱۵ اکتبر ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۲.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ «Ballistic Missile Defense System Engages Five Targets Simultaneously During Largest Missile Defense Flight Test in History». Missile Defense Agency. ۲۵ اکتبر ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ فوریه ۲۰۱۳.
  35. ↑ Butler، Amy (۵ نوامبر ۲۰۱۲). «Pentagon Begins To Tackle Air Defense 'Raid' Threat». Aviation Week & Space Technology. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ مارس ۲۰۱۳.
  36. ↑ US to test THAAD missile defense system: Report.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Stewart، Phil؛ Ali، Idrees (۱۲ ژوئیه ۲۰۱۷). «U.S. THAAD missile defenses hit test target as North Korea tension rises». Reuters.
  38. ↑ "US successfully tests THAAD amid North Korean missile tensions". Foxnews.com, 11 July 2017.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ FTT-18 THAAD Flight Test Video (11 July 2017) 2:25 minute clip.
  40. ↑ FET-01 (30 July 2017) video clip.
  41. ↑ (3 August 2017) 11th ADA THAAD intercepts test target, again[usurped!].
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ ۴۲٫۲ "China's Hypersonic Ambitions Prompt Thaad-ER Push | Aviation Week Network". aviationweek.com. 8 January 2015.
  43. ↑ "Lockheed Martin providing THAAD to US and Saudi Arabia - Land Warfare - Shephard Media". www.shephardmedia.com (به انگلیسی). 2 April 2019. Retrieved 20 March 2020.
  44. ↑ "Lockheed Martin providing THAAD to US and Saudi Arabia - Land Warfare - Shephard Media". www.shephardmedia.com (به انگلیسی). 2 April 2019. Retrieved 20 March 2020.
  45. ↑ "Thaad-ER In Search Of A Mission | Aviation Week Network". Aviation Week. 20 January 2015.
  46. ↑ Lamothe, Dan (7 March 2017). "U.S. military deploys advanced defensive missile system to South Korea, citing North Korean threat". واشینگتن پست.
  47. ↑ "U.S. Army has received the latest upgrade for THAAD air defense missile system". Army Recognition. 2 January 2015. Archived from the original on 4 January 2015.
  48. ↑ Sisk, Richard (18 March 2017). "Amid Tough Talk on North Korea, US Wants More THAAD Interceptors". Defense Tech. Archived from the original on 19 March 2017. Retrieved 1 April 2017.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ Stewart, Phil (8 July 2017). "Exclusive: U.S. plans to test THAAD missile defenses as North Korea..." Reuters.
  50. ↑ Freedberg Jr, Sydney J. (24 June 2020). "SASC Trims Hypersonics & Robot Ships, Boosts Ships & F-35". Breaking Defense.
  51. ↑ "Raytheon: Army Navy/Transportable Radar Surveillance (AN/TPY-2)". Raytheon Corporate. Archived from the original on 5 July 2013.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ "THAAD on the Korean Peninsula". isdp.eu. November 2016. Retrieved 9 April 2017. THAAD is inter-operable with other BMDS, making it possible to have an integrated air and missile defense system. THAAD can also be used against weapons of mass destruction, i.e. , chemical, nuclear and biological warheads.
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ De Leon Petta Gomes da Costa (16 March 2016). "Chinese Geopolitics: Space Program Cooperation among China, Brazil, and Russia". Astropolitics: The International Journal of Space Politics & Policy. 14 (1): 90–98. Bibcode:2016AstPo..14...90D. doi:10.1080/14777622.2016.1148465. ISSN 1477-7622. OCLC 300873391. S2CID 218622093.
  54. ↑ Sauter, Dan; Kazianis, Harry J. (19 November 2014). "THAAD: America's Super Shield against Ballistic Missiles?". The National Interest. Retrieved 9 April 2017.
  55. ↑ شماره‌گذاری یگان: به عنوان مثال، «آتشبار D، هنگ دوم توپخانه پدافند هوایی» روی پرچم راهنما به صورت 'D-2' خلاصه می‌شود
  56. ↑ "First Battery of THAAD Weapon System Activated at Fort Bliss". Lockheed Martin (Press release). 28 May 2008. Archived from the original on 29 July 2021. Retrieved 17 April 2024.
  57. ↑ "Second Battery of Lockheed Martin's THAAD Weapon System Activated at Fort Bliss". Reuters. 16 October 2009. Archived from the original on 7 September 2012. Retrieved 20 October 2009.
  58. ↑ "Lockheed Martin Receives $150 Million Contract To Produce THAAD Weapon System Equipment For The U.S. Army". Lockheed Martin (Press release). 15 August 2012. Retrieved 17 April 2024.
  59. ↑ Burns, Robert. "Leery of N. Korea, U.S. plans 1st test to shoot down intercontinental-range missile". USA Today. Retrieved 28 May 2017.
  60. ↑ Vick, Karl; Aaron J., Klein (30 May 2012). "How a U.S. Radar Station in the Negev Affects a Potential Israel-Iran Clash". Time Magazine. Archived from the original on 30 May 2012.
  61. ↑ David Burge (20 March 2019). "B-2 THAAD deploys to Israel: 11th ADA Bde. unit participates in joint rapid deployment exercise". Fort Bliss Bugle. Archived from the original on 21 March 2019.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  62. ↑ Julian, Hana Levi (4 March 2019). "US Army Deploys THAAD, Most Advanced Aerial Defense System, in Southern Israel". The Jewish Press.
  63. ↑ Harel, Amos; Kubovich, Yaniv; Landau, Noa (4 March 2019). "In First, U.S. Deploys THAAD Missile Defense System in Israel in Joint Drill". Haaretz. Archived from the original on 6 December 2021.
  64. ↑ "Statement by Pentagon Press Secretary Maj. Gen. Pat Ryder on the Deployment of a THAAD Bat". U.S. Department of Defense (به انگلیسی). Retrieved 14 October 2024.
  65. ↑ Altman, Howard; Ziezulewicz, Geoff (27 December 2024). "U.S. Army's First Combat Use Of THAAD Missile Defense System Just Occurred In Israel". The War Zone (به انگلیسی). Retrieved 5 March 2025.
  66. ↑ "Netanyahu vows response after Houthi missile hits near Israel's main airport". BBC News (به انگلیسی). 4 May 2025. Retrieved 8 May 2025.
  67. ↑ "Source: Houthi missile shot down by Arrow after US THAAD missed for 2nd time this week". The Times of Israel. 9 May 2025. Retrieved 13 May 2025.
  68. ↑ Trevithick, Joseph (2025-07-25). "150 THAAD Ballistic Missile Interceptors Fired By U.S. During Iran's Barrages On Israel: Report". The War Zone (به انگلیسی). Retrieved 2025-07-25.
  69. ↑ FitzGerald, Shelby Holliday, Anat Peled and Drew. "Israel's 12-Day War Revealed Alarming Gap in America's Missile Stockpile". WSJ (به انگلیسی). Retrieved 2025-07-25.
  70. ↑ Epperson, Jason (23 May 2019). "US deploys THAAD anti-missile system in first deployment to Romania". army.mil.
  71. ↑ "NATO a finalizat actualizarea tehnică a sistemului de apărare antibalistică AEGIS de la Deveselu". رادیو اروپای آزاد (به رومانیایی). 9 August 2019.
  72. ↑ "Army of South Korea shows interest for the U.S. THAAD Terminal High Altitude Area Defense". Army Recognition. 18 October 2013. Archived from the original on 3 January 2024. Retrieved 3 January 2024.
  73. ↑ "S. Korea to develop indigenous missile defense system instead of adopting THAAD". Sina.com. 3 June 2014. Archived from the original on 5 June 2014.
  74. ↑ "'S.Korea Requested Information on THAAD to Develop L-SAM'". world.kbs.co.kr. 5 June 2014. Archived from the original on 25 May 2015.
  75. ↑ Smith, Alexander (26 March 2017). "North Korea's Missile Failure Won't Stop Kim Jong Un Trying to Strike U.S." NBC News.
  76. ↑ "United States Army has a plan to deploy THAAD air defense missile systems in South Korea". Army Recognition. 29 May 2014. Archived from the original on 3 January 2024. Retrieved 3 January 2024.
  77. ↑ Kai, Jin (18 April 2015). "The Other Reasons China Wants to Block THAAD Deployment". The Diplomat. Archived from the original on 20 September 2020. Retrieved 4 July 2019.
  78. ↑ Mody, Seema (28 April 2017). "China lashes out as South Korea puts an American anti-missile system in place". سی‌ان‌بی‌سی. Archived from the original on 3 July 2019. Retrieved 4 July 2019.
  79. ↑ Patranobis, Sutirtho (13 January 2017). "China, Russia vow to deploy measures against US missiles in South Korea". Hindustan Times. Archived from the original on 11 February 2020. Retrieved 4 July 2019.
  80. ↑ Zhou, Laura (8 July 2016). "China and Russia criticise THAAD missile defence system as destabilising region". South China Morning Post (به انگلیسی). Archived from the original on 28 May 2019. Retrieved 28 May 2019.
  81. ↑ Shalal, Andrea; Stewart, Phil (25 February 2016). "China cites concerns on U.S. missile defense system in South Korea". Reuters.
  82. ↑ Blanchard, Ben; Martina, Michael (17 August 2017). Perry, Michael; Fernandez, Clarence (eds.). "China military criticizes 'wrong' U.S. moves on Taiwan, South China Sea". Reuters.
  83. ↑ Buckley, Chris (11 March 2017). "Why U.S. Antimissile System in South Korea Worries China". The New York Times. Retrieved 12 March 2017.
  84. ↑ Bin, Li (6 March 2017). "The Security Dilemma and THAAD Deployment in the ROK". chinausfocus.com.
  85. ↑ Perez, Jane (8 July 2016). "For China, a Missile Defense System in South Korea Spells a Failed Courtship". New York Times. Retrieved 26 September 2016.
  86. ↑ Judson, Jen (8 July 2016). "THAAD To Officially Deploy to South Korea". Defense News.
  87. ↑ Seung-woo, Kang (12 July 2016). "Seongju picked as site for THAAD battery". The Korea Times.
  88. ↑ Padden, Brian (15 July 2016). "THAAD Radiation Fears Spark South Korean Protests". Voice of America.
  89. ↑ Chang, Yoo Kyong; Gamel, Kim (30 September 2016). "THAAD's new home will be golf course in South Korean mountains". STARS AND STRIPES.
  90. ↑ Kyong-Ae, Choi (30 September 2016). "S. Korea selects golf course as new site for THAAD". یونهاپ.
  91. ↑ Se-jeong, Kim (13 July 2016). "Seongju residents vow to fight against THAAD". The Korea Times (به انگلیسی). Retrieved 18 September 2018.
  92. ↑ ۹۲٫۰ ۹۲٫۱ Osan AirBase (6 March 2017). "THAAD Deploys to Republic of Korea". یوتیوب. Retrieved 7 March 2017.
  93. ↑ ۹۳٫۰ ۹۳٫۱ Johnson, Alex; Kube, Courtney; Kim, Stella (6 March 2017). "U.S. Begins Shipping Controversial Anti-Missile System to South Korea". NBC News. Retrieved 6 March 2017.
  94. ↑ "THAAD arrives on the Korean Peninsula". usfk.mil. 6 March 2017.
  95. ↑ Mullany, Gerry (6 March 2017). "U.S. Starts Deploying Thaad Antimissile System in South Korea, After North's Tests". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 7 March 2017.
  96. ↑ Pearson, James (8 March 2017). "Even with THAAD defense, North Korea missile barrage poses threat to South". Reuters.
  97. ↑ Shim, Elizabeth (16 March 2017). "THAAD radar arrives in South Korea over Chinese opposition". upi.com. Retrieved 21 March 2017.
