زبان کشمیری
| کشمیری | |
|---|---|
| کٲشُر | |
 | |
| زبان بومی در | هند و پاکستان |
| منطقه | کشمیر (بخش کشمیر و بخش‌هایی از دره چناب, جامو و کشمیر, بخش‌هایی از شمال کشمیر آزاد) |
| قومیت | کشمیری |
شمار گویشوران | ۷٫۱ میلیون (۲۰۱۱) |
زبان‌های هندواروپایی
| |
| گویش‌ها | |
| الفبای فارسی (رسمی معاصر),[۳] دیواناگری (معاصر),[۳] رسم‌الخط شاردا (باستانی/مذهبی)[۳] | |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در |  هند
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۱–۶۳۹ | ks |
| ایزو ۲–۶۳۹ | kas |
| ایزو ۳–۶۳۹ | kas |
| گلاتولوگ | kash1277[۶] |
زبان کشمیری (कॉशुर، کٲشُر Koshur) یک زبان «داردی» است که عمدتاً در درهٔ کشمیر صحبت می‌شود، منطقه‌ای که در ایالت جامو و کشمیر هند جای دارد. این زبان در حدود ۴٬۳۹۱٬۰۰۰ نفر گویشور در هند دارد. فقط در حدود ۱۰۵٬۰۰۰ گویشور در پاکستان هستند که بیشتر از درهٔ کشمیر به پاکستان مهاجرت کرده‌اند و شامل گویشوران اندکی است که در روستاهای مرزی در شهرستان نیلوم در ایالت کشمیر آزاد سکونت دارند. کشمیری از لحاظ زبان‌شناسی جغرافیایی متعلق به زیرگروه موسوم به داردیک از خانواده زبان‌های هند و اروپایی است. این زبان یکی از ۲۳ زبان قانونی در هندوستان است.[۷]
کشمیری زبان رسمی ایالت جامو و کشمیر و نیز یکی از زبان‌های ملی هند است. برخی از گویشوران کشمیری از زبان انگلیسی یا اردو به‌عنوان زبان دوم خود استفاده می‌کنند. در گذشته برای چند دهه، زبان کشمیری به عنوان یک رشته درسی در دانشگاه و دانشکده‌های منطقه کشمیر ارائه می‌شد. امروزه، تلاش‌هایی برای گنجاندن این زبان در برنامهٔ آموزشی مدرسه‌ها صورت می‌پذیرد.
ویژگی‌ها[ویرایش]
زبان کشمیری بین زبان هندی و زبان‌های ایرانی قرار دارد. این زبان از قرن چهاردهم میلادی دارای ادبیات است و دبیره ی ویژه ی خود یعنی الفبای شارادا را تقریباً کنار گذاشته و خط عربی (اندکی تکمیل شده) را به‌کار می‌برد. این زبان دارای دستگاه واکه‌های بسیار پیچیده، شامل تعداد زیادی واکه‌های خیشومی است، تنها ۴ حالت اشتقاقی دارد و واژگان عمدتاً اصیل این زبان، آن را از دیگر زبان‌های هند شمالی مجزا می‌کند[۸].
پانویس[ویرایش]
- ↑ Mahapatra, B. P. (1989). Constitutional languages (به انگلیسی). Presses Université Laval. p. 270. ISBN 978-2-7637-7186-1.
- ↑ Nicolaus, Peter (2015). "Residues of Ancient Beliefs among the Shin in the Gilgit-Division and Western Ladakh". Iran & the Caucasus. 19 (3): 201–264. doi:10.1163/1573384X-20150302. ISSN 1609-8498. JSTOR 43899199.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Sociolinguistics. Mouton de Gruyter. 1977. ISBN 9789027977229. Retrieved 2009-08-30.
- ↑ "Jammu, Kashmir & Ladakh: Ethno-linguistic areas". koshur.org. Retrieved 2007-06-02.
- ↑ "The Jammu and Kashmir Official Languages Act, 2020". India Code. 26 September 2020.
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Kashmiri". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ "Kashmiri | Ethnologue Free". Ethnologue (Free All) (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-24.
- ↑ مالرب، ۱۳۸۲، ص ۲۳۳
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Kashmiri language»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۸).
- زبان‌های مردم جهان، میشل مالرب، مترجم: عفت ملانظر، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، تهران ۱۳۸۲
| زبان‌های رسمی |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های غیررسمی عمده |
| ||||||
| زبان‌های رسمی | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های ایالتی | |||||||||||||||
| زبان‌های اقلیت (برپایهٔ تقسیمات کشوری پاکستان) |
| ||||||||||||||
| جستارهای مرتبط | |||||||||||||||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |