زبان میراندی
| میراندی | |
|---|---|
| mirandés | |
| زبان بومی در | پرتغال |
| منطقه | شمال شرق (میراندا دودوئورو، Vimioso و Mogadouro) |
شمار گویشوران | ۱۵٬۰۰۰ (۲۰۰۰)e18 (۱۰٬۰۰۰ استفاده دائمی، ۵٬۰۰۰ وقتی به منطقه بازمی‌گردند. ۲٬۰۰۰ سندینی در سندیم ویلا)[۱] |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | وضعیت حفاظت ویژه در میراندا دودوئورو، پرتغال. زبان قانونی ۴ شهرداری شمال شرق پرتغال.[۱] |
| تنظیم‌شده توسط | مؤسسه زبان میراندی |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۲–۶۳۹ | mwl |
| ایزو ۳–۶۳۹ | mwl |
| گلاتولوگ | mira1251[۲] |
| زبان‌شناسی | 51-AAA-cb |
 نقشه شهرداری میراندا دودوئورو که بیشتر سخنگویان میراندی در آنجا ساکنند. | |
زبان میراندی از زبان‌های رومی‌تبار رایج در کشور پرتغال است که به زیرمجموعهٔ زبان‌های آستوری-لئونی تعلق دارد. این زبان در حدود ۱۵٬۰۰۰ تن گویشور دارد که در نواحی کوچکی از شمال شرق پرتغال به‌سر می‌برند. پارلمان پرتغال در سال ۱۹۹۸ قانون رسمی شدن این زبان برای امور ناحیه‌ای و بومی را تصویب کرده‌است. از سال ۱۹۷۶ این زبان در مدارس به دانش‌آموزان ده و یازده ساله آموزش داده می‌شود و به نوعی این زبان بازیابی شد. با وجود اینکه از ۱۵٬۰۰۰ نفر گویشور این زبان تنها ۵۰۰۰ تن به میراندی به‌عنوان زبان مادری حرف می‌زنند، اما در فهرست زبان‌های در معرض خطر قرار ندارد.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ زبان میراندی at اتنولوگ (18th ed., 2015)
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Mirandese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
الگو:کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف M است
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