  98. ↑ ۹۸٫۰ ۹۸٫۱ نمایی از پست‌های فرماندهی در پایگاه هوایی اوسان: 'Fight Tonight': Rare look at US defense against North Korea access-date=2017-04-16
  99. ↑ Taylor, Adam (7 March 2017). "Why China is so mad about THAAD, a missile defense system aimed at deterring North Korea". واشینگتن پست.
  100. ↑ Fifield, Anna (26 April 2017). "U.S. starts 'swiftly' installing controversial antimissile battery in South Korea". The Washington Post. Retrieved 26 April 2017.
  101. ↑ Blanchard, Ben (4 May 2017). "China urges all sides in North Korea standoff to 'stop irritating'..." Reuters.
  102. ↑ "US won't seek South Korean money for THAAD". Fox News (به انگلیسی). 30 April 2017.
  103. ↑ Sang-Hun, Choe (2 May 2017). "U.S. Antimissile System Goes Live in South Korea". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331.
  104. ↑ "US anti-missile system operational in South Korea". BBC News. 2 May 2017.
  105. ↑ Maresca, Thomas (7 June 2017). "South Korean President Moon Jae-in suspends further THAAD deployment". USA Today. Retrieved 11 September 2017.
  106. ↑ Chandran, Nyshka (26 July 2017). "North Korea is more erratic than ever, but South Korea is in no rush for US missile defense". CNBC. Retrieved 11 September 2017.
  107. ↑ Daniell, Capt. Jonathon (13 June 2017). "35th ADA BDE welcomes new commander". army.mil.
  108. ↑ ۱۰۸٫۰ ۱۰۸٫۱ ۱۰۸٫۲ Daniell, Capt. Jonathon (20 October 2017). "THAAD battery reflags to align with 35th ADA Brigade in South Korea". army.mil.
  109. ↑ Starr, Barbara; Cohen, Zachary (7 July 2017). "US to test THAAD missile defense system". CNN.
  110. ↑ ۱۱۰٫۰ ۱۱۰٫۱ A-2 THAAD successfully intercepts missile target Fort Bliss Bugle (20 July 2017)[usurped!] access-date=2017-07-20
  111. ↑ Park, Madison (25 July 2017). "Coast Guard gives notice: Missile launch expected in Alaska". CNN.
  112. ↑ Ali, Idrees; Kim, Jack (30 July 2017). "North Korea claims all of U.S. in strike range as Trump says China has done "nothing"". Reuters.
  113. ↑ Kim, Jack (28 July 2017). Stonestreet, John (ed.). "South Korea's Moon orders talks with U.S. to deploy more THAAD units after North Korea ICBM test". Reuters.
  114. ↑ Oliphant, James; Shepherd, Christian (8 September 2017). "Trump - 'Sad day' for North Korea if U.S. takes military action". Reuters.
  115. ↑ Burton, John. (26 July 2017) "Moon's nuclear option" The Korea Times (a sister publication of Hankook Ilbo 한국일보)] نقل قول: در غیاب پاسخ کره شمالی به درخواست مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای، کره جنوبی گزینه‌های هسته‌ای خود را مطرح کرده است: «اگر کره شمالی به انجام آزمایش‌های سلاح هسته‌ای و موشکی ادامه دهد در حالی که مذاکرات هسته‌ای کره شمالی کند پیش می‌رود، کره جنوبی باید تصمیم بگیرد که آیا اصل خلع سلاح هسته‌ای را زیر پا بگذارد و توسعه سلاح‌های هسته‌ای را آغاز کند.» —لی جونگ-کول.
  116. ↑ Lockie, Alex (27 July 2017). "China holds live-fire aircraft carrier drill, builds massive border force as North Korean missile test looms". Business Insider (به انگلیسی).
  117. ↑ Lockie, Alex (25 July 2017). "China's army looks like it's getting ready for something big to go down in North Korea". Business Insider (به انگلیسی).
  118. ↑ Lockie, Alex (16 March 2017). "How China could stop a US strike on North Korea — without starting World War III". Business Insider (به انگلیسی).
