پرش به محتوا

زبان هونزیبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زبان هونزیبی
Gunzib
гьонкьос мыц
زبان بومی درقفقاز شمالی
منطقهداغستان
شمار گویشوران
۱۴۰۰  (۲۰۰۶–۲۰۱۰)[۱]
۳۴۶۶ (۲۰۲۰)[۲]
زبان‌های قفقازی شمال شرقی
خط سیریلیک
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹huz
گلاتولوگhunz1247[۳]
{{{mapalt}}}
  Hunzib
{{{mapalt2}}}
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان هونزیبی (انگلیسی: Hunzib language)یکی از زبان‌های قفقازی شمال شرقی است که توسط هونزیب‌ها در جنوب داغستان،[۴] نزدیک مرز روسیه با گرجستان صحبت می‌شود.

طبقه‌بندی

[ویرایش]

هونزیبی متعلق به زبان‌های تسزی از زبان‌های قفقازی شمال شرقی است. طبق آخرین تحقیقات، این زبان نزدیک‌ترین ارتباط را با زبان بژتی و زبان خوارشی دارد.[۵] سایر زبان‌های تسزی شامل زبان تسزی و زبان هینوخ هستند. پیش‌تر، زبان خوارشی به جای ارتباط با هونزیبی، در گروهی مشترک با زبان‌های تسزی و هینوخ قرار داشت.

توزیع جغرافیایی

[ویرایش]

زبان هونزیبی یک زبان رسمی نیست و به ندرت به صورت نوشتاری استفاده می‌شود.[۶] این زبان در مناطق تسونتین و قزل‌یورت در داغستان و همچنین در دو روستا در آن سوی مرز روسیه در گرجستان صحبت می‌شود.[۷]

آواشناسی

[ویرایش]

واکه‌ها

[ویرایش]

واکه‌های زبان هونزیبی می‌توانند کوتاه، بلند یا خیشومی باشند.

واکه پیشین واکه مرکزی واکه پسین
واکه بسته i ɨ u
واکه میانی e ə o
واکه باز a ɑ

همخوان‌ها

[ویرایش]

زبان هونزیبی دارای ۳۵ همخوان است. سه همخوان /x/، /ħ/ و /ʕ/ تنها در وام‌واژهها یافت می‌شوند.

همخوان دولبی همخوان لثوی همخوان کامی همخوان نرم‌کامی همخوان ملازی همخوان حلقی همخوان چاکنایی
مرکزی کناری
همخوان خیشومی m n
انفجاری بی‌واکی p t k q ʔ
واک b d ɡ
همخوان فورانی
انسایشی بی‌واکی t͡s t͡ɬ t͡ʃ
فورانی t͡sʼ t͡ɬʼ t͡ʃʼ
سایشی بی‌واکی s ɬ ʃ x χ ħ h
واک z ʒ ʁ ʕ
همخوان لرزشی r
ناسوده l j w

دستور زبان

[ویرایش]

جنس دستوری

[ویرایش]

مانند تعدادی از دیگر زبان‌های قفقازی شمال شرقی، زبان هونزیبی دارای سامانه جنس دستوری با پنج رده است. رده‌های اول و دوم به ترتیب نشان‌دهنده جنس مذکر و مؤنث برای موجودات عاقل هستند، در حالی که رده‌های باقی‌مانده برای اشیاء بی‌جان به کار می‌روند. علامت‌گذاری جنس بر روی اسم‌ها پنهان است، اما در افعال، صفت‌ها، ضمیرها و ساخت‌های قیدی ظاهر می‌شود.[۸]

رده مفرد جمع
I ∅- b-1
II j-
III j- r-1
IV b-1
V r-1
  1. زمانی که قبل از یک واکه خیشومی قرار می‌گیرند، نشانه‌های رده b- و r- به ترتیب به m- و n- تبدیل می‌شوند.

اسم‌ها

[ویرایش]

نام‌واژه‌ها در زبان هونزیبی به پنج رده اسمی تقسیم می‌شوند: مذکر، مؤنث و سه رده برای اشیاء بی‌جان. در هونزیبی چندین صرف وجود دارد، از جمله حالت مطلق، حالت کنایی (ارگاتیو)، حالت اضافه و حالت ابزاری. همچنین، چندین نشانگر شبیه به حالت‌های دستوری برای نشان دادن جهت وجود دارد که شامل حالت‌های مفعولی، اضافی، رویی (برتر)، تماس، مشارکتی و گرایشی می‌شود. موارد زیر از کتاب دستور زبان هونزیبی نوشته هلما فان دن برخ گرفته شده است.[۸]

حالت‌ها

[ویرایش]

زبان هونزیبی دارای چهار حالت دستوری اصلی است: حالت مطلق، حالت کنایی، حالت اضافه و حالت ابزاری. حالت مطلق از ریشه پایه ساخته می‌شود، و سایر حالت‌ها از ریشه مایل (غیرمستقیم) شکل می‌گیرند.

حالت نشانگر
حالت مطلق -∅
حالت کُنایی -l1 / -lo2, -y
حالت اضافه -s
حالت ابزاری -d1 / -do2
  1. بعد از واکه‌ها
  2. بعد از همخوان‌ها

زبان هونزیبی همچنین مجموعه‌ای از حالت‌های محلی دارد که محل‌ها با پسوندهای جهت‌دار ترکیب می‌شوند. حالت‌های حالت برایی و حالت اضافی (ادسیو) نیز عملکردهای نحوی دارند، اما از نظر ریخت‌شناسی محلی هستند.

محل‌نمایی نشانگر حالت جدایی (الاتیو) حالت تبدیلی (ترنسلاتیو)
حالت مفعولی -V1 -V1-sə -V1-ƛʼ(i)
حالت اضافی -g(o) -go-s ***
حالت برتر (سوپراسیو) -ƛʼ(o) -ƛo-s -ƛʼo-ƛʼ
حالت زیرین (سابسیو) (-ƛ-sə) ***
تماس -λ-sə -λ-ƛʼi
حالت پیوندی -ǧur -ǧur-sə -ǧur-ƛʼi
حالت گرایشی (آلاتیو) -dər -dər-sə -dər-ƛʼi
حالت تقریبی -do -do-V
  1. واکه در این ساختارها، همان واکه در هجاهایی است که به آن‌ها می‌پیوندند.

ریشه مایل

[ویرایش]

برای حالت‌های غیر از حالت مطلق، نشانگر حالت به یک ریشه مایل متصل می‌شود، که اغلب ریشه پایه به‌اضافه یک پسوند از پیش تعیین‌شده واژگانی است.

پسوند توضیحات پسوند توضیحات
-li تولیدی؛ بیشتر در اسم‌هایی که به همخوان ختم می‌شوند -ba نادر
-a رایج؛ با اسم‌هایی که به همخوان یا واکه (به ویژه -u) ختم می‌شوند -y نادر
-lo رایج؛ بیشتر با اسم‌هایی که به -i ختم می‌شوند -ɑ/e/o/u نادر
-yo رایج؛ بیشتر با اسم‌هایی که به -i ختم می‌شوند -la نادر
-i رایج؛ بیشتر با اسم‌هایی که به واکه ختم می‌شوند -mo نادر
-bo رایج؛ با اسم‌هایی که به همخوان یا واکه ختم می‌شوند -di/u/o نادر
-ra/o/u نادر
-tʼu نادر

برخی از اسم‌ها (حدود ۷٪) از هیچ گونه افزونه‌ای استفاده نمی‌کنند و ریشه مایل و ریشه پایه آن‌ها یکسان است. این واژه‌ها معمولاً به واکه ختم می‌شوند، مانند "پدر" در حالت مطلق ['ɑbu] و حالت اضافه [ɑbu-s]. تعداد کمی از اسم‌های هونزیبی تغییر ریشه دارند، مانند "ماه" که در حالت مطلق [bot͡so] و در حالت اضافه [t͡sə] است.

افعال

[ویرایش]

بیشتر افعال با اسم‌های عبارت در حالت مطلق از نظر رده و شمار مطابقت دارند. از آنجا که زبان هونزیبی دارای هم‌ترازی ارگاتیو است، این برابر با فاعل جمله‌های لازم و مفعول جمله‌های متعدی است.

ترتیب واژگان

[ویرایش]

زبان هونزیبی معمولاً از الگوی نهاد–مفعول–فعل (SOV) پیروی می‌کند.

منابع

[ویرایش]
  1. زبان هونزیبی at اتنولوگ (18th ed., 2015)
  2. Том 5. «Национальный состав и владение языками». Таблица 7. Население наиболее многочисленных национальностей по родному языку
  3. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Hunzib". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  4. مدخل اتنولوگ برای زبان هونزیبی
  5. زبان‌های قفقاز، نوشته ولفگانگ شولتسه (2009)
  6. "الفبا، زبان و تلفظ هونزیبی". omniglot.com. Retrieved 2023-05-29.
  7. "Hunzib | Ethnologue".
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ برگ، هِلما فان دن، دستور زبان هونزیبی (با متون و واژگان) (لینکام اروپا، مونیخ ۱۹۹۵) شابک ‎۳−۸۹۵۸۶−۰۰۶−۹.
  • برگ, هِلما فان دن (1995). دستور زبان هونزیبی (با متون و واژگان). مونیخ: لینکام اروپا. ISBN 3-89586-006-9.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]