  119. ↑ Taylor, Adam (1 December 2021). "Analysis | The inevitability of North Korea's nuclear weapons". Washington Post (به انگلیسی). ISSN 0190-8286.
  120. ↑ ۱۲۰٫۰ ۱۲۰٫۱ Pavel, Barry and Robert A. Manning (27 June 2017) "Eliminating the Growing Threat Posed by North Korean Nuclear Weapons" بایگانی‌شده در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine (pdf). The Atlantic Council
  121. ↑ Sang-Hun, Choe; Sanger, David E. (29 July 2017). "After North Korea Test, South Korea Pushes to Build Up Its Own Missiles". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331.
  122. ↑ (30 July 2017) US military hits target missile in THAAD interceptor test رهگیری در دقیقه ۱:۰۴ از کلیپ ویدیویی ۱:۲۰.
  123. ↑ Lynch, Sarah N. (30 July 2017). "U.S. THAAD missile hits test target amid growing pressure from..." Reuters.
  124. ↑ ۱۲۴٫۰ ۱۲۴٫۱ ۱۲۴٫۲ Schilling, John (10 July 2017). "What is True and Not True About North Korea's Hwasong-14 ICBM: A Technical Evaluation". 38 North.
  125. ↑ Ali, Idrees (August 2017). "North Korea can hit most of United States: U.S. officials". Reuters.
  126. ↑ Broad, William J.; Sanger, David E. (31 July 2017). "Success of North Korean Missile Test Is Thrown Into Question". The New York Times.
  127. ↑ ویدئوی متلاشی شدن کلاهک: دوربین ثابت NHK در جزیره هوکایدو کلیپ ویدیویی ۲۶ ثانیه‌ای
  128. ↑ Elleman, Michael (31 July 2017). "Video Casts Doubt on North Korea's Ability to Field an ICBM Re-entry Vehicle". 38 North.
  129. ↑ Doyle, Gerry (11 August 2017). "If Missiles Are Headed to Guam, Here Is What Could Stop Them". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331.
  130. ↑ Kim, Christine (9 August 2017). "North Korea will develop Guam strike plan by mid-August: KCNA". Reuters.
  131. ↑ Pellerin, Cheryl (24 August 2017). "U.S. , South Korean Military Leaders Reinforce Alliance". defense.gov.
  132. ↑ Mason, Jeff (7 September 2017). "Trump says U.S. not 'putting up with' North Korea's actions". Reuters.
  133. ↑ Brumfiel, Geoff (3 September 2017). "Here Are The Facts About North Korea's Nuclear Test". NPR.org.
  134. ↑ جفری لوئیس (۱۳ سپتامبر ۲۰۱۷) تصویر SAR از پونگیه-ری به ویژه به مقایسه 'قبل و بعد' کوه مانتاپ توجه کنید، یک فرونشست چند متری در ۸۵ جریب، در گیف خاکستری‌رنگی که تصاویر ۲۶ اوت – ۶ سپتامبر ۲۰۱۷ را روی هم قرار داده است.
  135. ↑ Joshua Berlinger; Taehoon Lee (3 September 2017). "Nuclear test conducted by North Korea, country claims". CNN.
  136. ↑ Sanger, David E.; Sang-Hun, Choe (2 September 2017). "North Korean Nuclear Test Draws U.S. Warning of 'Massive Military Response'". The New York Times.
  137. ↑ Said-Moorhouse, Lauren (3 September 2017). "Nuclear test in North Korea: Live updates". CNN.
  138. ↑ Oliphant, James (8 September 2017). "Trump: 'Sad day' for North Korea if U.S. takes military action". Reuters.
  139. ↑ Kim, Stella; Helsel, Phil; Bruton, F. Brinley; Silva, Daniella (4 September 2017). "North Korea says it tested hydrogen bomb that can fit in intercontinental missile". NBC News.
  140. ↑ Patranobis, Sutirtho (13 January 2017). "China, Russia vow to deploy measures against US missiles in South Korea". Hindustan Times.
  141. ↑ Lee, Kim Min Tayler' (9 January 2016). "THAAD: Missile defense or diplomatic challenge?". Culture Mandala: The Bulletin of the Centre for East-West Cultural and Economic Studies. 12 (1). Archived from the original on 29 July 2017. {{cite journal}}: Unknown parameter |article-number= ignored (help)
  142. ↑ Mody, Seema (28 April 2017). "China lashes out as South Korea puts an American anti-missile system in place". CNBC.
  143. ↑ Kim, Christine (31 October 2017). "China, South Korea agree to mend ties after THAAD standoff". Reuters. Archived from the original on 31 October 2017.
  144. ↑ "U.S. Maintains Full Control of Turkish-Based Radar" دیفنس نیوز، ۳۰ ژانویه ۲۰۱۲
  145. ↑ Demirtas, Serkan (24 December 2011). "NATO Activates Radar in Turkey Next Week". Turkish Weekly. Archived from the original on 2 February 2014.
  146. ↑ "U.S. , UAE reach deal for missile-defense system". CNN (به انگلیسی). 30 December 2011.
  147. ↑ UAE graduates second class of THAAD air defenders[usurped!]
  148. ↑ Gienger, Viola (18 June 2009). "Gates Orders Measures Against North Korea Missile (Update2)". Bloomberg. Retrieved 24 January 2011.
  149. ↑ "US to move missiles to Guam after North Korea threats". BBC. 3 April 2013. Retrieved 3 April 2013.
  150. ↑ Burge, David (9 April 2013). "100 bound for Guam: Fort Bliss THAAD unit readies for historic mission". El Paso Times. Archived from the original on 29 June 2013. Retrieved 12 April 2013.
  151. ↑ ۱۵۱٫۰ ۱۵۱٫۱ ۱۵۱٫۲ "2015 THAAD FTO2 Event2a". یوتیوب. 5 November 2015. Retrieved 14 July 2016.
  152. ↑ "USS John Paul Jones participates in ballistic missile defense test" بایگانی‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine، Ho'okele – Pearl Harbor – Hickam News، ۶ نوامبر ۲۰۱۵.
  153. ↑ Shalal, Andrea (1 November 2015). "U.S. completes complex test of layered missile defense system". Reuters.
  154. ↑ Judson, Jen (22 March 2016). "Army Weighing THAAD Deployments in Europe, Middle East". Defense News.
  155. ↑ Japan is considering deployment of US missile defense system including the THAAD – Armyrecognition.com, 24 November 2015
  156. ↑ "Japan may accelerate missile defense upgrades in wake of North Korean tests: sources". Reuters.com, 17 October 2016
  157. ↑ "Japan favors Aegis Ashore over THAAD to boost missile defense: sources". Reuters. 13 May 2017. Retrieved 9 August 2017.
  158. ↑ Shugart and Gonzalez (28 June 2017) First Strike: China's Missile Threat to U.S. Bases in Asia. Center for a New American Security
  159. ↑ Freedberg Jr, Sydney J (28 June 2017). "Chinese Missiles Can Wipe Out US Bases In Japan: Aegis, THAAD Can Stop Em". Breaking Defense.
  160. ↑ Kurtenbach, Elaine (20 March 2017). "Russia says US missile systems in Asia a risk to regional security". Times of Israel (به انگلیسی). Retrieved 31 March 2022.
  161. ↑ "МИД РФ выразил опасения в связи с возможным контролем США над ПРО в Японии". اینترفاکس. 15 January 2018.
  162. ↑ Unbehauen, Michael; Decker, Christian (25 September 2020). "Japan Cancels Aegis Ashore: Reasons, Consequences, and International Implications". Journal of Indo-Pacific Affairs. Retrieved 7 July 2024. ...Japan’s reversal on the Aegis Ashore sites may indicate a larger shift in defense priorities for the country and potentially signal a transitional trend with implications beyond Japan and the Indo-Pacific region.
  163. ↑ Panda, Ankit (23 June 2020). "Japan Suspends Aegis Ashore Missile Defense Plans. What Happens Now?". The Diplomat. Retrieved 7 July 2024. ...according to the Japanese government, the primary reason for not proceeding with deployment at this time pertains to environmental concerns: specifically, the matter of spent boosters from Standard Missile 3 interceptor missiles potentially dropping over inhabited territory.
  164. ↑ Panda, Ankit (23 June 2020). "Japan Suspends Aegis Ashore Missile Defense Plans. What Happens Now?". The Diplomat. Retrieved 7 July 2024. ...the Japanese government has been dealing with fierce local opposition to the deployment of the sites. The candidate sites in Akita and Yamaguchi prefectures weren’t too popular with locals, who had concerns that the sites would all but ensure that their homes would be high-value targets for North Korean missiles in a conflict.
  165. ↑ Panda, Ankit (23 June 2020). "Japan Suspends Aegis Ashore Missile Defense Plans. What Happens Now?". The Diplomat. It's possible that Tokyo may revisit the option to procure THAAD, but cost was one factor in the Aegis Ashore suspension too. Given that the sticker price for the six THAAD batteries was greater than that for two Aegis Ashore sites back in the 2017 evaluations, it's unlikely that Tokyo will go this way.
  166. ↑ "Sultanate of Oman to buy the air defense missile system THAAD from United States". Army Recognition. 27 May 2013. Archived from the original on 8 December 2022. Retrieved 3 January 2024.
  167. ↑ "Oman: Politics, Security, and U.S. Policy" (PDF). Congressional Research Service. 1 June 2022.
  168. ↑ "Qatar Signs $42 Billion U.S. Defense Deal Including THAAD Air Defense Missile System". Army Recognition. 15 May 2025.
  169. ↑ "Thaad: US to sell $15bn missile defence to Saudi Arabia" (به انگلیسی). 6 October 2017.
  170. ↑ Binnie, Jeremy (9 October 2017). "Saudi THAAD sale approved". Janes.com. Archived from the original on 11 October 2017.
  171. ↑ Everington, Keoni (15 February 2017). "THAAD may be deployed in Taiwan". Taiwan News. Archived from the original on 15 February 2017.
  172. ↑ Yeh, Joseph (10 March 2017). "Could Taiwan be up next in THAAD trouble?". The China Post. Archived from the original on 17 April 2017.
  173. ↑ ۱۷۳٫۰ ۱۷۳٫۱ Chen Wei-han (6 April 2017). "Taiwan would welcome F-35 jet sales: ministry". Taipei Times.
  174. ↑ "PAVE PAWS Radar System". spaceforce.mil. Retrieved 3 January 2024.
  175. ↑ "A Dossier on the Pave Paws Radar Installation on Leshan, Taiwan" (PDF). فدراسیون دانشمندان آمریکایی.
  176. ↑ Perets, Shir (3 July 2025). "Saudi Arabia unveils first THAAD missile defense system after $15b. dea". The Jerusalem Post. Retrieved 3 July 2025.
  177. ↑ "Saudi Arabia activates first Thaad missile defence system". bne IntelliNews. 3 July 2025. Retrieved 3 July 2025.
  178. ↑ "Saudi Arabia activates US made THAAD missile defence system". Roya News. 3 July 2025. Retrieved 3 July 2025.
  179. ↑ Mehta, Aaron (2 August 2022). "State Department approves $5 billion in missile defense for UAE, Saudi Arabia". Breaking Defense. Retrieved 3 July 2025.
  180. ↑ "Lockheed Martin to Produce Eighth THAAD Battery for the US Government". Lockheed Martin. 21 April 2022. Retrieved 3 July 2025.
  181. ↑ Helou, Agnes (15 May 2025). "Trump says Qatar to buy THAAD defenses, Pegasus refuelers among $42B investment". Breaking Defense. Retrieved 3 July 2025.
  182. ↑ Panella, Chris (24 June 2025). "Qatar shielded a US base from Iranian missiles. Here's what's in their air defense arsenal". Business Insider. Retrieved 3 July 2025.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سامانه_ضدموشکی_تاد&oldid=43030264»